خانواده
خانواده، اولین نهاد اجتماعی و کوچکترین واحد تشکیل دهنده جامعه است.
با عرض سلام خدمت حاج آقا مرادی من در حدود 1.5 سال است که با دختری آشنا شدم که از دوستان نزدیکم معرفی کرده. با اینکه آشنایی کامل از خانواده و خودش دارم ولی نمیدونم چه جوری با خانوادم مطرح کنم چون مطمنم خانوادم مخالفت میکنن و دیگه از این حالت خسته شدم میترسم دست به گناه بزرگتر بزنم. از شما میخوام راهنماییم کنید که چه جوری مطرح کنم که به مشکل بر نخورم بتونم به این دختر برسم.
سلام/ چندساله ای؟ به هر حال؛ اگر مرد شدی مثل یک مرد به خانواده ات بگو رسما و مستدل از انتخابت دفاع کن. اگر هم هنوز مرد نشدی، صبر کن تا مرد شی و تا مرد بشی و برید خواستگاری، اسم روی دختر مردم نذار و علاقمندش نکن. حرمت و احترام و ادب نسبت به پدر مادرت را حفظ کن تا عاقبت به خیر شی و خیر ببینی. اما حرف دلت را بدون ناراحتی و دلخوری و عصبانیت بزن.
سلام/ چندساله ای؟ به هر حال؛ اگر مرد شدی مثل یک مرد به خانواده ات بگو رسما و مستدل از انتخابت دفاع کن. اگر هم هنوز مرد نشدی، صبر کن تا مرد شی و تا مرد بشی و برید خواستگاری، اسم روی دختر مردم نذار و علاقمندش نکن. حرمت و احترام و ادب نسبت به پدر مادرت را حفظ کن تا عاقبت به خیر شی و خیر ببینی. اما حرف دلت را بدون ناراحتی و دلخوری و عصبانیت بزن.
عنوان سوال:
با عرض سلام خدمت حاج آقا مرادی من در حدود 1.5 سال است که با دختری آشنا شدم که از دوستان نزدیکم معرفی کرده. با اینکه آشنایی کامل از خانواده و خودش دارم ولی نمیدونم چه جوری با خانوادم مطرح کنم چون مطمنم خانوادم مخالفت میکنن و دیگه از این حالت خسته شدم میترسم دست به گناه بزرگتر بزنم. از شما میخوام راهنماییم کنید که چه جوری مطرح کنم که به مشکل بر نخورم بتونم به این دختر برسم.
پاسخ:
سلام/ چندساله ای؟ به هر حال؛ اگر مرد شدی مثل یک مرد به خانواده ات بگو رسما و مستدل از انتخابت دفاع کن.
اگر هم هنوز مرد نشدی، صبر کن تا مرد شی و تا مرد بشی و برید خواستگاری، اسم روی دختر مردم نذار و علاقمندش نکن.
حرمت و احترام و ادب نسبت به پدر مادرت را حفظ کن تا عاقبت به خیر شی و خیر ببینی. اما حرف دلت را بدون ناراحتی و دلخوری و عصبانیت بزن.
- [سایر] سلام خسته نباشید خصوصی--- من یه دختر 19ساله جادری هستم. تویه خانواده ی خیلی مذهبی بزرگ شدم. یکساله پیش به خاطر اشتباه یکی از بستگان دست اولم با یه پسر آشنا شدم (البته فقط اون مقصر نبود منم اشتباه کردم)من تونستم تا حدودزیادی اونو بامسائل دینی آشنا کنم اونم در مورد حرفایی که میزدم میرفت تحقیق میکرد.میدونم این رابطه در کل حرام بود ولی شکر خدا تودودفعه ی که هم دیگرو دیدیم کارایی که رایج یه جورایی بین جونارو انجام ندادیم. من در کل از اول نیتم رو دوستی نبود فقط میخواستم کمکش کنم ولی الان میخوام برگردم بشم همون دختری که بودم ولی فکر اینکه اون مشکلاتشو چه جوری حل میکنه باعث میشه هردفعه بعد از مدت کوتاهی دوباره بهش اسمس بزنم .مهم تراز همه میدونم پدرومادرم ازاین کارم راضی نیستن ومیمدونم اگه بهشون بگم از چشمشون می یوفتم وتو خونشون جایی ندارم .چند دفعه ازم خواسته که بیاد خواستگاری نمیدونم باید چه جوابی بهش بدم واینکه جه جوری از پدرومادرم حلالیت بگیرم (من همیشه احترامشونو نگه میدارم ولی واقعا نمیدونم تواین یه مورد چیکار کنم)برای این سوالمم اول توسایت جستجو کردم ولی چیزی نبود حاج آقا خواهش میکنم کمکم کنین خیلی میترسم از اینکه دنیاوآخرتممو خراب کنم باور کنین من دختر بدی نیستم من نمی خواستم با این کارم حرمت چادر از بین ببرم خواهش میکنم پدرانه کمکم کنین چون به جز شما نمی تونم از کسی مشورت بگیرم.شب خوبی داشه باشین.
