http://rasekhoon.net

آیا در ازدواج پسر، اجازه والدین شرط است؟
پاسخ از حضرت آیت اللّه العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته): در ازدواج پسر اجازه والدین شرط نیست. پسری که بالغ و رشید باشد می تواند با دختر مورد پسندش ازدواج کند و شرعاً و قانوناً نیازی به جلب رضایت پدر و مادر ندارد. حتی در صورت مخالفت آنان باز هم حق دارد با هرکس خواست ازدواج نماید. پسر در انتخاب همسر آزاد است و پدر و مادر حق ندارند، او را الزام کنند تا با دختر خاصی ازدواج کند. مردی به حضرت صادق علیه السلام عرض کرد: (من قصد دارم با زنی ازدواج کنم اما پدر و مادرم میل دارند با زنی دیگر ازدواج نمایم؟ حضرت فرمود: با همان زنی که دوست داری ازدواج کن و زنی را که پدر و مادرت به آن تمایل دارند رها ساز.) پسر است که باید عمری را با همسرش زندگی کند نه پدر و مادر. بنابراین باید مورد پسند او باشد نه پدر و مادر. پسر باید سعی کند طبق معیارهای گذشته همسر دل خواهش را پیدا کند و بپسندد و با او ازدواج نماید و کاری با خواستن و نخواستن دیگران نداشته باشد. اگر پدر و مادر پیشنهاد کردند با دختری ازدواج کند که او را نمی پسندد بدون شرم و حیا بگوید: شما برای من می خواهید زن بگیرید نه برای خودتان، من هستم که باید با او زندگی کنم نه شما، من این دختر را دوست ندارم و حاضر نیستم با او ازدواج کنم. ممکن است پدر و مادر ناراحت شوند ولی ناراحت شدن آنها بهتر است از این که با او ازدواج کنید و خودتان را با صدها مشکل مواجه سازید و ناچار شوید عمری را با ناراحتی زندگی کنید. بعضی پدران و مادران واقعاً جاهل و خودخواهند و به بهانه های بی جا از ازدواج مشروع فرزندانشان مانع می شوند. به نامه های زیر توجه فرمایید: آقای... در نامه اش می نویسد: مادرم اصرار دارد که همسر تو باید از خانواده ای اصیل باشد و اصالت در نظر او فقط مال و مقام است. یک روز در مینی بوس با دیدن دختری زندگی من دگرگون شد. جریان آن را با مادرم در میان گذاشتم. گفت: تو برای ازدواج آمادگی نداری، زیرا کار مناسبی نداری. بعداً از اقوام و خویشان و پدر و مادرش سؤال کرد. چون این امر برای مادرم مهم است که خویشان آنها چه کاره باشند. شهری باشند یا دهاتی، چند تا فرش در خانه دارند و فرش ها بافت کجاست. به هر حال موافقت نکرد. ولی من خودم با خانواده دختر تفاهم و گفت وگو کردیم و به نتیجه رسیدیم که مادرم به خواستگاری برود. با اصرار زیاد مادرم را راضی کردم که به خواستگاری برود. روز خواستگاری فرا رسید. من به اتفاق پدر و مادر و خاله و مادربزرگم به منزل ایشان رفتیم و ای کاش زنده نمی ماندم که چنین روزی را ببینم. مادر در همان وهله اول از دیدن آنها یکه خورد و نتوانست اعصابش را کنترل کند و همه چیز با همان برخورد اول معلوم شد. خانواده ام عقیده دارند که اینها به ما نمی خورند چون دهاتی هستند و خانه شان توی کوچه است. و هیچ کدام از فامیلشان شغل مهم دولتی ندارد. تو با این انتخاب آبروی ما را برده ای، یا ما و یا او. مادر و پدرم فکر نمی کنند آخر مگر ما که هستیم که باید این قدر ایراد بگیریم. نمی دانم با این وضع چه کنم؟ از طرفی نمی توانم از آن دختر و خانواده چیز فهمش دل بکنم، زیرا جدا شدن از آن دختر به معنای تمام شدن زندگی من است. من و دختر به خوبی فهمیده ایم که بدون هم نمی توانیم خوشبخت بشویم و از طرف دیگر نمی خواهم پدر و مادرم رنجیده خاطر شوند، زیرا برایم زحمت کشیده اند. واقعاً شکست خورده ام، نمی دانم چه کنم؟ ولی این را بگویم که بی کار ننشسته ام و با تمام قواکوشش می کنم بلکه آنها را راضی کنم، چون دوست دارم با رضایت پدر ومادرم عروسی کنم. شما را به خدا این را به خانواده ها بگویید که چرا با این کارهایشان جوانان را به بدبختی و انحراف می کشند؟ ارادتمند شما ... . آقای... نیز در نامه اش می نویسد: آیا پسران و دختران بلوچ حق انتخاب همسر ندارند؟ آیا باید پدر و مادر یا برادر بزرگ تر برایشان تعیین تکلیف نمایند و بگویند باید با فلانی ازدواج کنی؟ به این پدر و مادرها بگویید این قدر در سرنوشت فرزندان خود دخالت نکنید و به همین جهت طلاق در میان بلوچ ها زیاد شده است. در خاتمه به جوانان توصیه می کنم که در مورد انتخاب همسر سعی کنند حتی المقدور رضایت و توافق پدر و مادر را جلب نمایند، و این امر به صلاح آنها و مطابق احتیاط است،زیرا جوانان خام و کم تجربه اند و راه ازدواج را طی نکرده و با مشکلات آن آشنا نیستند. اگر بدون مشورت و صلاحدید پدر و مادر وارد عمل شوند بیم آن می رود که کلاه سرشان برود و در دام همسری نامناسب گرفتار شوند. اما اگر با مشورت پدر و مادر که از تجربیات کافی برخوردارند وارد عمل شوند احتمال خطر کمتر خواهد بود. چون جوان به پدر و مادر نیاز دارد، اگر بتواند در انتخاب همسر با آنها تفاهم کند در آینده هم از کمک های بی دریغ شان استفاده خواهد کرد. خصوصاً این که پدر و مادر بر فرزند حق دارند و جلب رضایت آنها موجب خشنودی خدا خواهد شد. منبع: makarem.ir
عنوان سوال:

آیا در ازدواج پسر، اجازه والدین شرط است؟


پاسخ:

پاسخ از حضرت آیت اللّه العظمی مکارم شیرازی (دامت برکاته):
در ازدواج پسر اجازه والدین شرط نیست. پسری که بالغ و رشید باشد می تواند با دختر مورد پسندش ازدواج کند و شرعاً و قانوناً نیازی به جلب رضایت پدر و مادر ندارد. حتی در صورت مخالفت آنان باز هم حق دارد با هرکس خواست ازدواج نماید. پسر در انتخاب همسر آزاد است و پدر و مادر حق ندارند، او را الزام کنند تا با دختر خاصی ازدواج کند.
مردی به حضرت صادق علیه السلام عرض کرد: (من قصد دارم با زنی ازدواج کنم اما پدر و مادرم میل دارند با زنی دیگر ازدواج نمایم؟ حضرت فرمود: با همان زنی که دوست داری ازدواج کن و زنی را که پدر و مادرت به آن تمایل دارند رها ساز.)
پسر است که باید عمری را با همسرش زندگی کند نه پدر و مادر. بنابراین باید مورد پسند او باشد نه پدر و مادر. پسر باید سعی کند طبق معیارهای گذشته همسر دل خواهش را پیدا کند و بپسندد و با او ازدواج نماید و کاری با خواستن و نخواستن دیگران نداشته باشد. اگر پدر و مادر پیشنهاد کردند با دختری ازدواج کند که او را نمی پسندد بدون شرم و حیا بگوید: شما برای من می خواهید زن بگیرید نه برای خودتان، من هستم که باید با او زندگی کنم نه شما، من این دختر را دوست ندارم و حاضر نیستم با او ازدواج کنم. ممکن است پدر و مادر ناراحت شوند ولی ناراحت شدن آنها بهتر است از این که با او ازدواج کنید و خودتان را با صدها مشکل مواجه سازید و ناچار شوید عمری را با ناراحتی زندگی کنید. بعضی پدران و مادران واقعاً جاهل و خودخواهند و به بهانه های بی جا از ازدواج مشروع فرزندانشان مانع می شوند.
به نامه های زیر توجه فرمایید:
آقای... در نامه اش می نویسد:
مادرم اصرار دارد که همسر تو باید از خانواده ای اصیل باشد و اصالت در نظر او فقط مال و مقام است. یک روز در مینی بوس با دیدن دختری زندگی من دگرگون شد. جریان آن را با مادرم در میان گذاشتم. گفت: تو برای ازدواج آمادگی نداری، زیرا کار مناسبی نداری.
بعداً از اقوام و خویشان و پدر و مادرش سؤال کرد. چون این امر برای مادرم مهم است که خویشان آنها چه کاره باشند. شهری باشند یا دهاتی، چند تا فرش در خانه دارند و فرش ها بافت کجاست. به هر حال موافقت نکرد. ولی من خودم با خانواده دختر تفاهم و گفت وگو کردیم و به نتیجه رسیدیم که مادرم به خواستگاری برود. با اصرار زیاد مادرم را راضی کردم که به خواستگاری برود. روز خواستگاری فرا رسید. من به اتفاق پدر