آیا در قرآن واژه یا واژه‌هایی وجود دارد که: اولاً: عرب هیچ‌گاه تا قبل از نزول قرآن آن‌را استعمال نکرده باشد؛ یعنی واضع آن خداوند متعال باشد؟ ثانیاً: یا این‌که عرب آن‌را استعمال کرده باشد ولی استعمال این واژه در فلان جای قرآن خلاف عرف عرب باشد، و توجیه چنین خلافی چیست؟
در قرآن کریم؛ واژه‌ها و لغاتی را می‌توان یافت که ریشه و اصالت غیر عربی دارند، البته تعداد این لغات کم است و چنین لغاتی، خارج از فهم عرب‌زبانان نیست. اما نمی‌توان لغتی در قرآن یافت که ادعا شود، هیچ سابقه استعمالی در بین عرب‌زبانان نداشته باشد. لغاتی که در قرآن به‌کار برده می‌شود در معنا و مفهوم اولیه آن، قابل فهم برای عرب‌زبان است، اگر چه امکان دارد با توجه به قرابت‌های معنوی؛ پرتوی از معنای اصلی مورد نظر قرآن باشد که با معنای اولیه آن، به گونه‌ای متفاوت باشد.  
عنوان سوال:

آیا در قرآن واژه یا واژه‌هایی وجود دارد که: اولاً: عرب هیچ‌گاه تا قبل از نزول قرآن آن‌را استعمال نکرده باشد؛ یعنی واضع آن خداوند متعال باشد؟ ثانیاً: یا این‌که عرب آن‌را استعمال کرده باشد ولی استعمال این واژه در فلان جای قرآن خلاف عرف عرب باشد، و توجیه چنین خلافی چیست؟


پاسخ:

در قرآن کریم؛ واژه‌ها و لغاتی را می‌توان یافت که ریشه و اصالت غیر عربی دارند، البته تعداد این لغات کم است و چنین لغاتی، خارج از فهم عرب‌زبانان نیست. اما نمی‌توان لغتی در قرآن یافت که ادعا شود، هیچ سابقه استعمالی در بین عرب‌زبانان نداشته باشد.
لغاتی که در قرآن به‌کار برده می‌شود در معنا و مفهوم اولیه آن، قابل فهم برای عرب‌زبان است، اگر چه امکان دارد با توجه به قرابت‌های معنوی؛ پرتوی از معنای اصلی مورد نظر قرآن باشد که با معنای اولیه آن، به گونه‌ای متفاوت باشد.
 





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین