از جمله شهرهایی که در روایات فضیلت هایی برای آنها بیان شده است می توان به مکه مکرمه، مدینه منوره ، کربلا، کوفه، قم و... اشاره کرد. از آیات قرآن و از روایات به خوبی استفاده می‌شود که بهشت درهایی دارد، اما این درها، همانند درهای دنیا که در مدخل باغها و قصرها و خانه‌ها می‌گذارند نیست، بلکه این درها اشاره به اعمال و کارهایی است که سبب ورود به بهشت می‌شوند. اهمیت شهر قم و اختصاص درهایی از بهشت به اهل آن را می توان به خاطر ایمان و تقوای و کارهای نیک اهل و ساکنین آن و همچنین وجود مرقد مطهر و منور یکی از نوادگان پیامبر (ص) حضرت معصومه (س) در این شهر دانست. منظور روایات از بهشتی بودن اهل قم، مؤمنین و نیکوکارانی است که در این شهر با علل و اسباب رایج در این شهر نظیر عبادت، فقاهت، دوستی و محبت اهل بیت پیامبر اکرم(ص) و... بهشت را کسب کرده اند. از نظر اسلام ملاک وارد شدن در بهشت داشتن ایمان و عمل صالح است و چون ائمه (ع) علم داشته اند که گروه زیادی از اهل این شهر دارای این ویژگی هستند که داخل در بهشت می شوند به این بیان فرموده اند که یک یا سه در از درهای بهشت به اهل قم اختصاص دارد اما این اختصاص به معنای تفاوت گروهی و طبقاتی نیست.