و مادر و خاله و مادربزرگم به منزل ایشان رفتیم و ای کاش زنده نمی ماندم که چنین روزی را ببینم. مادر در همان وهله اول از دیدن آنها یکه خورد و نتوانست اعصابش را کنترل کند و همه چیز با همان برخورد اول معلوم شد. خانواده ام عقیده دارند که اینها به ما نمی خورند چون دهاتی هستند و خانه شان توی کوچه است. و هیچ کدام از فامیلشان شغل مهم دولتی ندارد. تو با این انتخاب آبروی ما را برده ای، یا ما و یا او. مادر و پدرم فکر نمی کنند آخر مگر ما که هستیم که باید این قدر ایراد بگیریم. نمی دانم با این وضع چه کنم؟ از طرفی نمی توانم از آن دختر و خانواده چیز فهمش دل بکنم، زیرا جدا شدن از آن دختر به معنای تمام شدن زندگی من است. من و دختر به خوبی فهمیده ایم که بدون هم نمی توانیم خوشبخت بشویم و از طرف دیگر نمی خواهم پدر و مادرم رنجیده خاطر شوند، زیرا برایم زحمت کشیده اند. واقعاً شکست خورده ام، نمی دانم چه کنم؟ ولی این را بگویم که بی کار ننشسته ام و با تمام قواکوشش می کنم بلکه آنها را راضی کنم، چون دوست دارم با رضایت پدر ومادرم عروسی کنم. شما را به خدا این را به خانواده ها بگویید که چرا با این کارهایشان جوانان را به بدبختی و انحراف می کشند؟ ارادتمند شما ... .
آقای... نیز در نامه اش می نویسد:
آیا پسران و دختران بلوچ حق انتخاب همسر ندارند؟ آیا باید پدر و مادر یا برادر بزرگ تر برایشان تعیین تکلیف نمایند و بگویند باید با فلانی ازدواج کنی؟ به این پدر و مادرها بگویید این قدر در سرنوشت فرزندان خود دخالت نکنید و به همین جهت طلاق در میان بلوچ ها زیاد شده است.
در خاتمه به جوانان توصیه می کنم که در مورد انتخاب همسر سعی کنند حتی المقدور رضایت و توافق پدر و مادر را جلب نمایند، و این امر به صلاح آنها و مطابق احتیاط است،زیرا جوانان خام و کم تجربه اند و راه ازدواج را طی نکرده و با مشکلات آن آشنا نیستند. اگر بدون مشورت و صلاحدید پدر و مادر وارد عمل شوند بیم آن می رود که کلاه سرشان برود و در دام همسری نامناسب گرفتار شوند. اما اگر با مشورت پدر و مادر که از تجربیات کافی برخوردارند وارد عمل شوند احتمال خطر کمتر خواهد بود. چون جوان به پدر و مادر نیاز دارد، اگر بتواند در انتخاب همسر با آنها تفاهم کند در آینده هم از کمک های بی دریغ شان استفاده خواهد کرد. خصوصاً این که پدر و مادر بر فرزند حق دارند و جلب رضایت آنها موجب خشنودی خدا خواهد شد.
منبع: makarem.ir





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین