آیا کسی که مشروب خورده نجس است؟
آشامیدن شراب حرام و در بعضی از اخبار بزرگ ترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که ملتفت باشد که لازمه حلال دانستن آن، تکذیب خدا و پیغمبر (ص) می‌باشد، کافر است. از حضرت امام جعفر صادق (ع) روایت شده است که فرمودند: "شراب ریشه بدی ها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می‌خورد، عقل خود را از دست می‌دهد و در آن موقع خدا را نمی‌شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمی‌دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمی‌کند و از زشتی های آشکار رو نمی‌گرداند و روح ایمان و خدا شناسی از بدن او بیرون می‌رود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می‌ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنان، او را لعنت می‌کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی‌شود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون می‌آید و آب دهان او به سینه‌اش می‌ریزد و فریاد تشنگی او بلند است". [1] ‌ "البته گفتنی است عدم قبول نماز به معنای عدم صحت نماز نیست و منظور از عدم قبول، محرومیت از درجات بهشت است. چنین شخصی بعد از حالت مستی باید نمازش را بجا آورد" [2] و اگر بعد از دو ساعت حالت مستی نداشته باشد و بعد از طهارت بدن و لباسش از نجاست شراب، می تواند نماز بخواند. [3] با جستجویی که انجام گرفت به متنی برخورد نکردیم که بر گفتار در سؤال دلالت کند. بله ممکن است مراد از نجاست در این عبارت، نجاست ظاهری نباشد و به نجاست باطنی اشاره داشته باشد که همین هم موجب خواهد شد انسان از رحمت و برکات الهی دور بماند و نمازش تا چهل روز مورد قبول قرار نگیرد. پی نوشتها: [1] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‌2، ص603 . [2] با استفاده از نرم افزار پرسمان. [3] با استفاده از سؤال islamquest.net/fa/archive/question/7722 . منبع: www.islamquest.net
عنوان سوال:

آیا کسی که مشروب خورده نجس است؟


پاسخ:

آشامیدن شراب حرام و در بعضی از اخبار بزرگ ترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که ملتفت باشد که لازمه حلال دانستن آن، تکذیب خدا و پیغمبر (ص) می‌باشد، کافر است. از حضرت امام جعفر صادق (ع) روایت شده است که فرمودند: "شراب ریشه بدی ها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می‌خورد، عقل خود را از دست می‌دهد و در آن موقع خدا را نمی‌شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمی‌دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمی‌کند و از زشتی های آشکار رو نمی‌گرداند و روح ایمان و خدا شناسی از بدن او بیرون می‌رود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می‌ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنان، او را لعنت می‌کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی‌شود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون می‌آید و آب دهان او به سینه‌اش می‌ریزد و فریاد تشنگی او بلند است". [1] ‌
"البته گفتنی است عدم قبول نماز به معنای عدم صحت نماز نیست و منظور از عدم قبول، محرومیت از درجات بهشت است. چنین شخصی بعد از حالت مستی باید نمازش را بجا آورد" [2] و اگر بعد از دو ساعت حالت مستی نداشته باشد و بعد از طهارت بدن و لباسش از نجاست شراب، می تواند نماز بخواند. [3]
با جستجویی که انجام گرفت به متنی برخورد نکردیم که بر گفتار در سؤال دلالت کند. بله ممکن است مراد از نجاست در این عبارت، نجاست ظاهری نباشد و به نجاست باطنی اشاره داشته باشد که همین هم موجب خواهد شد انسان از رحمت و برکات الهی دور بماند و نمازش تا چهل روز مورد قبول قرار نگیرد.

پی نوشتها:
[1] توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‌2، ص603 .
[2] با استفاده از نرم افزار پرسمان.
[3] با استفاده از سؤال islamquest.net/fa/archive/question/7722 .
منبع: www.islamquest.net





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین