خیر، این چنین نیست، بلکه عده زیادی از اصحاب امام عسکری علیه السلام و دیگران از ولادت امام زمان علیه السلام خبر داده اند، و برخی نیز آن حضرت را در غیبت صغرا یا کبرا دیده اند. در ذیل به برخی از آنها اشاره می کنیم:
1- ابوالفضل حسین بن حسن علوی می گوید: ((دخلت علی ابی محمد الحسن بن علی علیه السلام بسر من رای فهناءته بولادة ابنه القآئم(1)؛ بر امام عسکری علیه السلام در سامرا وارد شدم تا در ولادت صاحب الزمان علیه السلام به آن حضرت تهنیت بگویم.))
2- احمد بن محمد می گوید: ((خرج عن ابی محمد علیه السلام حین قتل الزبیری: هذا جزاء من افتری علی الله تبارک و تعالی فی اءولیائه زعم انه یقتلنی و لیس لی عقب ، فکیف رای قدرة الله عزوجل. و ولد له و سماه م ح م د سنة ست و خمسین و ماءتین(2)؛ بعد از کشته شدن زبیری نامه ای از امام عسکری علیه السلام به دستم رسید که در آن نوشته شده بود: این جزای کسی است که بر خدا و اولیایش افترا ببندد، و گمان کند که می تواند بدون جانشین، مرا بکشد، و قدرت خدا را چگونه دیده است. آن گاه می گوید: فرزندی برای آن حضرت در سال 255 زاییده شده که اسم ایشان را (محمد) گذاشت.))
3- ابو هاشم جعفری می گوید: ((قلت لابی محمد علیه السلام جلالتک تمنعنی من مساءلتک ، فتاءذن لی اءن اءساءلک فقال: سل ! قلت: یا سیدی! هل لک ولد؟ فقال: نعم ...(3)؛ به امام عسکری علیه السلام عرض کردم: جلالت شما مانع از سؤال کردن من است، آیا اجازه سوال به من می دهید؟ حضرت فرمود: سوال کن. عرض کردم: ای آقای من! آیا برای شما فرزندی است؟ فرمود: آری ...))
4- صدوق از نسیم، خادم امام عسکری علیه السلام نقل می کند: ((قد دخلت علیه بعد مولده بلیلة فعطست عنده فقال لی: یرحمک الله ! قالت نسیم: فرحت بذلک، فقال لی: الا اءبشرک فی العطاس؟! فقلت: بلی یا مولای ! فقال: هو امان من الموت ثلاثة ایام(4)؛ بر حضرت صاحب الزمان علیه السلام بعد از گذشت یک شب از ولادتش داخل شدم، نزد او عطسه کردم، حضرت فرمود: یرحمک الله. من از این جمله خوشحال شدم. آن گاه فرمود: آیا می خواهی تو را در عطسه بشارت دهم؟ عرض کردم: بلی ای مولی من. فرمود: عطسه تا سه روز انسان را از مرگ در امان می دارد.))
5- شیخ طوسی به سندش از نسیم و ماریه نقل کرده است: ((لما خرج صاحب الزمان علیه السلام من بطن امه سقط جاثیا علی رکبتیه، رافعا سبابته نحو السمآء ثم عطس. فقال: الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله عبدا ... زعمت الظلمة ان حجة الله داحضة و لو اءذن لنا فی الکلام لزال الشک(5)؛ هنگامی که صاحب الزمان علیه السلام از شکم مادرش بیرون آمد بر دو زانوی خود قرار گرفت، انگشت سبابه خود را به طرف آسمان اشاره کرد، سپس عطسه ای کرد و فرمود: الحمد لله رب العالمین و صلّی الله علی محمّد و آله عبدا داخرا غیر مستنکف و لا مستکبر، آن گاه فرمود: ظالمان گمان کرده اند که حجت خدا زائل خواهد شد، و اگر برای ما اذن در کلام داده شود به طور حتم شک زائل خواهد شد.))
6- شیخ طوسی رحمة الله علیه روایتی را از کامل بن ابراهیم مدنی و قصه ملاقات او با امام عسکری علیه السلام نقل کرده که در آن چنین آمده است: ((فجاءت الریح فکشفت طرفه فاذا انا بفتی کانه فلقة قمر من اءبنآء اءربع سنین او مثلها، فقال لی: یا کامل بن ابراهیم ! فاقشعررت من ذلک و اءلهمت اءن قلت: لبین یا سیدی! فقال جئت الی ولی الله و حجته و بابه تساءله هل یدخل الجنة الا من عرف معرفتک؟ و قال بمقالتک؟ فقلت: ای والله(6)؛ ... بادی زد و پرده کنار رفت، ناگهان کودکی را به مانند پاره ماه با حدود چهار سال سن یا همین اندازه مشاهده کردم. به من فرمود: ای کامل بن ابراهیم! بدنم از این خطاب لرزید و الهام شدم که بگویم: لبیک ای آقای من! حضرت فرمود: تو نزد ولی خدا و حجت و باب او آمده ای تا از او سؤال کنی آیا به جز کسی که مثل معرفت تو را داشته و همانند تو می گوید داخل بهشت می شود؟ عرض کردم : آری ...)).
7- عمرو اهوازی می گوید: ((اءرانی اءبومحمد علیه السلام ابنه و قال هذا صاحبکم بعدی(7)؛ امام عسکری علیه السلام فرزند خود را به من نشان داد و فرمود: این صاحب شما بعد از من است.))
شیخ حر عاملی رحمة الله علیه می گوید: ((کلینی و دیگران به سندهایشان نقل کرده اند که جماعت زیادی امام زمان علیه السلام را بعد از وفاتش ملاقات کردند که از آن جمله عبارتند از: محمد بن اسماعیل بن موسی بن جعفر، حکیمه دختر محمد بن علی عموی پدرش، ابو علی بن مطهر، خادم ابراهیم بن عبده، ابو عبدالله بن صالح، ابراهیم بن ادریس، جعفر بن علی عمویش، عمرو اهوازی، ظریف خادم، فارسی، مدائنی و دیگران)).(8)
8- معاویة بن حکیم و محمد بن ایوب بن نوح و محمد بن عثمان عمری می گویند: ((عرض علینا ابومحمد الحسن بن علی علیه السلام و نحن فی منزله و کنا اربعین رجلا. فقال: هذا امامکم من بعدی و خلیفتی علیکم اطیعوه و لا تتفرقوا من بعدی ...(9)؛ امام عسکری علیه السلام در منزل خود فرزندش را بر ما که چهل نفر بودیم عرضه داشت و فرمود: این امام شما بعد از من و جانشین من بر شماست، او را اطاعت کنید و بعد از من متفرق نشوید ...)).
پی نوشت‌ها:
1- بحارالانوار، ج 51، ص 17، ح 24
2- بحارالانوار، ج 51، ص 4، ح 4.
3- کافی، ج 1، ص 328، ح 2.
4- کمال الدین، ص 430، ح 5.
5- الغیبة، طوسی، ص 245.
6- الغیبة، طوسی، ص 247.
7- الارشاد، ج 2، ص 348.
8- اثبات الهداة، ج 3، ص 422.
9- کمال الدین، ص 435.
منبع : موعود شناسی وپاسخ به شبهات، نویسنده: علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
