ایه قران
آیات، اجزای مشخص شده هر سوره، توسط پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را آیات گویند.
بر اساس روایات فراگیرترین آیه قرآن کدام است؟ چرا فراگیر و گسترده است؟
بر اساس برخی از روایات؛ فراگیرترین و گسترده‌ترین آیه از جهت امید و رحمت قرآن، این آیه مبارکه است: «یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»؛[1] بگو: ای بندگان من ‏که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است. دقت در تعبیرات فوق نشان می‌دهد که این آیه از امیدبخش‌ترین آیات قرآن مجید نسبت به همه گنه‌کاران است، شمول و گستردگی آن به حدی است که‏ در روایات از آن تعبیر به «أوسَعُ الآیات‏» شده است: 1. پیامبر خدا(ص) فرمود: «دوست ندارم که دنیا و آنچه در آن است، به ازایِ این آیه از آنِ من باشد: یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ...». مردی گفت: ای پیامبر خدا! پس کسی که شرک ورزیده است [آیا این آیه، شامل حال او هم می‌شود]؟ پیامبر(ص) سکوت کرد و سپس سه بار فرمود: بجز کسی که شرک ورزیده است».[2] 2. امام علی(ع) فرمود: «در قرآن، آیه‌ای فراگیرتر از "یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ..." وجود ندارد».[3] 3. گفته شد: این آیه، درباره وحشی، قاتل حمزه، نازل شد، آن‌گاه که خواست اسلام آورد؛ امّا ترسید که توبه‌اش پذیرفته نشود و چون این آیه نازل شد، اسلام آورد. به پیامبر(ص) گفته شد: ای پیامبر خدا! این آیه اختصاص به او دارد یا شامل حالِ همه مسلمانان می‌شود؟ پیامبر(ص) فرمود: «شامل همه مسلمانان می‌شود».[4] دلیل وسعت و فراگیر بودن این آیه شریفه نیز روشن است؛ زیرا: 1. تعبیر به «یا عبادی» (ای بندگان من!) آغازگر لطفی است از ناحیه پروردگار. 2. تعبیر به «اسراف» به جای «ظلم و گناه و جنایت» نیز لطف دیگری است. 3. تعبیر به «عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ» که نشان می‌دهد گناهان آدمی همه به خود او باز می‌گردد، نشانه دیگری از محبت پروردگار است، همان‌گونه که یک پدر دلسوز به فرزند خویش می‌گوید «این همه بر خود ستم مکن!». 4. تعبیر به «لا تقنطوا» (مأیوس نشوید) با توجه به این‌که «قنوط» در اصل به معنای مأیوس شدن از خیر است[5] به تنهایی دلیل بر این است که گنه‌کاران نباید از «لطف الهی» ناامید گردند. 5. تعبیر «مِنْ رَحْمَةِ اللهِ» بعد از جمله «لا تقنطوا» تأکید بیشتری بر این‏ خیر و محبت می‌باشد. 6. هنگامی که به جمله «إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ» می‌رسیم که با حرف تأکید آغاز شده و کلمه «الذنوب» (جمع با الف و لام) همه گناهان را بدون استثنا در بر می‌گیرد سخن اوج می‌گیرد و دریای رحمت مواج می‌شود. 7. هنگامی که «جمیعا» به عنوان تأکید دیگری بر آن افزوده می‌شود، امیدواری به آخرین مرحله می‌رسد. 8 و 9. توصیف خداوند به «غفور» و «رحیم» که دو وصف از اوصاف امید بخش پروردگار است، در پایان آیه جایی برای کمترین یأس و نومیدی باقی نمی‌گذارد.[6] به همین دلیل آیه فوق؛ گسترده‌ترین و فراگیرترین آیات قرآن است که شمول آن هر گونه گناه را در بر می‌گیرد، و نیز به همین دلیل از امیدبخش‌ترین آیات قرآن مجید محسوب می‌شود. و جلوه‌گری عمل به این آیه شریفه در توبه واقعی انسان است.[7] [1] . زمر، 53. [2] . شیبانی، أبو عبد الله أحمد بن محمد، مسند احمد، تحقیق، الأرنؤوط، شعیب، مرشد، عادل و دیگران، اشراف، ترکی، عبد الله بن عبد المحسن، ج 37، ص 45، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1421ق؛ أبو بکر بیهقی، أحمد بن حسین، شعب الایمان، ج 9، ص 340 – 341، ریاض، مکتبة الرشد للنشر و التوزیع، چاپ اول، 1423ق. [3] . طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج ‏8، ص 784، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش. [4] . همان، ص 785. [5] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن‏، ص 685، بیروت، دار القلم‏، چاپ اول، 1412ق. [6] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏19، ص 499 – 500، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش. [7] . ر. ک: «توبه و جایگاه آن در قرآن کریم»، سؤال 25704.
