گناه هر شخصی بر عهده خود او است، در مورد سؤال شما باید گفت: اگر چه خانمی که بد حجاب است و با آریش غلیظ به خیابان می آید، با این کارش مرتکب گناه می شود و زمینه گناه دیگران را فراهم می کند، اما این بدان معنا نیست که افرادی که به او نگاه هوس آلود می کنند، تمام گناه این افراد هم بر عهده او باشد، بلکه هر انسان بالغ و عاقلی خود پاسخ گوی اعمال خود می باشد؛ چرا که انسان دارای اختیار است و می تواند با وجود مهیا بودن زمینه های گناه در عین حال مرتکب گناه نشود. نمونه کامل این موضوع حضرت یوسف (ع) است، او در عین این که مجبور به انجام گناه شده بود، مرتکب آن نشده و سال ها زندان را بر یک گناه ترجیح داد. انسان مؤمن می تواند از زندگی آن حضرت الگو بگیرد. بنابراین یک جوان ممکن است در روز با دهها مورد از این صحنه مواجه شود و از آنها چشم بردارد و مرتکب گناه نشود. نه این که صحنه های گناه را ببیند و از آنها لذت ببرد و گناه آن را به گردن دیگران بیندازد و خود را تبرئه کند. منبع: www.islamquest.net
زن هایی که بدون رعایت حجاب و با آرایش غلیظ به خیابان ها می آیند، و موجب به گناه افتادن دیگران می شوند. کدام یک گناه کارند؟
گناه هر شخصی بر عهده خود او است، در مورد سؤال شما باید گفت: اگر چه خانمی که بد حجاب است و با آریش غلیظ به خیابان می آید، با این کارش مرتکب گناه می شود و زمینه گناه دیگران را فراهم می کند، اما این بدان معنا نیست که افرادی که به او نگاه هوس آلود می کنند، تمام گناه این افراد هم بر عهده او باشد، بلکه هر انسان بالغ و عاقلی خود پاسخ گوی اعمال خود می باشد؛ چرا که انسان دارای اختیار است و می تواند با وجود مهیا بودن زمینه های گناه در عین حال مرتکب گناه نشود. نمونه کامل این موضوع حضرت یوسف (ع) است، او در عین این که مجبور به انجام گناه شده بود، مرتکب آن نشده و سال ها زندان را بر یک گناه ترجیح داد. انسان مؤمن می تواند از زندگی آن حضرت الگو بگیرد. بنابراین یک جوان ممکن است در روز با دهها مورد از این صحنه مواجه شود و از آنها چشم بردارد و مرتکب گناه نشود. نه این که صحنه های گناه را ببیند و از آنها لذت ببرد و گناه آن را به گردن دیگران بیندازد و خود را تبرئه کند.
منبع: www.islamquest.net
- [سایر] زن هایی که بدون رعایت حجاب و با آرایش غلیظ و پوشش تحریک کننده به خیابان ها می آیند، اگر جوانی به آنها بنگرد و منی از او خارج شود چه حکمی دارد. کدام یک گناه کارند؟
- [سایر] آیا نگاه بدون لذت و مفسده، به عکس زن مسلمانی که آرایش غلیظ کرده، ولی حجاب اسلامی را کاملاً رعایت کرده است، حرام است؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] در مجالس زنانه زن ها تا چه اندازه اجازه دارند بدن خود را برای دیگران نمایان کنند؟ استفاده از پوشش های نا متعارف یا آرایش های غلیظ چه حکمی دارد؟
- [آیت الله سیستانی] حکم آرایش زن در ملا عام (خیابان) وجلوی مردم نا محرم چیست؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] آیا برای زن جایز است که با آرایش ملایم و جزئی در محیط کار حاضر شود یا بیرون از منزل برود، در حالی که حجاب را کاملا رعایت می کند؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] همسر اینجانب معتقد به رعایت حجاب نیست بطوریکه در محافل و مجالس حجاب خود را رعایت نمیکند، به صحبت ها و درخواست های من هم هیچ توجهی نمی کند، با توجه به اینکه در خانواده ما بیشتر خانم ها بی حجاب هستند همین خود مزید بر علت شده که همسرم نیز از رعایت حجاب امتناع نماید. آیا گناه عدم رعایت حجاب از جانب ایشان متوجه من هم هست؟ وظیفه اینجانب در قبال ایشان چیست ؟
- [سایر] با سلام، خواستگاری دارم که از جهات مختلف(در مواقع خشم،رانندگی و...) مورد بررسی قرار داده ایم. تنها مساله باقیمانده اینست که از لحاظ رعایت بعضی موارد شرعی با هم اختلاف نظر داریم.من معتقد به رعایت کامل حجاب،نداشتن آرایش و ...هستم.ولی ایشان معتقد است یک آرایش ملایم یا دست دادن با فامیل نزدیک اشکال ندارد.نظر شما چیست؟متشکرم
- [آیت الله جوادی آملی] آیا رعایت نکردن حجاب مقرر شرعی گناه محسوب میگردد؟ اگر گناه میباشد گناه کبیره است یا صغیره؟ در هر فرضی (کبیره یا صغیره بودن) آیا قابل تعزیر میباشد؟
- [سایر] آیا در بهشت که چشم ناپاک و قلب منحرف و احتمال فساد و گناه وجود ندارد حجاب برای زنان لازم است؟ منظورم از حجاب لباس نیست، بلکه پوشش کامل بدن بهجز صورت و دستها تا مچ است و اگر بله چرا؟ چون رعایت حجاب بهخاطر وجود یا احتمال وجود گناه و انحراف است و در بهشت هم هیچ فساد و شهوتی وجود ندارد. آیا با این وجود در بهشت رعایت حجاب میشود و یا اینکه فقط روابط جنسی محدودیت خاص خود را دارد؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] همسر اینجانب معتقد به رعایت حجاب نیست بطوریکه در محافل و مجالس حجاب خود را رعایت نمیکند، به صحبت ها و درخواست های من هم هیچ توجهی نمی کند، آیا گناه عدم رعایت حجاب از جانب ایشان متوجه من هم هست؟ وظیفه اینجانب در قبال ایشان چیست ؟
- [آیت الله اردبیلی] اگر زن شغلی داشته باشد و بخواهد کاری انجام دهد که در مقابل نامحرم مراعات حجاب برای او ممکن نباشد، باید آن را ترک کند و شغلی را انتخاب کند که بتواند حجاب شرعی را رعایت نماید.
- [آیت الله مظاهری] حرف زدن زن و شنیدن آن، برای نامحرم در صورتی که شهوتانگیز نباشد، و سبب افتادن در گناه نشود و مفسده دیگری هم نداشته باشد و جالب هم نباشد اشکال ندارد.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه بپوشد در صورتی که زی پوشش خود قرار دهد بنابر احتیاط حرام است و ستر عورت با ان در نماز بنابر احتیاط موجب بطلان است
- [آیت الله سیستانی] اگر مرد زنی را گول بزند که رعایت حقوق زناشوئی شوهرش را نکند تا او وادار شود طلاقش دهد و زنِ آن مرد شود ، آن طلاق و عقد صحیح است ، ولی هر دو معصیت بزرگی کردهاند .
- [آیت الله مظاهری] اعانت بر اثم (یعنی کمک به گناه)، از گناهان بزرگ در اسلام است و اگر کمک در گناه کبیره نموده باشد، گناه او نیز کبیره است، و آن اقسامی دارد: الف) امر مؤثّر کند به گناهی یا نهی موثّر کند از واجبی؛ نظیر کسی که امر کند و اجیر کند و استقبال کند در کورتاژ، و پزشک آن عمل قبیح را انجام دهد، در این گناه بزرگ، پدر بچّه اگر آمر باشد و زن که حاضر به چنین عملی میشود با دکتری که مباشر این گناه است شریک میباشند، و همچنین است اگر شوهر نهی مؤثّر کند از حجاب همسرش. ب) تسبیب اسباب کند و دیگری بعد از فراهم شدن اسباب، گناه را انجام دهد؛ نظیر اینکه زنی را به خانهای میآورد و دیگری- العیاذ باللَّه- زنا میکند و یا کسی را در جایی نگاه میدارد تا واجبی از او فوت میشود، در این قسم نیز در گناه زنا و ترک واجب شریک میباشد. ج) کسی را در انجام گناه ترغیب و یا در ترک گناه تهدید کند، به طوری که ترغیب و تهدید او محرّک برای گناه نمودن دیگری میشود، نظیر ترغیب کسی بر زنا، به طوری که محرّک شهوت او باشد و یا تهدید کسی بر ترک قتل دیگری که آن تهدید محرّک او گردد، در این قسم هم نظیر اقسام قبلی، کسی که ترغیب یا تهدید نموده، شریک در گناه گناهکار است. د) تبلیغ در گناه و یا ترک واجب به حدّی که آن تبلیغ مؤثّر در بهجا آوردن گناه و یا ترک واجب شود، نظیر کسی که تبلیغ در بیحجابی زنها میکند و آن تبلیغ موجب این امر میشود، و یا تبلیغ برای ترک حجّ میکند و آن تبلیغ مؤثّر و موجب ترک آن واجب میگردد، این قسم نیز اعانت بر گناه، و مبلّغ شریک در گناه است. ه) تسبیب اسباب بعیده کند و قصد دارد که آن اسباب مؤثّر در گناه گنهکار شود؛ نظیر کسی که اسلحه میدهد به کسی و میداند که او اسلحه را برای قتل کسی میخواهد، و نظیر زنی که با بدحجابی یا بیحجابی به میان مردم میرود و میداند که موجب گناه دیگران میشود، این قسم نیز اعانت بر گناه و اعانتکننده شریک در گناه است، ولی اگر قصد نداشته باشد، گرچه اعانت بر گناه نیست، ولی در بسیاری از موارد شریک در گناه گناهکار است، نظیر زن بدحجاب یا بیحجاب که موجب فساد جوانها شود. صفحه 390
- [آیت الله نوری همدانی] شایسته است امام خطیب ، بلیغ باشد و به تناسب اوضاع و احوال سخن گوید و عبارات فصیح و روان به کار برد ، به حوادثی که در سراسر عالم بر مسلمین می گذرد بخصوص حوادث منطقه خود ، آشنا باشد . مصالح اسلام و مسلمین را تشخیص دهد . چنان شجاع باشد که در راه خدا از مَلامت و نکوهش احدی بیم به خود راه ندهد ، در اظهارحق و اِبْطال باطل بر حسب شرایط زمان ومکان صراحت داشته باشد ، اموری از قبیل مواظبت در اوقات نماز وعمل به روش صُلَحاو اولیاء خد ا را که موجب تأثیر کلام او در مردم است رعایت کند ، کارهای او با مَواعِظْ و وعد وعیدهایش تطبیق نماید ، از آنچه که موجب سَبُکی او و کلامش می شود حتّی از قبیل پر گوئی ، شوخی و بیهوده گوئی بپرهیزد وهمة امور را تنها برای خداوند رعایت کند وهدفش اِعْراض از دنیا پرستی و ریاست طلبی باشد که سرسلسة همة گناهان است تا کلامش در جان مردم ، مُؤَثِّرْ افتد .
- [آیت الله اردبیلی] اگر صیغه طلاق با رعایت شرایط اجرا گردد، موجب انحلال عقد ازدواج و به هم خوردن رابطه زناشویی میگردد و مردی که زن خود را طلاق میدهد، باید عاقل باشد و به اختیار خود طلاق دهد، پس اگر او را مجبور کنند که زن خود را طلاق دهد باطل است و نیز باید قصد طلاق داشته باشد، پس اگر صیغه طلاق را به شوخی بگوید، صحیح نیست. همچنین کسی که زن خود را طلاق میدهد، باید بالغ باشد، اگرچه بچّهای که به ده سالگی رسیده و خوب و بد را تشخیص میدهد و احکام طلاق را میفهمد نیز چنانچه همسر خود را طلاق دهد، صحیح است.
- [آیت الله مظاهری] چادر یک حجاب مذهبی و ملّی است و اگر زنها آن را از دست بدهند و یا- العیاذ باللَّه- در جامعه به صورت ضدِّ ارزش درآید، خسارت فراوانی دارد، و زن ایرانی که همیشه حتّی قبل از اسلام شهرت به عفّت داشته، نباید این حجاب مذهبی و ملّی را از دست بدهد، و باید زنهای با عفّت و مردهای با غیرت بدانند که از دست دادن آن، مقدّمه برای بدحجابی و بیحجابی است، و اگر چنین شد-- العیاذ باللَّه- گناه آن دامنگیر کسی میشود که آن مقدّمه را فراهم نموده است، علاوه بر اینها، از مسائل قبل معلوم شد که در بسیاری از موارد، زن باید صورت و دستهای خود را از نامحرم بپوشاند و پوشانیدن صورت، احتیاج به چادر دارد.
- [آیت الله مظاهری] یکی از گناهان بزرگ در اسلام کوچک شمردن اوامر و نواهی الهی است که به آن استخفاف و بیاعتنایی به دین نیز گفته میشود، و آن اقسامی دارد: الف) واجبی از واجبات را ضدّ ارزش بداند، نظیر کسی که حجاب اسلام را ضدّ ارزش بداند و یا نماز و مانند آن را بیارزش و برای عوام مردم بداند، و این قسم از استخفاف اگر ملتزم به لوازم آن باشد کفر است، ولی اگر توجّه به لوازم آن نداشته باشد، گرچه کفر نیست، ولی گناهش خیلی بزرگ است، علاوه بر عذابی که در اصل گناه است. ب) واجبی از واجبات و یا حرامی از محرّمات را گرچه ضدّ ارزش نمیداند، ولی در عمل به آن اهمیّت نمیدهد، نظیر کسی که با عذر غیر موجّهی نماز را ترک میکند، مثلاً در مسافرت چون وضو و نماز برای او مشکل است آن را ترک مینماید، و نظیر زنی که در میان مردم موی سرش را نمیپوشاند و یا- العیاذ باللَّه- با زینت و آرایش در میان مردم ظاهر میشود، و این قسم نیز از گناهان بزرگ است، یعنی علاوه بر گناه اصل عمل، گناه بیاعتنایی به اوامر و نواهی الهی را هم دارد. ج) تبلیغ علیه واجبی از واجبات یا تبلیغ برای حرامی از محرّمات، نظیر کسی که علیه نماز یا روزه و یا حجّ و مانند اینها تبلیغ کند و آنها را کوچک و بیارزش قلمداد نماید، و نظیر کسی که علیه حجاب تبلیغ و بیحجابی را تمدّن و ارزش وانمود کند و یا بانک منهای ربا را بیارزش و بانک ربوی را از نظر اقتصادی باارزش بداند، و معلوم است این قسم، گناهش از قسم اوّل بالاتر، بلکه اگر ملتزم به لوازم آن باشد کفر، و در بعضی موارد مفسد فی الارض است، و اگر ملتزم به لوازم آن نباشد گرچه کفر نیست، ولی گناهش خیلی بزرگ، بلکه در بعضی موارد حکم مفسد فی الارض را دارد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] شایسته است امامِ خطیب، بلیغ باشد و به تناسب اوضاع و احوال سخن گوید و عبارات فصیح و روان به کار برد، به حوادثی که در سراسر عالم بر مسلمین می گذرد به خصوص حوادث منطقه خود، آشنا باشد. مصالح اسلام و مسلمین را تشخیص دهد. چنان شجاع باشد که در راه خدا از ملامت و نکوهش احدی بیم به خود راه ندهد، در اظهار حق و ابطال باطل بر حسب شرائط زمان و مکان صراحت داشته باشد، اموری از قبیل مواظبت در اوقات نماز و عمل به روش صلحا و اولیاء خدا را که موجب تأثیر کلام او در مردم است رعایت کند، کارهای او با مواعظ و وعد و وعیدهایش تطبیق نماید، از آنچه که موجب سبکی او و کلامش می شود حتی از قبیل پرگوئی، شوخی و بیهوده گوئی بپرهیزد و همه این امور را تنها برای خداوند رعایت کند و هدفش اعراض از دنیاپرستی و ریاست طلبی باشد که سرسلسله همه گناهان است تا کلامش در جان مردم مؤثر افتد.