درباره کسی که مشروب خورده گفته می‌شود تا 40 روز نجس است این گفته سند مذهبی دارد یا نه؟

آشامیدن شراب حرام و در بعضی از اخبار بزرگ ترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که ملتفت باشد که لازمه حلال دانستن آن، تکذیب خدا و پیغمبر (ص) می‏باشد، کافر است. از حضرت امام جعفر صادق (ع) روایت شده است که فرمودند: "شراب ریشه بدی ها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می‏خورد، عقل خود را از دست می‏دهد و در آن موقع خدا را نمی‏شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمی‏دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمی‏کند و از زشتی های آشکار رو نمی‏گرداند و روح ایمان و خدا شناسی از بدن او بیرون می‏رود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می‏ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنان، او را لعنت می‏کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی‏شود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون می‏آید و آب دهان او به سینه‏اش می‏ریزد و فریاد تشنگی او بلند است".[1]‏   "البته گفتنی است عدم قبول نماز به معنای عدم صحت نماز نیست و منظور از عدم قبول، محرومیت از درجات بهشت است. چنین شخصی بعد از حالت مستی باید نمازش را بجا آورد"[2] و اگر بعد از دو ساعت حالت مستی نداشته باشد و بعد از طهارت بدن و لباسش از نجاست شراب، می تواند نماز بخواند.[3]   با جستجویی که انجام گرفت به متنی برخورد نکردیم که بر گفتار در سؤال دلالت کند. بله ممکن است مراد از نجاست در این عبارت، نجاست ظاهری نباشد و به نجاست باطنی اشاره داشته باشد که همین هم موجب خواهد شد انسان از رحمت و برکات الهی دور بماند و نمازش تا چهل روز مورد قبول قرار نگیرد.     [1]  توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏2، ص603 . [2]   با استفاده از نرم افزار پرسمان. [3]   با استفاده از  سؤال 7690 (سایت: 7722) .