بر اساس برخی از روایات؛ فراگیرترین و گسترده‌ترین آیه از جهت امید و رحمت قرآن، این آیه مبارکه است: «یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»؛[1] بگو: ای بندگان من ‏که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است. دقت در تعبیرات فوق نشان می‌دهد که این آیه از امیدبخش‌ترین آیات قرآن مجید نسبت به همه گنه‌کاران است، شمول و گستردگی آن به حدی است که‏ در روایات از آن تعبیر به «أوسَعُ الآیات‏» شده است: 1. پیامبر خدا(ص) فرمود: «دوست ندارم که دنیا و آنچه در آن است، به ازایِ این آیه از آنِ من باشد: یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ...». مردی گفت: ای پیامبر خدا! پس کسی که شرک ورزیده است [آیا این آیه، شامل حال او هم می‌شود]؟ پیامبر(ص) سکوت کرد و سپس سه بار فرمود: بجز کسی که شرک ورزیده است».[2] 2. امام علی(ع) فرمود: «در قرآن، آیه‌ای فراگیرتر از "یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ..." وجود ندارد».[3] 3. گفته شد: این آیه، درباره وحشی، قاتل حمزه، نازل شد، آن‌گاه که خواست اسلام آورد؛ امّا ترسید که توبه‌اش پذیرفته نشود و چون این آیه نازل شد، اسلام آورد. به پیامبر(ص) گفته شد: ای پیامبر خدا! این آیه اختصاص به او دارد یا شامل حالِ همه مسلمانان می‌شود؟ پیامبر(ص) فرمود: «شامل همه مسلمانان می‌شود».[4] دلیل وسعت و فراگیر بودن این آیه شریفه نیز روشن است؛ زیرا: 1. تعبیر به «یا عبادی» (ای بندگان من!) آغازگر لطفی است از ناحیه پروردگار. 2. تعبیر به «اسراف» به جای «ظلم و گناه و جنایت» نیز لطف دیگری است. 3. تعبیر به «عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ» که نشان می‌دهد گناهان آدمی همه به خود او باز می‌گردد، نشانه دیگری از محبت پروردگار است، همان‌گونه که یک پدر دلسوز به فرزند خویش می‌گوید «این همه بر خود ستم مکن!». 4. تعبیر به «لا تقنطوا» (مأیوس نشوید) با توجه به این‌که «قنوط» در اصل به معنای مأیوس شدن از خیر است[5] به تنهایی دلیل بر این است که گنه‌کاران نباید از «لطف الهی» ناامید گردند. 5. تعبیر «مِنْ رَحْمَةِ اللهِ» بعد از جمله «لا تقنطوا» تأکید بیشتری بر این‏ خیر و محبت می‌باشد. 6. هنگامی که به جمله «إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ» می‌رسیم که با حرف تأکید آغاز شده و کلمه «الذنوب» (جمع با الف و لام) همه گناهان را بدون استثنا در بر می‌گیرد سخن اوج می‌گیرد و دریای رحمت مواج می‌شود. 7. هنگامی که «جمیعا» به عنوان تأکید دیگری بر آن افزوده می‌شود، امیدواری به آخرین مرحله می‌رسد. 8 و 9. توصیف خداوند به «غفور» و «رحیم» که دو وصف از اوصاف امید بخش پروردگار است، در پایان آیه جایی برای کمترین یأس و نومیدی باقی نمی‌گذارد.[6] به همین دلیل آیه فوق؛ گسترده‌ترین و فراگیرترین آیات قرآن است که شمول آن هر گونه گناه را در بر می‌گیرد، و نیز به همین دلیل از امیدبخش‌ترین آیات قرآن مجید محسوب می‌شود. و جلوه‌گری عمل به این آیه شریفه در توبه واقعی انسان است.