آیا این مطلب صحیح است که اگر مرجع، حکم یا فتوا اشتباهی دهد، با انجام آن حکم یا فتوا، چیزی بر گردن مقلد او نمی باشد، ولی خواه نا خواه آن حکم اشتباه، تاثیر وضعی خود را بر زندگی دنیوی شخص مقلد خواهد گذاشت؟

از آنجا که مراجع تقلید انسان های عادی و جایز الخطا هستند، امکان این که در بعضی از نظریات و فتواهای خود دچار خطا و اشتباه شوند، و جود دارد. روایتی منتسب به پیامبر (ص) وجود دارد مبنی بر این که مجتهدی که در اجتهاد خود به حکم واقعی دست یابد دو پاداش دارد، اما مجتهدی که با وجود به کارگیری تمام سعی خود به حکم واقعی نمی رسد، تنها یک پاداش دارد. در همین راستا، وظیفه مقلد، پس از تعیین مرجع اعلم، عمل به فتوای مرجع است. چنانچه به آن فتوا عمل کند (خواه مطابق با واقع باشد یا نباشد) به خاطر تعبدی که داشته، اجرش را خواهد دید و اگر از روی سستی و تنبلی به وظیفه خود عمل نکند، جزایش را نیز می بیند. و در موردی که مقلد به خاطر انجام وظیفه گرفتار آثار وضعی فتوای اشتباهی بشود خداوند متعال قطعاً این آثار را از راه دیگری جبران خواهد کرد.