بنابر تصریح قرآن، برخی از فرشتگان، رسولان الهی هستند. از معانی رسالت فرشتگان این است که آنها وظیفه دارند وحی و پیام الهی را به انبیاء و اولیاء الهی برسانند. علاوه بر آن، بسیاری از امور این دنیای مادی نیز به دستور الهی و وساطت فرشتگان انجام می‌گیرد، به بیان دیگر، فرشتگان واسطه‌های الهی در انجام بسیاری از امور می‌باشند و مأموریت‌های مختلف در جهان آفرینش بر عهده آنان است؛ این معنا نیز نوعی از معانی رسالت فرشتگان است.
اما در علت برتری برخی از ملائکه بر برخی دیگر، به نظر می‌رسد، جبر در مورد فرشتگان به معنای کامل و اینکه مانند نرم افزاری برنامه‌ریزی شده عمل کنند، نیست. بنابر ظاهر آیات قرآن آنها نیز دارای فهم بوده و می‌توانند برخی از مسائل را برای خود تحلیل کنند؛ لذا در مورد خلقت آدم می‌بینیم که به خلقت انسانها اعتراض می‌کنند. بنابر این می‌توان فرضیه‌ای را در این‌جا محتمل دانست مبنی بر اینکه فرشتگان در مورد گناه و افعال قبیح هیچ اختیاری ندارند، همچنین در اصل بندگی و عبادت خداوند نیز اختیار نداشته و نمی‌توانند از این وادی خارج شوند، اما در برخی مسائل، که سبب رشد و تعالی بیشتر آنها می‌شود، اختیاری برای آنها وجود دارد که فرشتگان با انجام آنها می‌توانند به مراحل بالا و رشد برسند.