[7] [1] . زمر، 53. [2] . شیبانی، أبو عبد الله أحمد بن محمد، مسند احمد، تحقیق، الأرنؤوط، شعیب، مرشد، عادل و دیگران، اشراف، ترکی، عبد الله بن عبد المحسن، ج 37، ص 45، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1421ق؛ أبو بکر بیهقی، أحمد بن حسین، شعب الایمان، ج 9، ص 340 – 341، ریاض، مکتبة الرشد للنشر و التوزیع، چاپ اول، 1423ق. [3] . طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج ‏8، ص 784، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش. [4] . همان، ص 785. [5] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن‏، ص 685، بیروت، دار القلم‏، چاپ اول، 1412ق. [6] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏19، ص 499 – 500، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش. [7] . ر. ک: «توبه و جایگاه آن در قرآن کریم»، سؤال 25704.
عنوان سوال:
بر اساس روایات فراگیرترین آیه قرآن کدام است؟ چرا فراگیر و گسترده است؟
پاسخ:
بر اساس برخی از روایات؛ فراگیرترین و گسترده‌ترین آیه از جهت امید و رحمت قرآن، این آیه مبارکه است: «یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»؛[1] بگو: ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.
دقت در تعبیرات فوق نشان می‌دهد که این آیه از امیدبخش‌ترین آیات قرآن مجید نسبت به همه گنه‌کاران است، شمول و گستردگی آن به حدی است که در روایات از آن تعبیر به «أوسَعُ الآیات» شده است:
1. پیامبر خدا(ص) فرمود: «دوست ندارم که دنیا و آنچه در آن است، به ازایِ این آیه از آنِ من باشد: یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ...». مردی گفت: ای پیامبر خدا! پس کسی که شرک ورزیده است [آیا این آیه، شامل حال او هم می‌شود]؟ پیامبر(ص) سکوت کرد و سپس سه بار فرمود: بجز کسی که شرک ورزیده است».[2]
2. امام علی(ع) فرمود: «در قرآن، آیه‌ای فراگیرتر از "یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ..." وجود ندارد».[3]
3. گفته شد: این آیه، درباره وحشی، قاتل حمزه، نازل شد، آن‌گاه که خواست اسلام آورد؛ امّا ترسید که توبه‌اش پذیرفته نشود و چون این آیه نازل شد، اسلام آورد. به پیامبر(ص) گفته شد: ای پیامبر خدا! این آیه اختصاص به او دارد یا شامل حالِ همه مسلمانان می‌شود؟ پیامبر(ص) فرمود: «شامل همه مسلمانان می‌شود».[4]
دلیل وسعت و فراگیر بودن این آیه شریفه نیز روشن است؛ زیرا:
1. تعبیر به «یا عبادی» (ای بندگان من!) آغازگر لطفی است از ناحیه پروردگار.
2. تعبیر به «اسراف» به جای «ظلم و گناه و جنایت» نیز لطف دیگری است.
3. تعبیر به «عَلی أَنْفُسِهِمْ» که نشان می‌دهد گناهان آدمی همه به خود او باز می‌گردد، نشانه دیگری از محبت پروردگار است، همان‌گونه که یک پدر دلسوز به فرزند خویش می‌گوید «این همه بر خود ستم مکن!».
4. تعبیر به «لا تقنطوا» (مأیوس نشوید) با توجه به این‌که «قنوط» در اصل به معنای مأیوس شدن از خیر است[5] به تنهایی دلیل بر این است که گنه‌کاران نباید از «لطف الهی» ناامید گردند.
5. تعبیر «مِنْ رَحْمَةِ اللهِ» بعد از جمله «لا تقنطوا» تأکید بیشتری بر این خیر و محبت می‌باشد.
6. هنگامی که به جمله «إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ» می‌رسیم که با حرف تأکید آغاز شده و کلمه «الذنوب» (جمع با الف و لام) همه گناهان را بدون استثنا در بر می‌گیرد سخن اوج می‌گیرد و دریای رحمت مواج می‌شود.
7. هنگامی که «جمیعا» به عنوان تأکید دیگری بر آن افزوده می‌شود، امیدواری به آخرین مرحله می‌رسد.
8 و 9. توصیف خداوند به «غفور» و «رحیم» که دو وصف از اوصاف امید بخش پروردگار است، در پایان آیه جایی برای کمترین یأس و نومیدی باقی نمی‌گذارد.[6]
به همین دلیل آیه فوق؛ گسترده‌ترین و فراگیرترین آیات قرآن است که شمول آن هر گونه گناه را در بر می‌گیرد، و نیز به همین دلیل از امیدبخش‌ترین آیات قرآن مجید محسوب می‌شود. و جلوه‌گری عمل به این آیه شریفه در توبه واقعی انسان است.[7] [1] . زمر، 53. [2] . شیبانی، أبو عبد الله أحمد بن محمد، مسند احمد، تحقیق، الأرنؤوط، شعیب، مرشد، عادل و دیگران، اشراف، ترکی، عبد الله بن عبد المحسن، ج 37، ص 45، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1421ق؛ أبو بکر بیهقی، أحمد بن حسین، شعب الایمان، ج 9، ص 340 – 341، ریاض، مکتبة الرشد للنشر و التوزیع، چاپ اول، 1423ق. [3] . طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی، محمد جواد، ج 8، ص 784، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش. [4] . همان، ص 785. [5] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، ص 685، بیروت، دار القلم، چاپ اول، 1412ق. [6] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 19، ص 499 – 500، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش. [7] . ر. ک: «توبه و جایگاه آن در قرآن کریم»، سؤال 25704.
- [سایر] بر اساس قرآن و روایات، فرشتگان چند بال دارند؟
- [سایر] می‌گویند: حدیثی صادق است که مخالفت با قرآن نداشته باشد. پس چرا قرآن با حدیث و روایت تفسیر می‌شود؟ آیه مصدّق روایت است یا روایت مصدّق آیه؟ یا هر دو مصدّق همدیگر؟
- [سایر] با سلام در کدام ایه از قران مجید امده است که مجازات زن زانیه سنگسار است ؟ اگر این قانون بر اساس احادیث تصویب شده است، کدام حدیث ؟ چگونه می توان به صحت حدیث اطمینان حاصل کرد ؟ با توجه به این‌که تنها قران از تحریف مصون مانده است. لطفا به من کمک کنید.
- [سایر] بر اساس آیه 8 سوره نحل وسائل نقلیه در قرآن کدام ها هستند؟
- [سایر] اهمیت و ضرورت مشورت در جامعه اسلامی بر اساس آیات قرآن یا روایات چیست؟
- [سایر] فرازهای مهمّ زندگانی حضرت ابراهیم (ع) را بر اساس قرآن و روایات بیان کنید.
- [سایر] بر اساس قرآن و حدیث، دعای خیر برای غیر شیعیان چه حکمی دارد؟
- [سایر] لطفاً فرازهای مهمّ زندگانی حضرت ابراهیم (ع) را بر اساس قرآن و روایات بیان کنید.
