مراجع عظام تقلید، نماز و روزۀ افرادی که به موجب شغل، سفر می‌کنند را تمام می‌دانند. اما در این باره که تعداد سفرهای این افراد چه مقدار باشد تا نمازشان کامل شود، اختلاف نظر دارند و حداقل، آن را هر ده روز یک بار می‌دانند. پس بر فرض سؤال، گرچه اقتضای شغل شما سفر کردن است، اما چون تعداد روزهای آن کم می‌باشد، در روزهای که به سفر می روید نمازتان شکسته و از روزه گرفتن باید خودداری کنید، مگر این که تا قبل از اذان ظهر به وطن خود یا جایی که قصد دارید حداقل ده روز بمانید برسید.
ضمائم:
حضرت آیت الله خامنه ای (دامت برکاته):
اگر فاصله وطن فعلی شما تا محل کارتان 5/22 کیلو متر یا بیشتر باشد و شما حداقل هفته ای یک بار یا هر ده روز یک بار به آنجا می روید به عنوان دائم السفر(کسی که شغل او در سفر است)، نمازتان کامل و روزه گرفتن شما صحیح است.[1]
حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته):
عنوان کثیر السفر بر کسی صدق می‌کند که حداقل در هفته سه روز یا در ماه ده روز در مسافرت باشد و تصمیم بر ادامه‌ی این وضع برای حداقل شش ماه در سال و یا سه ماه در دو سال به بالا داشته باشد (البته در ماه اوّل باید احتیاطاً بین شکسته و تمام جمع کند)، ولی کسی که در هفته یک روز در سفر است عنوان کثیر السفر بر او صدق نمی‌کند و اگر در هفته دو روز در سفر باشد بنا بر احتیاط واجب هم شکسته بخواند هم تمام.[2]
حضرت آیت الله سبحانی (دامت برکاته):
هرگاه فردی به طور مرتب در هر هفته یا ده روز دو روز به سفر می‌رود و به وطن برمی‌گردد و این کار دو ماه ادامه پیدا کند، باید نماز خود را تمام بخواند و روزه بگیرد. البته در سفر اول، حکم مسافر دارد و در سفر دوم احتیاط کند (نماز را هم تمام و هم شکسته بخواند) و در سفر سوم به بعد، نماز او تمام است.[3]
حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (رحمةالله علیه):
دائم السفر یعنی کسی که بدون توقف ده روز در یکجا (وطن و یا غیر وطن) مسافرت کند و معلم و یا محصّل که شغل او در سفر است و هر هفته به شهر یا روستای خود برمی‌گردد،نماز او تمام و روزه او [حتی در مسیر راه] صحیح است.[4]
حضرت آیت الله مکارم شیرازی (دامت برکاته):
چنانچه حداقل دو ماه و هر ماه سه روز درهفته در رفت و آمد باشید (در ماه 12 روز)، در حکم کثیرالسفر هستید و نماز و روزه‌ی شما در بین راه و محل کار کامل است در غیر این صورت شکسته می‌باشد.[5]
حضرت آیت الله بهجت (رحمةالله علیه):
کثیرالسّفر کسی است که غالباً در کمتر از ده روز به حدّ مسافت شرعی رفت و آمد کند. به حدّی که عرفاً مصداق کثیر السّفر شود.[6]
حضرت آیت الله تبریزی (رحمةالله علیه):
چنانچه برای کار که مدت آن دو ماه یا بیشتر باشد بین محل کار و وطن به اندازه‌ی مسافت شرعی حداقل هفته‌ای یک بار تردد کند نمازش در این سفرها تمام و روزه‌اش صحیح است.[7]
حضرت آیت الله گلپایگانی (رحمةالله علیه):
در صورتی که تصمیم دارد در مدّت قابل اعتنائی هر هفته، مسافرت مزبور را ادامه دهد، حکم دائم السّفر را دارد و روزه و نمازش کامل است.[8] [1] . بر گرفته از نمایه 9153. [2] . امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ج 1، ص 704، دفتر انتشارات اسلامی ، قم، چاپ هشتم، 1424ق؛ سایت معظم له، به نشانی: www.sistani.org/index.php?p=827020&id=915&perpage=32#12834 . [3] . بر گرفته از سایت آیت الله سبحانی. [4] . صافی گلپایگانی، لطف الله، جامع الأحکام، ج1، ص 114 و 116، انتشارات حضرت معصومه سلام الله علیها، قم، چهارم، 1417 ه ق. [5] . استفتا از دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی)، توسط سایت اسلام کوئست؛ بر گرفته از نمایه 16403. [6] . بهجت، محمد تقی، استفتاءات، ج2، ص 425، دفتر حضرت آیة الله بهجت، قم، اول، 1428 ه ق. [7] . تبریزی، جواد، استفتاءات جدید، ج 2، ص 81، قم، چاپ اول، بی تا. [8] . گلپایگانی، سید محمد رضا، مجمع المسائل، ج 1، ص 212، دار القرآن الکریم، قم، چاپ دوم، 1409ق.