- [سایر] با عرض سلام چندوقتی است که با دختری از طریق واسطی جهت امر ازدواج آشنا شدم و خانواده وی بدلیل اختلاف زبان شدیدا مخالف هستن البته ابتدای کار پدرایشان تاحدودی موافق این وصلت بودن ولی برادران همچنان ابراز مخالفت میکنن در ضمن مادر دختردر قید حیات نیستند وحال سوال و مشکل اصلی بنده اینجاست که رضایت پدر تا حدودی جلب شده بود وقرار بر این بود که جهت اقدامات اولیه مادر بنده و واسطه به دیدار دختره رفته و آشنایی های اولیه طی شود که دختر مورد نظر ابراز کردند که پدر من مخالف اومدن خانواده بنده هستند به نظر شما چاره چیست متشکرم بنده دانش آموخته مهندسی نرم افزار و مربی کامپیوتر در هنرستان و دختر مورد نظر دانشجوی ترم 7 کارشناسی هستن در ضمن علاقه خاصی هردو به همدیگر داریم ودر طی آشنایی تقریبا 3 ماهه به تفاهم رسیده ایم
- [سایر] با عرض سلام و خسته نباشید من دختری 25 ساله هستم الان حدود 1.5 با پسری نامزد کردم یعنی فقط در حد اشنایی خانواده ها.تازه چند روز پیش این اقا به من گفت که تا حالا چند بار سیگار کشیده ولی خانوادش نمی دونن و خودشم موقعه هایی که عصابش خوده مثلا یک بار که با هم بحث کرده بودیم این کارو کرده.ایشون می دونستن من تا چه حدی از سیگار متنفرم و به همین خاطر تا حالا این موضوع رو مطرح نکرده بود چون حتی بعضی مواقع که به شوخی هم می گفت من عصبانی می شدم,اون از من پرسید که ایراد داره من بعضی اوقات سیگار مصرف کنم و من با قاطعیت گفتم بله و اگر بار دیگر تکرار شه من تحمل نمی کنم و ایشئن هم به من قول داد که دیگه تکرار نکنه,ولی من نگرانم که اینکه ایشون این کارو بکنه و از من پنهون کنه و میترسم اگر راجع بهش زیاد حرف بزنم پشیمون شه ازینکه این موضوع رو با من درمیان گذاشته.حال از شما تقاضا دارم که راهنماییم کنید که چه جوری با ایشون رفتار کنم که مطمئن باشم دیگه این کارو نمی کنه من واقعا از سیگار متنفرم و اصلا نمی تونم یه شخص سیگاری رو کنار خودم تحمل کنم و در ثانی نامزدمو واقعا دوست دارم و نمی خوام از دستش بدم.
