در قرآن کریم در ارتباط با حرمت نزدیکی با همسر در زمان قاعدگی(حیض) آمده است: (وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحیضِ قُلْ هُوَ أَذیً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِی الْمَحیضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّی یَطْهُرْنَ فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرین)؛[1] و از تو، در باره خون حیض سؤال میکنند، بگو: (چیز زیانبار و آلوده‌ای است از این رو در حالت قاعدگی، از آنان کناره‌گیری کنید! و با آنها نزدیکی ننمایید، تا پاک شوند! و هنگامی که پاک شدند، از راهی که خدا به شما فرمان داده، با آنها آمیزش کنید! خداوند، توبه‌کنندگان را دوست دارد، و پاکان را (نیز) دوست دارد.
آنچه در قرآن کریم در این ارتباط آمده، بیانگر آن است که بانوان در این مدت به جهت تغییرات فیزیکی که در بدن آنها ایجاد میشود، دچار گرفتاری‌های ویژه‌ای هستند که یکی از دلایل حرمت آمیزش؛ همین جهت می‌باشد.
برای توضیح بیشتر توجه به نکاتی خالی از لطف نیست.
1. کلمه (أذی) به معنای هر عارضه‌‌ای است برای چیزی که ملایم با طبع آن نباشد. این معنا به وجهی منطبق با معنای ضرر نیز هست.
این‌که قرآن، حیض را اذیت خوانده؛ بدان جهت است که خون حیض که به عادت زنان مربوط است، از عمل خاصی حاصل میشود که طبع زن در مزاج خون طبیعی زن انجام می‌‌دهد، و مقداری از خون طبیعی او را فاسد، و از حال طبیعی خارج نموده، و به داخل رحم می‌‌فرستد، تا بدین وسیله رحم را پاک کند، و یا اگر جنین در آن باشد، با آن خون جنین را تغذیه کند، و ...[2]
2. آمیزش در حال حیض، علاوه بر این‌که تنفرآور است، زیان‌های بسیاری به بار می‌‌آورد که طبّ امروز نیز آن‌را اثبات کرده است، از جمله احتمال عقیم شدن مرد و زن، و ایجاد یک محیط مساعد برای پرورش میکرب بیماری‌های آمیزشی؛ مانند سفلیس و سوزاک. همچنین التهاب اعضای تناسلی زن و وارد شدن خون آلوده به داخل عضو تناسلی مرد و غیر اینها که در کتاب‌های پزشکی آمده است؛ لذا پزشکان، آمیزش جنسی با چنین زنانی را ممنوع اعلام میکنند.[3]
پی نوشتها:
[1]. بقره، 222.
[2]. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 2، ص 207، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1417ق؛ المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه، موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج 2، ص 311، 312، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1374ش.
[3]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج2، ص 138، 139، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
منبع: www.islamquest.net
