نگاه کردن
دریافتن چیزی با چشم را دیدن (رؤیت؛ مشاهده) گویند. از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، صوم، حج، تجارت، نکاح و شهادات سخن گفتهاند.
هر چند مردان میتوانند به تمام بدن (بجز عورت) زنانی که بر آنها مَحرم هستند، البته بدون قصد لذّت، نگاه کنند،[1] اما شرم و حیای یک زن پاکدامن ایجاب میکند تا قسمتهایی از بدن خود را که معمولاً بانوان در نزد محارم ظاهر نمیکنند، بپوشاند. ضمن اینکه برخی از فقها محدوده عورت در زن را از ناف تا زانو دانستهاند.[2] [1] . فاضل لنکرانی، محمد، احکام جوانان، ص 179، م 464، انتشارات امیر قلم، قم، چاپ سی و پنجم، 1427ق؛ صافی گلپایگانی، لطف الله، احکام نوجوانان، ص 169، م 448، نشر راسخون، قم، چاپ پانزدهم، 1424ق. [2] . فیاض، محمد اسحاق، رساله توضیح المسائل، ص 539، انتشارات مجلسی، قم، چاپ اول، 1426ق.