- [سایر] سلام خسته نباشید من دختری هستم که خیلی بد زندگی میکنم اخلاق جالبی ندارم راستش پدر بزرگ من ادم بداخلاقی بود وپدرم هم از او ارث برده ومن هم به پدرم رفتم والبته چنددرجه بدتر....دست خودم نیست امااخم و عصبی بودن وبدخلقی انگار بیشتر ارامم میکنه سعی کردم خوش خلق باشم اما بعد از مدتی ازین حالت خودم خسته میشم مثلا بعد چندروز خوب بودن وخوش اخلاقی خسته میشم و خیلی کم حرف بد اخلاق میشم از بچگی همینطور بودم انگار تغییر رویه زندگی انرزی زاست برای من نمیتونم روی حالت خوب باشم همین باعث شده برای ازدواج کردن مشکل داشته باشم میشه راهنمایی کنید؟؟ . مشکل دیگر من این است که هیچ کاری ازم بر نمیادنمیدونم چطوری مهارت های مختلف زندگی رو یاد بگیرم که بعدها دچار مشکل نشم یه خیلی برام سخته توی زندگی بیام خیلی اهل پخت وپز نیستم اهل بشور بساب خیلی کم هستم از رهن واجاره و خانه خریدن هیچی سرم نمیشه از مسایل فنی خانه چیزی نمیدونم اصلا شخصیتم توی زندگی نیست خیلی چیزا سرم نمیشه میشه چند راه بگید که بتونم چند مهارت که تو زندگی بهش احتیاج دارم رو همزمان به خودم بقبولونم و یاد بگیرم ؟؟؟/ خانم کهتری من اصلا نمیدونم با ایرادای دیگران چگونه سر کنم . گاهی اوقات خیلی احساس میکنم به یه شوهر نیاز دارم و از طرفی احساس میکنم شوهر یعنی گرفتاری تمام و.. ایرادای بزرگی که شدیدا اذیتم میکنه وخیلی مشکلات دیگه که قابل گفتن نیست......./. ممنون میشم کامل و واضح راهنماییم کنید.
- [سایر] با سلام و عرض خسته نباشید خدمت شما بزرگوار 25 سالمه مجرد هستم و حدود 1 ساله که با آقا پسری که 26 سالشونه آشنا شدم و در این مدت با توجه به شناختی که پیدا کردم بیشتر ملاک هایی که مد نظرم بوده رو دارا هستن فقط مشکلی که از اول ایشون و بنده رو درگیر کرده یه مسئله أس.. من اهل تهران هستم و ایشون اهل مشهد موقع شروع آشنایی و ارتباط ایشون کارمند معمولی یه شرکت بودن که میتونستن در صورت اوکی شدن و به توافق رسیدن هر دومون به تهران بیان و انتقالی بگیرن ولی الان از برج 6 با 4 نفر شریک شدن که الان تو یه کاری افتادن که یکم زمان میبره و به قولی یه راهی باز شده تا بتونن آینده ی خوبی رو برای خودشون درست کنن و مستقل بشن و از حالت کارمندی با حقوق معمولی پا تو یه کاری گذاشتن که آینده أش روشنه و الان به بنده میگن نمیتونن تهران بیان شرایط نیست و حتی نمیشه که از شراکت انصراف بدن! منم دختری به شدت وابسته به خانواده ام هستم به ویژه پدرم و شدیداً احساساتی ، حالا الان ما بر سر دو راهی هستیم نه من میخوام ایشون رو با داشتن خیلی خصوصیات اخلاقی خوب از دست بدم و نه از خانواده أم دور بشم .. ایشون هم دغدغه أشون همینه و میگن درست نیست دختر رو از خانواده جدا کرد و حتی اگر خانواده من کلی بهتون محبت کنن که احساس تنهایی نکنید و حتی اگه من برات قصر هم درست کنم باز ته دلت خالیه که از خانواده أت جدا هستی .. منم فقط گفتم میتونم تا یه تایمی مشهد بیام تا کارتون به سرانجامی برسه ولی ایشون گفتن هیچی مشخص نیست و قولی ندادن که تا چه زمانی من باید مشهد بمونم! حالا از شما بزرگوار راهکار میخوام .. اول علاقمندم نظرتون رو بدونم و بعد اگر راهکاری هست که بشه جلوی پای ما بذارید که مشکل حل بشه ممنونتون میشم .. با سپاس
- [سایر] با سلام خدمت شما.من یه دختر 23 ساله هستم.برنامتون رو میبینم.من آدم معتقدی هستم.راستش من با هدف آشنایی دین اسلام به خارجی ها وارد چت شدم.منظورم اینه که اصلا دوست نداشتم با ایرانی ها چت کنم و حتی هنوزم یه بارهم تو روم ایرانی نرفتم.اما با یه جوان آشنا شدم که تو روم خارجی بود.من مادرم سکته کرده بودن . من شدیدا احساس بدی داشتم.بعد از صحبت فهمیدم که این اقا هم مادرشون مریضن و رابطه ما بیشتر شد.ما 2 روز در هفته فقط اونم 2 ساعت باهم حرف میزدیم.تو این حرفا هیچ موقع حرف خلاف شرع زده نشد .رابطه ما کلا بر اساس صداقت بود.شاید بگین چه جوری اینو فهمیدم اما باور کنین آدم درسته که نمیتونه اینجوری طرفشو بشناسه اما به یه شناخت سطحی دست مییابد.الان حدود 11 ماه هست که ما با هم چت میکنیم.اون روز که گفتین روابط اینجوری مخربه من سعی کردم که دیگه به اینکارم آدامه ندم.و یه شب به این آقا تمام حرفای شما رو هم گفتم .بهش گفتم ما دیگه با هم چت نمیکنیم طبق قرار قبلی و اینکه هرگز همو نمیبینیم و از این به بعد دیگه دوست نیستیم .میشیم خواهر برادر.به نظر شما این بده؟اون بنده خدا هم قبول کرد .آیا این رابطه بازم مخربه؟اگه ما به این نتیجه رسیدیم که میتونیم یه روز همو ببینیم این بده؟با توجه به اینکه این آقا سربازی رفته سر کارم هست.سنشم از من 5 سال بیشتره.یعنی 28 سال.من چه جوری میتونم این عادتو از خودم دور کنم؟ با تشکر از شما.
- [سایر] سلام حاج اقا این هشتمین باریه که پیام میدم ولی جواب نمیگیرم من دختری 21 ساله ودانشجو هستم من تقریبا از 5/6 سال پیش به فکر ازدواج بودم چون هم محیط خانوادم اینو میپذیرفت هم خواستگار داشتم حاج اقا مشکل من اینه که یه مدت به کسی دل میبندم که یه موقعیت عالی داره با اون انس میگیرم باهاش تو خیالم زندگی میکنم ولی این قضیه خیلی ناراحتم میکنه وقتی میخوام از این اوضاع دست بر دارم انگار خدا نمیخواد من با ارامش زندگی کنم چون وقتی میخوام اون فردو فراموش کنم خدا یکیو سر راهم قرار میده که خیلی از فرد قبلی سرتره الان چند ساله که درگیره این موضوعم الان که ترم دوم هستم در مورد یکی از اساتیدم این احساس دوست داشتنو دارم از این موضوع میترسم لطفا کمکم کنید عجیب اینه که تمام کسایی که به اونا دل میبندم مذهبی . تحصیل کرده .از خانواده های با ایمان هستن یه جور به خودم اطمینان دارم که این علاقه ها از روی هوس نیستن حالا شما میگین چیکار کنم امیدوارم این دفعه جواب ببینم با تشکر
- [سایر] دوباره سلام اقای مرادی خسته نباشید خوشبختانه امروز هم به خواست خدا تونستم از حرفهای زیباتون بهرهمند بشم ولی یه سوالی ذهنم رو مشغول کرده و ناراحت شاید بگید برای فرد 17-18 ساله زوده که از این حرفها بزنه ولی شما امروز چند سوال رو مطرح کردید که دختر خانومها بایستی برای شناختن خواستگارشان بپرسند {گذشته-فرهنگ خوانواده..} ولی خود شما بهتر از من میدونید که اکثر خانواده ها هیچوقت جلسه ی خانوادگی ندارند یا شاید امکان داره که فرد خود شخصی متدین باشد ولی خانواده ی فرد اینطور نباشند پس این به این معنا است که نمیشود هیچوقت با این فرد زندگی خوبی را شروع کرد؟ چون فرهنگ خانواده ها فرق میکند؟ پس این فرد هیچوقت معنای خوشبختی رو نمیفهمه؟ این سوال کمی مربوط به مشکل من هم میشه . همیشه میترسم از گذشتم بگم گذشته ای که پر از تلخی هاست و سعی میکنم فراموشش کنم ولی واقعیت اینه که گذشته قسمتی از منه نمیتونم جداش کنم. من بر خلاف خانوادم فرد متدینی هستم{نمیخوام از خودم تعریف کنم}و برای نگه داشتن اعتقاداتم خیلی سختی ها رو تحمل میکنم با وجود اینکه کسی منو نمیفهمه و در خانه ی خودم احساس تنهایی میکنم. با حرف شما پس من دیگه هیچوقت نمیتونم حتی در آینده به ازدواج فکر کنم چون به اعتقاد من فرد مقابل باید بیشتر از خود آدم دیندار باشه و حتما خانواده هابا هم دچار مشکل میشن حتی گاهی وقتها اینقدر از پدرم میترسم که نمیتونم حتی بهش سلام بدم چه برسه باهاش حرفم بزنم مادرم هم وقتی از ازدواج حرفی به میون میاد میگه من نمیذارم قبل از 30 سالگی ازدواج کنی . دیگه مهم نیست. شاید حق با شماست ولی من تسلیم گذشتم نمیشم یا تحقیر های اطرافیانم. باز هم متشکرم. یا حق.التماس دعا
- [سایر] با سلام دوباره پیروی مشاوره قبلی با کد شماره 720243 خواستم بگم که این نامزدی بین من و این آقا پسر بین خودمان است و کسی خبر نداره ما در مشهد با همدیگر آشنا شدیم و تنها راه ما برای قبول کردن خانواده آقا پسر این است که دختر از مشهد انتخاب کند_وتنها راهی که دختر بیرون از خراسان نباشه این است که عاشق یک دانشجویی بشه که نمیدونسته از مشهد نیست حالا که عاشق این خانوم شده راه دیگه ای نداره و باید برود شهرستان این خانوم خاستگاری واینکه این آشنایی از دانشگاه باشه یا از راهی که مورد رضایت خانواده پسر باشه.مثل قوم و خویشان اگه خانواده پسر بفهمه که ما با همدیگه تو مشهد دوست شدیم و برود به خانوادش بگوید که من دختری میخوام که دوست منه و خونه اش بروجنه و دانشگاهش اهوازه اصلا قبول نمیکنن واسه ی همین تنها راه ما واسه ازدواج این است که من (دختر خانوم) در مشهد قبول بشوم اگه میشه به قضیه روانشناسی این مطالب نگاه نکنید و فقط راهی جلوی من قرار بدید که یا مشهد قبول بشم و یا اینکه اینکه این همه ترم را الاف و بیکار نباشم اگه میشه واسه ی چند رتبه ی خوب در دانشگاه فردوسی با این وجود که من اهل استان چهارمحال و بختیاری هستم را پیشنهاد بدید اگه میشه رتبه ای که بشود این رشته ها را (روزانه و شبانه ) در دانشگاه فردوسی مشهد قبول بشوم را برام بفرستید اگه لطف کنید هر چه سریعتر جواب بدید با تشکر از زحمات شما خسته نباشید
- [سایر] سلام حاج آقا عاجزانه ازتون طلب راهنمایی دارم.واقعا مضطر شدم من پسر23ساله سال اخر کارشناسی هستم. پدر معتاد و بیکاری دارم که چندبارهم به دلایل مختلف به زندان افتاده.چندسالی هست که پدرومادرم از هم شدن که من هم الان با مادرم زندگی میکنم تو زیر زمین خونه یکی از آشناهامون. در کنار درسم کارگری هم میکنم تا خرج روزمره مو دربیارم. بدون هیچ اغراقی هیچ کسیرو ندارم که تو زندگیم بتونم باهاش درددل کنمو ازش کمک بخام.از لحاظ روحی دارم کم میارم از طرفی دوست دارم ازدواج کنم و تشکیل خانواده بدم ولی با این شرایط اصلا امکانش نیست.اصلا نمیدونم اگه یه روزی خواستم ازدواج کنم درباره پدرم چی بهشون بگم؟ ولی مشکل اصلی من اینه که تابخوام سربازی برم و شغل مناسب پیدا کنم حداقل 3-4سال طول میکشه ولی من واقعا هیچ دلخوشی تو زندگیم ندارم که بتونم تحمل کنم.به خدا میترسم به گناه آلوده بشم از زور تنهایی شما بگید چیکار کنم؟ بارها با اینکه شرایط مالی خوبی ندارم خودمو رسوندم مشهد و از امام رضا کمک خواستم ولی هنوز جوابمو نداده. میدونم ناامیدی گناه بزرگیه ولی دارم از رحمت خدا هم ناامید میشم. باور کنید 6ساله نمازهای نافلمو میخونم وهمیشه تنهایی هامو با هیات رفتن پر کردم ولی دیگه صبرم تموم شده. یاعلی
مسئله مرتبط یافت نشد