کدام سوره بیانگر این مطلب است که دانش ما از یک قطره از آب اقیانوس هم کوچک تر و کمتر است؟

پاسخ اجمالی:
مطلبی که در پرسش آمده است، در برخی از سوره های قرآن بدان اشاره شده است که دریاها اگر مرکّب شوند، برای علم پروردگار، به پایان می رسند قبل از آن که علم خدا پایان پذیرد. خداوند در قرآن می فرماید: از علم به شما داده نشده، مگر اندکی. البته در برخی کلمات اهل بیت (ع) در تفسیر آیه آمده است که به جز اندکی از شما، علم داده نشد، و بسیاری از مردم از علم نصیبی ندارند. گفتنی است، مطلبی که در پرسش مطرح شده است -دانش ما از یک قطره از آب اقیانوس هم کوچک تر و کمتر است- در کلمات معصومان (ع) چنین تعبیری وجود ندارد، اما از ابن عباس شبیه آن موجود است.

پاسخ تفصیلی:
آیاتی در قرآن موجود است که تا حدی به مطلب اشاره شده در پرسش، مرتبط است، مانند: "قُلْ لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِداداً لِکَلِماتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِماتُ رَبِّی وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً "؛ بگو: (اگر دریاها برای (نوشتن) کلمات پروردگارم مرکّب شود، دریاها پایان می‌گیرد. پیش از آن که کلمات پروردگارم پایان یابد، هر چند همانند آن (دریاها) را کمک آن قرار دهیم![1] و آیه: "وَ لَوْ أَنَّ ما فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ کَلِماتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیم‌"؛ و اگر همه درختان روی زمین قلم شود، و دریا برای آن مرکّب گردد، و هفت دریاچه به آن افزوده شود، اینها همه تمام می‌شود، ولی کلمات خدا پایان نمی ‌گیرد، خداوند عزیز و حکیم است.[2]
درباره این آیه (لقمان 27) در تفسیر قمی چنین آمده است: عده ای از یهودیان از حضرت رسول (ص) راجع به روح سؤال کردند؟ حضرت فرمود: "الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَ ما أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا"؛ روح از جانب خدا است و آنچه از علم به شما داده شده است نا چیز است.[3] گفتند آیا مقصود علم ما یهودان اندک است یا دانش همه مردم؟ رسول خدا (ص) در پاسخ فرمود: علم تمام مردم! گفتند: چطور چنین چیزی ممکن است؛ یا محمد(ص)! شما مدعی هستی که بهره ای که از دانش داری کم است و حال آن که قرآن را خداوند به شما عطا کرده، همان گونه که تورات را به ما ارزانی داشته است و در قرآن چنین آمده است که "وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ ً"؛ هر که به او حکمت دهند،[4] (یعنی تورات) "فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیرا"؛ نعمت زیادی به او ارزانی شده است.[5]
خداوند در پاسخ یهودیان این آیه را نازل نمود: "وَ لَوْ أَنَّ ما فِی الْأَرْض..."، خداوند می فرماید: علم خدا بزرگ تر از اینها است. آنچه به شما داده شده در نظر شما زیاد است، ولی نزد خدا کم است.[6]
البته در روایتی امام باقر (ع) در تفسیر این آیه "وَ ما أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا" فرمود: معنای باطنی آیه این است که علم داده نشده، مگر به اندکی از مردم، و بعد از کلمه "قلیلا" منکم در تقدیر است؛ یعنی علم داده نشده، مگر به اندکی از شما.[7] (یعنی بسیاری از مردم از علم بهره ای ندارند)
گفتنی است، مطلبی که در پرسش مطرح شده است -دانش ما از یک قطره از آب اقیانوس هم کوچک تر و کمتر است- در کلمات معصومان (ع) چنین تعبیری یافت نشد، اما از ابن عباس شبیه آن موجود است: "مردی از خوارج پرسشی از ابن عباس کرد، ابن عباس قبل از پاسخ دادن به او پرسید: دانش من بیشتر است یا علی (ع)؟ گفت: اگر علی (ع) را از تو داناتر می ‌دانستم از تو پرسش نمی‌ کردم! ابن عبّاس به شدت خشمگین شد و گفت: مادر به عزایت، علی (ع) به من علم آموخته است، علم او از جانب علم رسول خدا (ص) است، و رسول اللَّه (ص) را خداوند از بالای عرش خود آموزش داده است، بنابر این علم پیامبر (ص) از خدا، و علم امام علی (ع) از علم پیامبر (ص)، و علم من از ناحیه علی (ع) است، و علم تمام یاران محمّد (ص) در برابر علم علی (ع) همچون قطره‌ای است در برابر هفت دریا".[8]

پی نوشتها:
[1] الکهف، 109.
[2] لقمان، 27.
[3] اسراء، 85
[4] بقرة، 269
[5] همان.
[6] قمی، علی بن ابراهیم بن هاشم تفسیر قمی، ج 2، ص 166، مؤسسة دار الکتاب، قم، 1404 ق.
[7] عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، ج 2، ص 317، چاپخانه علمیه، تهران، 1380 ق.
[8] شیخ مفید، الأمالی، ص 235، کنگره شیخ مفید، قم، 1413ق.
منبع: www.islamquest.net