کسی به قصد سه روز مسافرت رفته و نمازها را شکسته می‌خواند، اما مجبور می‌شود سفرش را ادامه دهد. به طور اجمالی حساب می‌کند که سفرش ده روز طول می‌کشد و نیت ده روز کرده و نماز را کامل می‌خواند، ولی هنوز ده روزش تمام نشده سفرش تمام می‌شود. حکم این نمازها چیست؟
در فرض سؤال که مسافر نیتش تغییر کرده و قصد ادامه سفر را دارد، (جهت انجام نماز و روزه) باید روزهای سفر خود را از همان روزی که نیتش تغییر کرده محاسبه کند، نه از ابتدای سفر. پس با توجه به اینکه وظیفه شخص مذکور شکسته خواندن نمازها بوده و او می‌دانسته که مسافر باید نمازش را شکسته بخواند، ولی از روی ندانستن برخی خصوصیات، نمازها را تمام خوانده است، باید[1] نمازهایی را که در آن مدت، کامل بجا آورده را، به صورت شکسته (ولو در وطن) قضا نماید.[2]   البته برخی از مراجع تقلید،[3] دوباره خواندن نمازها را در صورتی واجب می‌دانند که قبل از اتمام وقت نماز، متوجه وظیفه خود شده باشد و الا اگر پس از اتمام وقت، متوجه شود، قضای نمازها، واجب نخواهد بود.[4]   [1] . آیات عظام مکارم، بهجت، سیستانی و خامنه‌ای: (بنابر احتیاط...)؛ از طریق تماس تلفنی با دفتر آیت الله خامنه‌ای. [2] . ر.ک: امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج‌1، ص 730، م 1360، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق. [3] . آیات عظام: گلپایگانی، خوئی، صافی، سیستانی و تبریزی. [4] . ر.ک: توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج‌1، ص 730.
عنوان سوال:

کسی به قصد سه روز مسافرت رفته و نمازها را شکسته می‌خواند، اما مجبور می‌شود سفرش را ادامه دهد. به طور اجمالی حساب می‌کند که سفرش ده روز طول می‌کشد و نیت ده روز کرده و نماز را کامل می‌خواند، ولی هنوز ده روزش تمام نشده سفرش تمام می‌شود. حکم این نمازها چیست؟


پاسخ:

در فرض سؤال که مسافر نیتش تغییر کرده و قصد ادامه سفر را دارد، (جهت انجام نماز و روزه) باید روزهای سفر خود را از همان روزی که نیتش تغییر کرده محاسبه کند، نه از ابتدای سفر.
پس با توجه به اینکه وظیفه شخص مذکور شکسته خواندن نمازها بوده و او می‌دانسته که مسافر باید نمازش را شکسته بخواند، ولی از روی ندانستن برخی خصوصیات، نمازها را تمام خوانده است، باید[1] نمازهایی را که در آن مدت، کامل بجا آورده را، به صورت شکسته (ولو در وطن) قضا نماید.[2]  
البته برخی از مراجع تقلید،[3] دوباره خواندن نمازها را در صورتی واجب می‌دانند که قبل از اتمام وقت نماز، متوجه وظیفه خود شده باشد و الا اگر پس از اتمام وقت، متوجه شود، قضای نمازها، واجب نخواهد بود.[4]   [1] . آیات عظام مکارم، بهجت، سیستانی و خامنه‌ای: (بنابر احتیاط...)؛ از طریق تماس تلفنی با دفتر آیت الله خامنه‌ای. [2] . ر.ک: امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج‌1، ص 730، م 1360، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق. [3] . آیات عظام: گلپایگانی، خوئی، صافی، سیستانی و تبریزی. [4] . ر.ک: توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج‌1، ص 730.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین