عفّت ورزی از ارزش های مهم انسانی است که منشأ اعتدال در رفتار انسان خواهد بود. این فضیلت اخلاقی، مورد توجه دانشمندان بسیاری قرار گرفته است. ملا احمد نراقی عفت را مطیع و منقاد شدن قوّه شهویه به واسطۀ قوّه عاقله می داند و ملاصدرا نیز معتقد است عفاف منشأ صدور کارهای معتدل می باشد. حجاب؛ یعنی منع. و اگر به معنای پوشش می آید برای این است که پوشش، مانع دیدن اندام زن می شود. در دین اسلام حجاب معنای وسیعی دارد و در حقیقت؛ پوشش، رفتار و گفتار را در بر می گیرد. حجاب و عفاف بر یکدیگر اثر گذار و نیز تأثیر پذیرند، امّا نمی توان هر بی حجابی را نیز متهم به بی عفّتی کرد. در معارف اسلامی، عفاف به دو قسمت تقسیم می شود، یکی ساحت درونی عفاف است که منشأ فضائل اخلاقی؛ مانند حیا، غیرت، حجاب و ... است و دیگری ساحت بیرونی عفاف است که در رفتارهای ظاهری افراد در زندگی و معاشرت اجتماعی نمایان می شود.
