برادر
برادر، فرد مذکری است که از طرف پدر و مادر یا یکی از والدین با شخص مشترک باشد که از آن در بابهاى طهارت، صلات، نکاح،اطعمه و اشربه،ارث و شهادات آمده است.
دلیل محرم شدن خواهر و برادر رضاعی چیست؟
اگر طفل شیرخواری، با حفظ تمام شرایط و ضوابط رضاع در فقه؛ از زنی شیر بخورد، طبق نصّ صریح قرآن کریم،[1] با زنی که از او شیر خورده و نیز با دختران آن زن، مَحرم می‌شود، اما این حکم مختص به آن زن و دختران او نمی‌شود، بلکه به دلیل این که آن کودک، در حکم فرزند واقعی آن زن خواهد بود، آن طفل با تمامی کسانی که فرزند واقعی آن زن و شوهر او هستند، محرم می‌شود.[2] حدیث این حکم علاوه بر این‌که از ائمه اطهار(ع) به ما رسیده؛ از شخص پیامبر اکرم(ص) نیز نقل شده است، لذا اصل رضاع،[3] مورد اتفاق شیعه و سنی است[4] تا جایی که آن را اجماعی دانسته‌اند و حتی یکی از ضروریات مذهب یا دین به شمار رفته است.[5] پیامبر اسلام(ص) درباره حکم رضاع می‌فرماید: «همه کسانی که از طریق نسب و خویشاوندی با انسان محرم شده‌اند، از طریق رضاع هم محرم می‌شوند».[6] این روایت را اهل سنت از عایشه نقل کرده‌اند،[7] و بیشتر منابع شیعه نیز آن را از طریق امام علی(ع)،[8] و امام صادق(ع) [9] نقل کرده‌اند. البته در کنار این روایت، روایات متعدد دیگری نیز از امامان دیگر نقل شده است که می توان به «باب الرّضاع» منابع حدیثی مراجعه کرد. برخی در فلسفه تحریم محارم رضاعی گفته‌اند؛ با پرورش گوشت و استخوان آنها با شیر شخص معیّنی، شباهت به فرزندان او پیدا می‌کند؛ مثلاً زنی که کودکی را به اندازه‌ای شیر می‌دهد که بدن او با آن شیر رشد مخصوصی می‌کند، یک نوع شباهت در میان آن کودک و سایر فرزندان آن زن پیدا می‌شود و در حقیقت هر کدام جزئی از بدن آن مادر محسوب می‌شوند و مانند دو برادر نسبی هستند.[10] [1] . نساء، 23: «[نکاح اینان‏] بر شما حرام شده است: مادرانتان، و دخترانتان، و خواهرانتان، و عمّه‌هایتان، و خاله هایتان، و دختران برادر، و دختران خواهر، و مادرهایتان که به شما شیر داده‌اند، و خواهران رضاعی شما، و مادران زنانتان، و دختران همسرانتان که [آنها دختران‏] در دامان شما پرورش یافته‌اند و با آن همسران همبستر شده‌اید -پس اگر با آنها همبستر نشده‌اید بر شما گناهی نیست [که با دخترانشان ازدواج کنید]- و زنان پسرانتان که از پشت خودتان هستند، و جمع دو خواهر با همدیگر -مگر آنچه که در گذشته رخ داده باشد- که خداوند آمرزنده مهربان است». [2] . امام خمینی، تحریر الوسیلة، ج ‏2، ص 269، مؤسسه مطبوعات دار العلم، قم، چاپ اول، بی‌تا. [3] . اما در شرایط رضاع میان شیعه و اهل سنت اختلاف نظر وجود دارد؛ ر.ک: مغنیه، محمد جواد‌، الفقه علی المذاهب الخمسة، ج 2، ص 317 – 318، دار التیار الجدید، دار الجواد، بیروت، چاپ دهم، 1421ق. [4] . همان، ص 317. [5] . نجفی(صاحب الجواهر)، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محقق و مصحح: قوچانی، عباس، آخوندی، علی، ج ‏29، ص 264، چاپ هفتم، دار إحیاء التراث العربی‏، بیروت، 1404ق. [6] . نسائی، أبو عبد الرحمن أحمد بن شعیب، السنن الکبری، محقق: شلبی، حسن عبد المنعم، ج 5، ص 191، مؤسسة الرسالة، بیروت، چاپ اول، 1421ق: «أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا یحْیی بْنُ سَعِیدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا مَالِک، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ أَبِی بَکرٍ، عَنْ عَمْرَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، عَنِ النَّبِی صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «یحْرُمُ مِنَ الرَّضَاعَةِ مَا یحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ». و در برخی از منابع اهل سنت؛ به جای «من النسب»، «مِن الولادة» آمده است. از جمله: أصبحی مدنی، مالک بن أنس، الموطأ، محقق: اعظمی، محمد مصطفی، ج 4، ص 868، مؤسسة زاید بن سلطان آل نهیان للأعمال الخیریة والإنسانیة، أبو ظبی، چاپ اول، 1425ق. [7] . السنن الکبری، ج 5، ص 191؛ الموطأ، ج 4، ص 868؛ بخاری جعفی، محمد بن إسماعیل، الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله صلی الله علیه وسلم وسننه وأیامه(صحیح البخاری)، محقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، ج 7، ص 38، دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، چاپ اول، 1422ق. [8] . ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، محقق و مصحح: فیضی، آصف،‏ ج 2، ص 240، مؤسسة آل البیت(ع)، قم، چاپ دوم، 1385ق. [9] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 5، ص 446، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. [10] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 3، ص 329، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.
اگر طفل شیرخواری، با حفظ تمام شرایط و ضوابط رضاع در فقه؛ از زنی شیر بخورد، طبق نصّ صریح قرآن کریم،[1] با زنی که از او شیر خورده و نیز با دختران آن زن، مَحرم می‌شود، اما این حکم مختص به آن زن و دختران او نمی‌شود، بلکه به دلیل این که آن کودک، در حکم فرزند واقعی آن زن خواهد بود، آن طفل با تمامی کسانی که فرزند واقعی آن زن و شوهر او هستند، محرم می‌شود.[2] حدیث این حکم علاوه بر این‌که از ائمه اطهار(ع) به ما رسیده؛ از شخص پیامبر اکرم(ص) نیز نقل شده است، لذا اصل رضاع،[3] مورد اتفاق شیعه و سنی است[4] تا جایی که آن را اجماعی دانسته‌اند و حتی یکی از ضروریات مذهب یا دین به شمار رفته است.[5] پیامبر اسلام(ص) درباره حکم رضاع می‌فرماید: «همه کسانی که از طریق نسب و خویشاوندی با انسان محرم شده‌اند، از طریق رضاع هم محرم می‌شوند».[6] این روایت را اهل سنت از عایشه نقل کرده‌اند،[7] و بیشتر منابع شیعه نیز آن را از طریق امام علی(ع)،[8] و امام صادق(ع) [9] نقل کرده‌اند. البته در کنار این روایت، روایات متعدد دیگری نیز از امامان دیگر نقل شده است که می توان به «باب الرّضاع» منابع حدیثی مراجعه کرد. برخی در فلسفه تحریم محارم رضاعی گفته‌اند؛ با پرورش گوشت و استخوان آنها با شیر شخص معیّنی، شباهت به فرزندان او پیدا می‌کند؛ مثلاً زنی که کودکی را به اندازه‌ای شیر می‌دهد که بدن او با آن شیر رشد مخصوصی می‌کند، یک نوع شباهت در میان آن کودک و سایر فرزندان آن زن پیدا می‌شود و در حقیقت هر کدام جزئی از بدن آن مادر محسوب می‌شوند و مانند دو برادر نسبی هستند.[10] [1] . نساء، 23: «[نکاح اینان‏] بر شما حرام شده است: مادرانتان، و دخترانتان، و خواهرانتان، و عمّه‌هایتان، و خاله هایتان، و دختران برادر، و دختران خواهر، و مادرهایتان که به شما شیر داده‌اند، و خواهران رضاعی شما، و مادران زنانتان، و دختران همسرانتان که [آنها دختران‏] در دامان شما پرورش یافته‌اند و با آن همسران همبستر شده‌اید -پس اگر با آنها همبستر نشده‌اید بر شما گناهی نیست [که با دخترانشان ازدواج کنید]- و زنان پسرانتان که از پشت خودتان هستند، و جمع دو خواهر با همدیگر -مگر آنچه که در گذشته رخ داده باشد- که خداوند آمرزنده مهربان است». [2] . امام خمینی، تحریر الوسیلة، ج ‏2، ص 269، مؤسسه مطبوعات دار العلم، قم، چاپ اول، بی‌تا. [3] . اما در شرایط رضاع میان شیعه و اهل سنت اختلاف نظر وجود دارد؛ ر.