این روایت؛ در بسیاری از منابع معتبر روایی اهل سنت وجود دارد.[1]
برای نمونه؛ ترمذی (متوفای 279ق) با ذکر سلسله سند از ام عطیّه نقل کرده است که رسول خدا(ص) سپاهی را برای جنگ با دشمنان گسیل داشت که علی(ع) نیز در جمع این سپاه بود. [ام عطیّه می‌گوید:] خودم از پیامبر شنیدم در حالی که دست‌هایش را به طرف آسمان بلند کرده بود، می‌گفت: «خدایا! مرا زنده بدار تا علی را [برگردانی و] ببینم».[2]
این روایت را در کتب شیعیان نیز می‌توان یافت:
ابن حیون مغربی(متوفای 363ق) از جابر بن صبیح از ام عطیه چنین آورده است: پیامبر(ص)، امیر المؤمنین علی(ع) را به مأموریتی فرستاده بود و در حالی که دست‌هایش به سمت آسمان بود برای او این چنین دعا می‌کرد: «خدایا! مرا نمیران تا آن‌که بین من و علی جمع کنی».[3]
کراجکی (متوفای 449ق) با سند متصل از ام عطیه نقل می‌کند: پیامبر خدا(ص)؛ حضرت علی(ع) را به جنگی فرستاد. در دوران غیبت ایشان، دیدم که پیامبر دست بر آسمان برده و این‌گونه دعا می‌کند: «خدایا! مرا نمیران تا آن‌که علی را ببینم».[4]
بر این اساس، این روایت از مشترکات فضائل و مناقب امیر المؤمنین علی(ع) است. [1] . شیبانی، أحمد بن محمد بن حنبل، فضائل الصحابة، ج 2، ص 609، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1403ق؛ طبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم الکبیر، ج 25، ص 68، قاهرة، مکتبة ابن تیمیة، چاپ دوم، 1415ق؛ ابن اثیر جزری، علی بن أبی الکرم، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 4، ص 87، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق. [2] . ترمذی، محمد بن عیسی، سنن الترمذی، ج 5، ص643، ح 3737، مصر، شرکة مکتبة و مطبعة مصطفی البابی الحلبی، چاپ دوم، 1395ق. [3] . ابن حیون مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الأئمه الاطهار، ج 2، ص 302، دفتر نشر اسلامی، قم، 1409ق. [4] . کراجکی، محمد بن علی، کنز الفوائد، ج 1، ص 296، قم، دار الذخائر، 1410ق.
