در آیه ای از قرآن کریم این امر را روشن می سازد چنانچه می فرماید: (ان الله لا یغفران یشرک به ویغفر مادون ذلک لمن یشاء)(1) خداوند گناه شرک را نمی آمرزد ولی کمتر از آن را برای هر کس که بخواهد می آمرزد. این آیه دلیل روشنی است براین است گناه مشرکین قابل بخشش نیست و در جهنم خالدند ولی دیگر گناهان را از آنها مستثنی کرده است و با این استثناء نمی توان همه را در یک صف قرار داد و این آیه که به عنوان آیه امیدواری معروف است سبب می شود که گناهکاران بعد از ارتکاب گناه توبه کرده و تمام پل های پشت سر خویش را خراب نکنند روایتی از حضرت امیر المؤمنین(ع)است که می فرماید: (ما فی القرآن آیة ارجی عندی من هذه الآیه) در قرآن آیه ای امید بخش تر از این آیه نیست(2).
و بدیهی است که گناهان صغیره در صورت اجتناب از گناهان کبیره بخشوده خواهد شد و گناه کبیره هم در صورت توبه بخشیده خواهد شد وعلاوه بر آن، مسئله شفاعت نیز امری متقن و حتمی است. شاهد بر این مدّعا آیاتی از قرآن مجید است که می فرماید: (هرکس کار نیکی انجام دهد و دارای ایمان باشد نتیجه ی آن را خواهد گرفت اگر ارتکاب گناه کبیره سبب دخول در آتش دوزخ شود اعمال صالح نتیجه ورود در بهشت او خواهد شد، لذا درست نیست که مرتکبین کبیره راهم سطح با مشرکان وکافران دانسته شوند لذا اینها جاودان در دوزخ نیستند و در صورت عدم بخشش و عدم شفاعت وارد دوزخ شوند و بعد پاک شدن از گناه وارد بهشت خواهند شد.
پی نوشت:
1-نساء/48 و 116.
2-تفسیر نمونه، ج3، ص409.
منبع: تصویر دوزخ و دوزخیان در قرآن کریم، فاطمه کریمی،انتشارات جامعه القرآن الکریم