ک: مغنیه، محمد جواد‌، الفقه علی المذاهب الخمسة، ج 2، ص 317 – 318، دار التیار الجدید، دار الجواد، بیروت، چاپ دهم، 1421ق. [4] . همان، ص 317. [5] . نجفی(صاحب الجواهر)، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محقق و مصحح: قوچانی، عباس، آخوندی، علی، ج ‏29، ص 264، چاپ هفتم، دار إحیاء التراث العربی‏، بیروت، 1404ق. [6] . نسائی، أبو عبد الرحمن أحمد بن شعیب، السنن الکبری، محقق: شلبی، حسن عبد المنعم، ج 5، ص 191، مؤسسة الرسالة، بیروت، چاپ اول، 1421ق: «أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا یحْیی بْنُ سَعِیدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا مَالِک، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ أَبِی بَکرٍ، عَنْ عَمْرَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، عَنِ النَّبِی صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «یحْرُمُ مِنَ الرَّضَاعَةِ مَا یحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ». و در برخی از منابع اهل سنت؛ به جای «من النسب»، «مِن الولادة» آمده است. از جمله: أصبحی مدنی، مالک بن أنس، الموطأ، محقق: اعظمی، محمد مصطفی، ج 4، ص 868، مؤسسة زاید بن سلطان آل نهیان للأعمال الخیریة والإنسانیة، أبو ظبی، چاپ اول، 1425ق. [7] . السنن الکبری، ج 5، ص 191؛ الموطأ، ج 4، ص 868؛ بخاری جعفی، محمد بن إسماعیل، الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله صلی الله علیه وسلم وسننه وأیامه(صحیح البخاری)، محقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، ج 7، ص 38، دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، چاپ اول، 1422ق. [8] . ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، محقق و مصحح: فیضی، آصف،‏ ج 2، ص 240، مؤسسة آل البیت(ع)، قم، چاپ دوم، 1385ق. [9] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 5، ص 446، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. [10] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 3، ص 329، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.
پاسخ:
اگر طفل شیرخواری، با حفظ تمام شرایط و ضوابط رضاع در فقه؛ از زنی شیر بخورد، طبق نصّ صریح قرآن کریم،[1] با زنی که از او شیر خورده و نیز با دختران آن زن، مَحرم می‌شود، اما این حکم مختص به آن زن و دختران او نمی‌شود، بلکه به دلیل این که آن کودک، در حکم فرزند واقعی آن زن خواهد بود، آن طفل با تمامی کسانی که فرزند واقعی آن زن و شوهر او هستند، محرم می‌شود.[2]
حدیث این حکم علاوه بر اینکه از ائمه اطهار(ع) به ما رسیده؛ از شخص پیامبر اکرم(ص) نیز نقل شده است، لذا اصل رضاع،[3] مورد اتفاق شیعه و سنی است[4] تا جایی که آن را اجماعی دانسته‌اند و حتی یکی از ضروریات مذهب یا دین به شمار رفته است.[5] پیامبر اسلام(ص) درباره حکم رضاع می‌فرماید: «همه کسانی که از طریق نسب و خویشاوندی با انسان محرم شده‌اند، از طریق رضاع هم محرم می‌شوند».[6] این روایت را اهل سنت از عایشه نقل کردهاند،[7] و بیشتر منابع شیعه نیز آن را از طریق امام علی(ع)،[8] و امام صادق(ع) [9] نقل کردهاند. البته در کنار این روایت، روایات متعدد دیگری نیز از امامان دیگر نقل شده است که می توان به «باب الرّضاع» منابع حدیثی مراجعه کرد.
برخی در فلسفه تحریم محارم رضاعی گفته‌اند؛ با پرورش گوشت و استخوان آنها با شیر شخص معیّنی، شباهت به فرزندان او پیدا می‌کند؛ مثلاً زنی که کودکی را به اندازه‌ای شیر می‌دهد که بدن او با آن شیر رشد مخصوصی می‌کند، یک نوع شباهت در میان آن کودک و سایر فرزندان آن زن پیدا می‌شود و در حقیقت هر کدام جزئی از بدن آن مادر محسوب می‌شوند و مانند دو برادر نسبی هستند.[10] [1] . نساء، 23: «[نکاح اینان] بر شما حرام شده است: مادرانتان، و دخترانتان، و خواهرانتان، و عمّه‌هایتان، و خاله هایتان، و دختران برادر، و دختران خواهر، و مادرهایتان که به شما شیر داده‌اند، و خواهران رضاعی شما، و مادران زنانتان، و دختران همسرانتان که [آنها دختران] در دامان شما پرورش یافته‌اند و با آن همسران همبستر شده‌اید -پس اگر با آنها همبستر نشده‌اید بر شما گناهی نیست [که با دخترانشان ازدواج کنید]- و زنان پسرانتان که از پشت خودتان هستند، و جمع دو خواهر با همدیگر -مگر آنچه که در گذشته رخ داده باشد- که خداوند آمرزنده مهربان است». [2] . امام خمینی، تحریر الوسیلة، ج 2، ص 269، مؤسسه مطبوعات دار العلم، قم، چاپ اول، بی‌تا. [3] . اما در شرایط رضاع میان شیعه و اهل سنت اختلاف نظر وجود دارد؛ ر.ک: مغنیه، محمد جواد، الفقه علی المذاهب الخمسة، ج 2، ص 317 – 318، دار التیار الجدید، دار الجواد، بیروت، چاپ دهم، 1421ق. [4] . همان، ص 317. [5] . نجفی(صاحب الجواهر)، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محقق و مصحح: قوچانی، عباس، آخوندی، علی، ج 29، ص 264، چاپ هفتم، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، 1404ق. [6] . نسائی، أبو عبد الرحمن أحمد بن شعیب، السنن الکبری، محقق: شلبی، حسن عبد المنعم، ج 5، ص 191، مؤسسة الرسالة، بیروت، چاپ اول، 1421ق: «أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا یحْیی بْنُ سَعِیدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا مَالِک، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ أَبِی بَکرٍ، عَنْ عَمْرَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، عَنِ النَّبِی صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «یحْرُمُ مِنَ الرَّضَاعَةِ مَا یحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ». و در برخی از منابع اهل سنت؛ به جای «من النسب»، «مِن الولادة» آمده است. از جمله: أصبحی مدنی، مالک بن أنس، الموطأ، محقق: اعظمی، محمد مصطفی، ج 4، ص 868، مؤسسة زاید بن سلطان آل نهیان للأعمال الخیریة والإنسانیة، أبو ظبی، چاپ اول، 1425ق. [7] . السنن الکبری، ج 5، ص 191؛ الموطأ، ج 4، ص 868؛ بخاری جعفی، محمد بن إسماعیل، الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله صلی الله علیه وسلم وسننه وأیامه(صحیح البخاری)، محقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، ج 7، ص 38، دار طوق النجاة (مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی)، چاپ اول، 1422ق. [8] . ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، محقق و مصحح: فیضی، آصف، ج 2، ص 240، مؤسسة آل البیت(ع)، قم، چاپ دوم، 1385ق. [9] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 5، ص 446، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. [10] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 3، ص 329، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.
- [آیت الله مظاهری] آیا دختر خواهر رضاعی بر انسان محرم است، حکم ازدواج با او چیست؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] آیا دختر خواهر رضاعی بر انسان محرم است، حکم ازدواج با او چگونه است؟
- [سایر] حکم خواهر برادر رضاعی چیست؟
- [آیت الله مظاهری] آیا نوه های مادر رضاعی بر شیرخوار، محرم می باشند؟
- [آیت الله بهجت] آیا نوه های مادر رضاعی بر شیرخوار محرم می باشند؟
- [سایر] آیا می توان با خواندن صیغه، با یک نامحرم به عنوان برادر و خواهر محرم شد و آیا با این محرمیت، ازدواج امکان دارد؟
- [آیت الله بهجت] آیا پدر رضاعی شوهر بر زن محرم است و مانند پدر شوهر نسبی است؟
- [آیت الله سبحانی] آیا خواهر و برادر که از پدر مشترک و از مادر جدا هستند و یا خواهر و برادری که از مادر مشترک ولی از پدر جدا هستند با هم محرم اند؟
- [آیت الله سبحانی] آیا خواهر و برادر که از پدر مشترک و از مادر جدا هستند و یا خواهر و برادری که از مادر مشترک ولی از پدر جدا هستند با هم محرم اند؟
- [آیت الله علوی گرگانی] اخیراشایع شده است که دختر و پسر میتوانند صیغه خواهر و برادری با یکدیگر بخوانند و در نتیجه مثل خواهر و برادر به یکدیگر محرم گردند آیا چنین صیغهای در شرع داریم یا خیر؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر زنی از شیر یک شوهر، پسر و دختری را شیر کامل بدهد، خواهر و برادر آن دختر، به برادر و خواهر آن پسر محرم نمیشوند، لیکن زن شیردهنده و مردی که شیر از اوست، بنا بر احتیاط واجب نباید با اولاد - نسبی و رضاعی - پدر آن پسر و دختر و با اولاد نسبی مادر آنها ازدواج کنند؛ همچنان که نباید در نگاه کردن و مانند آن، آنها را محرم بدانند.
- [آیت الله مظاهری] اگر زنی از شیر یک شوهر پسر و دختری را شیر کامل بدهد خواهر و برادر آن دختر به خواهر و برادر آن پسر محرم نمیشوند.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر زنی از شیر یک شوهر پسر و دختری را شیر کامل بدهد خواهر و برادر آن دختر به خواهر و برادر آن پسر محرم نمی شوند .
- [آیت الله بروجردی] اگر زنی از شیر یک شوهر پسر و دختری را شیر کامل بدهد، خواهر و برادر آن دختر به خواهر و برادر آن پسر محرم نمیشوند.
- [امام خمینی] اگر زنی از شیر یک شوهر پسر و دختری را شیر کامل بدهد خواهر و برادر آن دختر به خواهر و برادر آن پسر محرم نمیشوند.
- [آیت الله بهجت] اگر زنی از شیر یک شوهر، پسر و دختری را شیر کامل بدهد، خواهر و برادر آن دختر به خواهر و برادر آن پسر محرم نمیشوند.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر زنی از شیر یک شوهر پسر و دختری را شیر کامل بدهد خواهر و برادر ان دختر به خواهر و برادر ان پسر محرم نمی شوند
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر زنی از شیر یک شوهر پسر و دختری را شیر کامل بدهد؛ خواهر و برادر آن دختر به خواهر و برادر آن پسر محرم نمی شوند.
- [آیت الله اردبیلی] اگر زنی از شیر یک شوهر، پسر و دختری را شیر کامل بدهد، خواهر و برادر آن دختر به برادر و خواهر آن پسر محرم نمیشوند.
- [آیت الله خوئی] اگر زنی از شیر یک شوهر پسر و دختری را شیر کامل بدهد خواهر و برادر آن دختر به خواهر و برادر آن پسر محرم نمیشوند.