محرمیت
مَحارِم (جمع مَحرَم) اصطلاحی فقهی، به معنای کسانی است که ازدواج با آنان حرام است و در گفتار عامیانه خویشاوندانی را گویند که احکام حجاب در مورد آنها جاری نیست.
از نظر اسلام، صیغهای با عنوان محرمیت خواهر و برادری وجود ندارد. تنها عقد و صیغهای که در اسلام برای ایجاد محرمیت وجود دارد، عقد ازدواج است که به دو صورت دایم و موقت است. صحت این عقد شرایطی دارد که اذن پدر یا ولی دختر از جمله ی آنها است.[1] چنانچه شما قصد ازدواج دارید برای آشنایی و ارتباط سالم با همسر آینده ی خود، می توانید با اجازه ی پدر او عقد ازدواج موقت را بخوانید و در ضمن این عقد، شروطی را معین کنید؛ مثل این که شرط کنید که این صیغه فقط برای ایجاد محرمیت و آشنایی بیشتر باشد، نه ارتباط زناشویی، پس از سپری شدن مدت آن، در صورت تمایل برای ازدواج دایمی اقدام نمایید.
[1] نک: توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 449، مسئله ی 2276.