آیا دعایی برای شفای بیماری تب وجود دارد؟
در منابع روایی دعایی به نام «دعای نور» نقل شده که برای شفای بیماری تب مفید است:   «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، بِسْمِ اللَّهِ النُّورِ، بِسْمِ اللَّهِ نُورِ النُّورِ، بِسْمِ اللَّهِ نُورٌ عَلَی نُورٍ، بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی هُوَ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ، بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَ أَنْزَلَ النُّورَ عَلَی الطُّورِ فِی کِتَابٍ مَسْطُورٍ فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلَی نَبِیٍّ مَحْبُورٍ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَ عَلَی السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ مَشْکُورٌ، وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ»؛[1] به نام خدای روشنی بخش؛ به اسم خدایی که روشنی بخش‏ روشنی است، به نام خدا که نوری است‏ بر نور، به نام خدایی که او است تقدیرکننده هر چیز؛ به اسم خدایی که نور را از نور خلق کرد. سپاس خدایی را که نور را موجود نمود، و نور را بر کوه طور، در کتابی نوشته شده، در صفحه‌ای گسترده؛ به اندازه‌ای که مقدر بود بر پیامبری نیکو کار نازل کرد؛ و سپاس خدایی را که به قوّة و غلبه از او یاد می‌شود؛ و به مباهات مشهور است؛ بر خوشحالی و سختی شکر می‌شود، و درود و رحمت فرستد خدا بر سیّد ما که محمّد است و بر آل او که پاک‌‌اند از گناه. این حرزی است که حضرت فاطمه(ع) آن‌را به سلمان فارسی آموخت. سلمان می‌گوید بیش از هزار نفر از مردم مدینه و مکه را سراغ دارم که به ‌وسیله این حرز به اذن خدا از گرفتاری دائمی تب شفا یافتند.   [1] . طبرسی، حسن بن فضل،: مکارم الأخلاق، ص 418، شریف رضی، قم، چاپ چهارم، 1412 ق، 1370ش.‏    
عنوان سوال:

آیا دعایی برای شفای بیماری تب وجود دارد؟


پاسخ:

در منابع روایی دعایی به نام «دعای نور» نقل شده که برای شفای بیماری تب مفید است:   «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، بِسْمِ اللَّهِ النُّورِ، بِسْمِ اللَّهِ نُورِ النُّورِ، بِسْمِ اللَّهِ نُورٌ عَلَی نُورٍ، بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی هُوَ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ، بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَ أَنْزَلَ النُّورَ عَلَی الطُّورِ فِی کِتَابٍ مَسْطُورٍ فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلَی نَبِیٍّ مَحْبُورٍ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَ عَلَی السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ مَشْکُورٌ، وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ»؛[1] به نام خدای روشنی بخش؛ به اسم خدایی که روشنی بخش‏ روشنی است، به نام خدا که نوری است‏ بر نور، به نام خدایی که او است تقدیرکننده هر چیز؛ به اسم خدایی که نور را از نور خلق کرد. سپاس خدایی را که نور را موجود نمود، و نور را بر کوه طور، در کتابی نوشته شده، در صفحه‌ای گسترده؛ به اندازه‌ای که مقدر بود بر پیامبری نیکو کار نازل کرد؛ و سپاس خدایی را که به قوّة و غلبه از او یاد می‌شود؛ و به مباهات مشهور است؛ بر خوشحالی و سختی شکر می‌شود، و درود و رحمت فرستد خدا بر سیّد ما که محمّد است و بر آل او که پاک‌‌اند از گناه. این حرزی است که حضرت فاطمه(ع) آن‌را به سلمان فارسی آموخت. سلمان می‌گوید بیش از هزار نفر از مردم مدینه و مکه را سراغ دارم که به ‌وسیله این حرز به اذن خدا از گرفتاری دائمی تب شفا یافتند.   [1] . طبرسی، حسن بن فضل،: مکارم الأخلاق، ص 418، شریف رضی، قم، چاپ چهارم، 1412 ق، 1370ش.‏    





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین