اگر همان‌طور که خدا را در هر مکانی صدای ما را می‌شنود، ائمه(علیهم السلام) هم می‌شنوند؛ پس فرق خدا با بنده چیست؟

یکم. فرق خدا با اولیای الهی (پیامبر و ائمه)، در این است که او خالق است و آنان مخلوق و بنده او هستند. غیر خداوند - حتی در عالی‌ترین مرتبه وجودی - وابسته به خداوند است و تمام کمالات و تأثیرگذاری‌اش از اراده الهی سرچشمه می‌گیرد. بر همین اساس در بعضی از زیارت‌ها می‌خوانیم: (لا فرق بینک و بینها الا انهم عبادک و خلقک فتقها و رتقها بیدک، بدؤها منک و عودها الیک) ؛ (فرقی بین تو و آنان نیست؛ جز اینکه آنان بنده و مخلوق تواند و امورشان به دست تو است. آغاز و انجام‌شان به سوی تو است و ...). مفاتیح الجنان، دعای هر روز ماه رجب.
دوّم. صفات خداوند - از جمله شنیدن که کنایه از علم او است - ذاتی است؛ ولی علم امامان اعطایی از سوی خدا است و آنان به اذن و اراده و قدرت او می‌شنوند. شنیدن آنان با خواست خدا و متکی به اراده و قدرت او است.
بنابراین هیچ منعی ندارد که همان گونه که خداوند صدای ما را می‌شنود و از حاجت‌های ما آگاه است، امامان معصوم نیز - که مخلوق و بنده اویند - صدای ما را بشنوند. این امر منافاتی با عبودیت و مخلوق بودن آنان ندارد.
eporsesh.com