با سلام و خسته نباشید. من امشب برای اولین بار شما را در برنامه پارک ملت دیدم. صحبتهای خوب شما مرا به اینجا کشاند. لطفا مطالب پس از این مخفی بماند. من دختری 22 ساله دانشجوی کارشناسی ارشد ... ... خصوصی... احساس می کنم خیلی خیلی عاقلانه تر از سنم فکر می کنم.این موضوع باعث شده است که برای زندگی آینده ام معیارهای زیادی داشته باشم و به هیچ عنوان نمی توانم از آنها بگذرم. در حالی که خانواده ام اصرار دارند که به خواستگاری که می آید پاسخ بدهم. دیدگاه آنها این است که ممکن است دیگر موقعیت ازدواج برایم پیش نیاید . حال من از طرفی باید با خانواده ام با چنین طرز تفکری کنار بیایم، از طرفی نمی دانم با معیارهایم برای زندگی چه کنم.آیا ممکن است که همیشه تنها بمانم؟! اختلاف سن زیاد من با پدرمادرم، صحبت کردنم را با ایشان بی فایده می کند. خوشحال می شوم اگر راهنمایی ام بفرمایید. ببخشید طولانی شد، از هیجان پیدا کردن شخص بامنطق و خوش صحبتی مثل شما بود.

سلام/ نگرانی آنها به جاست و اما شما؛ تمام معیارهایت را بنویس و با خودت سبک سنگین کن و یک لیست نهایی تهیه کن. تاکیدم بر نوشتن روی کاغذ را جدی تلقی کرده و عمل کنید. فهرست نهایی را با یک مشاور حضوری مطرح کنید و پس از کفایت مذاکرات و مشاوره؛ در صورت لزوم نتیجه را برایم اینجا بنویس تا من هم نظر بدهم. شاید اهمیت مراجعه به یک مشاور را ندانید و بگویید که خب برای خود شما می نویسم اما دیدن شما و چک کردن رفتار و عکس العمل ها و هزار نکته باریکتر ز مو در مراجعه است که شاید مغفول واقع شود.
در مورد شخص مشاور پیشنهاد مشخصی ندارم یکی از خانم های مشاور زندگی بهتر که بشه ازشون زودتر وقت گرفت.