- [سایر] ویژگیهای مکذبین بر اساس قرآن کریم و روایات معصومان(علیهم السلام) کدام است؟
- [سایر] تفاوت بین آیه قرآن و حدیث قدسی چیست؟
- [آیت الله وحید خراسانی] مستحب است که بر بالین محتضر سوره مبارکه یس و صافات و احزاب و ایه الکرسی و ایه پنجاه و چهارم از سوره اعراف و سه ایه اخر سوره بقره بلکه هر چه از قران ممکن است بخوانند
- [آیت الله وحید خراسانی] مستحب است که بر بالین محتضر سوره مبارکه یس و صافات و احزاب و ایه الکرسی و ایه پنجاه و چهارم از سوره اعراف و سه ایه اخر سوره بقره بلکه هر چه از قران ممکن است بخوانند
- [آیت الله نوری همدانی] مستحب است برای راحت شدن محتضر بر بالین او سوره مبارکة یس و الصافات و آیه الکرسی و آیه پنجاه و چهارم ازو سورة اعراف و سه آیه آخر سوره بقره بلکه هر چه ازو قرآن ممکن بخوانند .
- [آیت الله شبیری زنجانی] مستحب است برای راحت شدن محتضر بر بالین او سوره‌های مبارکه (یس) و (صافات) و (احزاب) و (آیة الکرسی) و دو آیه بعد آن تا (هُم فِیها خالِدون) و آیه پنجاه و چهارم از سوره اعراف و سه آیه آخر سوره بقره را بلکه هر چه از قرآن ممکن است بخوانند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] مستحب است برای راحت شدن محتضر بر بالین او سوره مبارکه یس، و الصافات و احزاب و آیة الکرسی و آیه پنجاه و چهارم از سوره اعراف یعنی آیه اِنَّ رَبَّکُمُ اللهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ... و سه آیه آخر سوره بقره بلکه هرچه از قرآن ممکن است بخوانند.
- [آیت الله مظاهری] اگر آیه سجده را از کسی که قصد خواندن قرآن ندارد بشنود یا از رادیو و ضبط صوت و مانند اینها آیه سجده را بشنود، واجب است سجده کند.
- [آیت الله اردبیلی] جنب وقتی که دعای کمیل میخواند، نباید آیه (أفمن کان مؤمنا کمن کان فاسقا لا یستوون) را که آیه هجدهم سوره سجده می‌باشد، بخواند؛ ولی اگر آن را به قصد قرآن نخواند، اشکال ندارد، اگرچه نخواندن آن بهتر است.
- [امام خمینی] اگر آیه سجده را از کسی که قصد خواندن قرآن ندارد بشنود، یا از مثل گرامافون آیه سجده را بشنود، لازم نیست سجده نماید. ولی اگر از آلتی که صدای خود انسان را می رساند بشنود، واجب است سجده کند.
- [آیت الله اردبیلی] اگر دیوانه و یا کودک غیر بالغ آیه سجده را به قصد قرآن بخواند، چنانچه کسی به آن آیه گوش کند، باید سجده نماید؛ ولی اگر کسی آیه سجده را بدون آن که قصد خواندن قرآن داشته باشد، بخواند (مثل کسی که در خواب آن را میخواند)، با گوش دادن به آن، سجده واجب نمیشود؛ ولی اگر از چیزی مثل ضبط صوت و رادیو به آیه سجده گوش کند، احتیاطا لازم است سجده نماید و اگر از وسیلهای که صدای قاری را همزمان با قرائت او پخش می‌کند به آیه سجده گوش کند، واجب است سجده کند.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر انسان از بچه غیر ممیز که خوب و بد را نمی فهمد یا از کسی که قصد خواندن قران ندارد یا مثلا از گرامافون یا نوار ضبط صوت ایه سجده را استماع کند سجده واجب نیست ولی اگر شخصی در ایستگاه رادیو ایه سجده را به قصد این که از قران است بخواند و انسان به وسیله رادیو گوش دهد سجده واجب است