موارد وجوب سجده سهو: به طور کلی، سجده سهو برای زیادی و نقصان (کاستی) غیر عمدی در نماز، واجب است؛ موارد وجوب سجده سهو به شرح زیر است: 1. آن که در بین نماز، سهواً حرف بزند؛ 2. آن که یک سجده را فراموش کند؛ 3. آن که در نماز چهار رکعتی بعد از سجده دوّم شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت؛ 4. در جایی که نباید نماز را سلام دهد مثلًا در رکعت اول سهواً سلام بدهد؛ 5. آن که تشهد را فراموش کند. [1] چگونگی انجام سجده سهو: دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیّت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ» یا «بِسْمِ اللَّه وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ» ولی بهتر است بگوید: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ السَّلامُ عَلَیکَ ایُّهَا النَّبِیُّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ» بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.[2] برای آگاهی از مسائل دیگر سجده سهو به رساله توضیح المسائل مرجع تقلید خودتان مراجعه نمایید. [1] . توضیح المسائل (المحشی للامام الخمینی)، ج 1، ص 669، م 1236. [2] . همان، ص 674، م 1250.
