در این‌گونه موارد تنها خانم فردی که از دنیا رفته باید تا گذشت ایام عده، از آرایش و پوشیدن لباس‌های شاد خودداری نماید[1] و دیگران چنین وظیفه‌ای ندارند.
البته اگر فردی بخواهد عزادار بودن خود را در رفتارش نشان دهد گناهی نکرده است، اما باید به این نکته توجه داشت که افراط در عزاداری هم مطلوب نیست. فردی که مصیبتهای عادی (که برای همگان اتفاق میافتد) را بسیار بزرگ بشمارد، شاید خدا او را به مصیبتهای بزرگ‌تری مبتلا کند.
امام علی(ع) در این باره می‌فرماید: «وَ قَالَ (ع): مَنْ عَظَّمَ صِغَارَ الْمَصَائِبِ ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِکِبَارِهَا»؛[2] کسی که مصیبتهای کوچک را بزرگ شمارد، خداوند او را به مصیبتهای بزرگ‌تر مبتلا کند. [1] . ر.ک: امام خمینی، سید روح اللّٰه، نجاة العباد، ص 391، م 8، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی قدس سره، تهران، اول، 1422 ه ق. [2] نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص: 555
