خنده
خنده از حالات شخص است که در هنگام شادی بروز میکند. از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، حج و کفارات سخن گفتهاند.
گریه و خنده که نوعی ابراز احساسات و عواطف درونی است، از نشانه های طبیعی و تعادل مزاج آدمی است، و فرد باید در این مورد به رشد و ظرفیّت کافی برسد و خود را با آداب خنده و ابراز شادی آشنا کند تا خنده و شادی برای او یک فضیلت اخلاقی باشد، نه یک رذیلت. راه کارهایی مانند توجّه به نیّت و هدف از خنده و شادی، ذکر و یاد خداوند و تفکّر در آفات خنده زیاد می تواند در جلوگیری از خنده زیاد در هر زمان – مخصوصاً در ایّام شهادت و مصیبت ائمه اطهار (ع) – و همچنین در برخی از مکان ها و موقعیّت های اجتماعی، نقش داشته و ثمر بخش باشد.