کافران، اعم از منکران مبدأ و معاد، مشرکان، تکذیب کنندگان آیات الهی، دشمنان خدا و پیامبر(ص)، مرتدان و منافقان که در ظاهر در گروه اهل ایمان و در زمرة مؤمنان باشند، ولی در باطن کافر باشند، در دوزخ جاودان هستند و غیر از کفار کسی در آتش و عذاب الهی جاودان (مخلّد) نیست، بلکه پس از تحمل کیفر از مجازات خلاص شده و به بهشت وارد می‌شود.
مرحوم شیخ مفید می‌گوید: خلود در آتش از آن کافران است و بس، و این نظریه علمای امامیه (شیعه) است.[1] مرحوم علامه حلی در شرح تجدید می‌فرماید: مسلمانان متفقند در این که کفار برای همیشه در عذابند، به نظر امامیه غیر از کفار بقیه گناه‌کاران عذاب شان پایان می‌پذیرد.[2]
قرآن در مورد کافران می‌فرماید: "کسانی که کافرشدند هرگز اموال و اولادشان آن‌ها را از خدا بی‌نیاز نمی‌کند. آن‌ها اصحاب آتشند و جاودانه در آن خواهند ماند."[3]
در مورد منافقان می‌گوید: "خداوند به مردان و زنان منافق و کفار، وعدة آتش دوزخ داده جاودانه در آن خواهند ماند."[4]
حضرت موسی بن جعفر(ع) فرمود: "خداوند کسی را در آتش به طور جاودانی نگه نمی‌دارد مگر این که کافر و منکر حق و گمراه و مشرک باشد."[5]
امام رضا(ع) فرمود: "خدا مؤمنی را که وعده بهشت داده، وارد آتش نمی‌کند و کافری را که وعید دوزخ و خلود در آن داده است، از آتش بیرون نمی‌آورد ولی گنهکاران اهل توحید وارد آتش می‌شوند و از آن خارج می‌شوند و مورد شفاعت قرار می‌گیرند."[6]
پی نوشتها:
[1] اوائل المقالات، ص 14.
[2] آیت الله ناصر مکارم شیرازی، پیام قرآن، ج 6، ص 491.
[3] آل عمران (3) آیه 116.
[4] توبه (9) آیه 68.
[5] بحارالأنوار، ج 8، باب 27، حدیث 1.
[6] همان، حدیث 36.
eporsesh.com
