1. «تورک»؛ یکی از مستحبات، در حال تشهد است. جهت آگاهی بیشتر درباره آن، می‌توانید نمایه 47193 (مستحبات تشهد و سلام در نماز) را مطالعه نمایید.
2. تربّع؛ حالتی است در نشستن که از آن به عنوان عملی مستحب در برخی حالات نماز یاد شده است؛ از جمله هنگام قرائت، برای کسی که به دلیل ناتوانی، نشسته نماز می‌گزارد یا برای بانوان در حال تشهد، بلکه در همه حالات نماز که می‌نشینند. البته در مراد از تربع اختلاف نظر است.[1]
برخی می‌گویند مراد از آن، نهادن باسن و کف پاها بر زمین و بلند کردن زانو و ساقها است؛ برخی هم آن‌را چهار زانو و برخی نیز دو زانو نشستن معنا کردند.
ظاهراً شهید ثانی نخستین کسی است که تربّع را به معنای نخست تعریف نموده و این معنا به مشهور نیز نسبت داده شده است؛ ولی برخی، از آن جهت که در روایات و کلام اهل لغت و نیز اقوال علمای گذشته نیامده است، بر آن اشکال کرده‌اند. ازاین‌رو، مراد از آن را در نماز، همان دو زانو نشستنی که در حال تشهّد یا نشسته نماز خواندن در میان مردم متعارف است، دانسته‌اند.[2] [1] . ر.ک: جمعی از پژوهشگران زیر نظر: شاهرودی، سید محمود هاشمی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت(ع)، ج 2، ص 437، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، چاپ اول، 1426ق. [2] . ر.ک: همان، ج2، ص 436.
