برای حسن و قبح اشیاء و افعال آیا از قرآن می‌شود تأیید گرفت یا نه؟

قرآن کریم بعضی از کارهای زشت را ذکر می‌کند بعد می‌فرماید مگر شما عاقل نیستید مثلاً کسانی که واعظ غیر متعظ هستند دیگران را به خوبی امر می‌کنند و خودشان عمل نمی‌کنند یا دیگران را از زشتی باز می‌دارند و خودشان عمل نمی‌کنند و به زشتی دست می‌زنند قرآن می‌فرماید (أتأمرون الناس بالبرّ و تنسون أنفسکم و أنتم تَتْلوُنَ الکتابَ أفلا تعقلون)(1) این نشان می‌دهد که اگر کسی عاقل باشد می‌فهمد چه بد است و چه خوب است و شما عقل تان را اگر به کار ببرید می‌بینید که اگر کسی دیگران را به فضیلت امر می‌کند خودش باید عمل بکند اگر نکند این کار، کار زشتی است یا در مسئله اتحاد که اتحاد چیز خوبی است و اختلاف چیز بدی است در سورة حشر می‌فرماید به این که (تحسبهم جمیعاً و قلوبهم شتّی ذلک بأنهم قوم لا یعقلون)(2) می‌فرماید اینها را شما جمع می‌بینید درحالیکه دلهای اینها پراکنده است و سرّ پراکندگی آن این است که اینها عاقل نیستند اگر عاقل بودند متحد می‌شدند معلوم می‌شود عقل وحدت را می‌فهمد و اتّحاد را می‌فهمد و خوب می‌داند و بدنبال وحدت و اتحاد حرکت می‌کند.

(1) سوره بقره، آیه 44.
(2) سوره حشر، آیه 14.

(مصاحبه آیةالله جوادی آملی با روزنامه دی مسلم چاپ پاکستان، 15/11/1375)