اگر به فرض رهبر جامعه اسلامی استطاعت مالی بسیار فراوان داشته باشد آیا مجاز است برای الگوی تجملات نشدن، زندگی خود را ساده نشان دهد؟ در صورت مثبت بودن جواب آیا این کار وی ریا نیست؟

قرآن کریم می فرماید: «...أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زینَةٌ...»: بدانید زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی و تجمّل پرستی ... است.   مقصود از زینت در این آیه شریفه، تجمل پرستی و اسراف و تبذیر است و   مربوط به کسانی است که ذکر و فکرشان تا دم مرگ فراهم کردن خانه و مرکب و لباس زینتی بوده و دچار رفاه زدگی، دنیازدگی، خوش گذرانی بی حدّ و مرز،کثرت طلبی در ثروت شده و بی توجه به قناعت باشند.   اما اگر آدمی به قدر نیاز خود از مادیات استفاده کرده و در مخارج زندگی،به دور از هر تکلّف و زحمت و عادات و رسوم بی دلیل باشد، ساده زیستی را در زندگی خود اجرا کرده است.   بر این اساس می گوییم پرهیز از تجمل پرستی یک وظیفه عمومی است اما رهبر جامعه اسلامی از آنجایی که باید الگوی دیگران باشد و ...، وظیفه ای دو چندان بر عهده دارد از این رو باید از دنیاگرایی و دنیا پرستی گریزان باشد.   این ساده زیستی رهبر جامعه اسلامی در عین استطاعت مالی فراوان، ریا محسوب نمی شود؛ زیرا اولا: داشتن امکانات دنیایی با دنیاگرایی فرق دارد و داشتن ثروت الزاما به معنای آن نیست که انسانی که از این ثروت بهره مند است دنیازده و مال اندوز است. ثانیا: یک رهبر نمی خواهد با این کار منزلت و مقامی را در قلوب مردم کسب کند؛ بلکه ساده زیستی او الگویی است برای کسانی که مدیریت جامعه را بر عهده دارند. او بی علاقگی خود را نسبت به دنیا به مردم نشان می دهد نه نداشتن مال و امکانات را. بله اگر در واقع محبت دنیا در دلش باشد و خود را بی رغبت نشان دهد این ریا است و گنان محسوب می شود.