حیازت
در اختيار گرفتن يكی از مباحات عامه (يكی از اسباب ملكيت اموالِ مباح)؛ مانند شكار حيوانات
حیازت در لغت به معنای ضمیمه کردن است، گویا کسی که مکانی را حیازت می کند، آن را تملک کرده و به دارائی هایش ضمیمه می کند. اما در اصطلاح فقهی، حیازت یکی از اسباب ملکیت است و مقصود از آن تسلط بر چیزی است که آن چیز قبلاً، مالکی نداشت؛ مانند ماهی های دریا، زمین های بایر، علوفه ها و غیره. حیازت هر چیز به حسب شرایط همان چیز متغیر است. مثلاً ماهی زمانی که در تور صیاد می افتد حیازت محقق می شود و شرعاً و عرفاً صیاد مالک ماهی می شود.