چگونه می‌توان فرزندان را در شرایط فعلی که شاهد تهاجم فرهنگی دشمن به صورت گسترده در بین جوانان هستیم، از خطرات این تهاجمات حفظ کنیم؟
مناسب ترین بستر برای ظهور رفتارهای مذهبی، خانواده است. وقتی فرزندان ارزش های اخلاقی را به طور مجسم در رفتار و زندگی والدین خود می بینند، با عظمت و زیبایی و جاذبه آنها آشنا می شوند. در این صورت زمینه برای شکوفایی و درونی شدن مفاهیم اخلاقی فراهم می گردد. در این صورت، امواجِ بدون دیوار رسانه های ارتباطی و ماهواره ها نمی تواند دل های جوانان را تسخیر کند. فرزندان ما بیش از آن که به گفتار ما نظر افکنند، اعمال ما را زیر نظر دارند که گفته‌اند: بچه های ما آن گونه می شوند که ما هستیم و نه آن گونه که می خواهیم باشند. استاد مطهری می گوید: "متأسفانه ما بیش از اندازه از گوش و زبان، انتظار داریم. گاهی هم باید از راه عمل و چشم استفاده کنیم. ما با دست خود و عمل خویش، خوب رفتار کنیم تا آن ها با چشم خودشان ببینند. یک مقداری هم به این گوش و زبان بیچاره استراحت بدهیم ". نکته مهم دیگر آن است که قبل از انتقال ارزش ها و مفاهیم اعتقادی باید زمینة لازم عاطفی و روانی آن برای کودک فراهم شده باشد. گرایش فرزندان به پذیرش دستورهای دینی در سایه احساس شخصیت و عزت نفس تحقق می یابد. ایجاد جوّ معنوی و احترام آمیز والدین، تشویق و ترغیب فرزندان، پرهیز از تحمیل عقاید و سخت گیری باجا، رفیق شدن با آن ها و اتخاذ روش آزاد منشانه در محیطی آرام، در پرورش دینی بسیار مؤثر است. امام علی(ع) می فرماید: "من کرمت علیه نفسه هانت علیه شهوات؛ کسی که از کرامت نفس برخوردار است، گرفتار شهوت ها نمی شود ". نکته آخر، عادت دادن کودکان به عبادات و اجرای دستورهای دینی است. نباید انجام تکالیف را تا زمان بلوغ به تأخیر انداخت. اگر این کار در ایام کودکی انجام گیرد و به صورت عادت درآید، در زمان بلوغ انجام آن سخت نخواهد بود. امام صادق(ع) می فرماید: "ما فرزندانمان را در سن هفت سالگی به مقدار توانشان دستور می دهیم که روزه بگیرند؛ تا نصف روز یا بیشتر یا کم تر. وقتی تشنگی یا گرسنگی بر آنان غلبه کرد، افطار می کنند. این عمل را به این جهت انجام می دهیم تا به تدریج به روزه گرفتن عادت نمایند و قدرت نمایند و قدرت آن را پیدا کنند، زیرا اگر صفات پسندیده به صورت عادت در آید، به آسانی قابل تغییر نیست ". یکی از راه های مفید در این راه استفاده از تشویق است. خانواده هایی که از فرصت دوران کودکی استفاده نمی کنند، در دوران بلوغ معمولاً با مشکلات جدی روبه رو می شوند. پدر و مادر باید فرزندان خود را به مجالس و مراسم دینی ببرند و در نماز جماعت شرکت کنند. این مراسم برای پرورش عواطف دینی کودکان بسیار مؤثر است. باید خلأهای فکری و اوقات فراغت و ... را با چیزهای خوب پر کرد. نباید تربیت صرفاً جنبه نهی و منع داشته باشد، بلکه باید با چیزهای مفید مانند ورزش، آموزش، تفریحات سالم، کتاب و برنامه های مفید پر شود و به گونه صحیح نیازهای آنها را برآورده کرد. www.morsalat.com
عنوان سوال:

چگونه می‌توان فرزندان را در شرایط فعلی که شاهد تهاجم فرهنگی دشمن به صورت گسترده در بین جوانان هستیم، از خطرات این تهاجمات حفظ کنیم؟


پاسخ:

مناسب ترین بستر برای ظهور رفتارهای مذهبی، خانواده است. وقتی فرزندان ارزش های اخلاقی را به طور مجسم در رفتار و زندگی والدین خود می بینند، با عظمت و زیبایی و جاذبه آنها آشنا می شوند. در این صورت زمینه برای شکوفایی و درونی شدن مفاهیم اخلاقی فراهم می گردد. در این صورت، امواجِ بدون دیوار رسانه های ارتباطی و ماهواره ها نمی تواند دل های جوانان را تسخیر کند.
فرزندان ما بیش از آن که به گفتار ما نظر افکنند، اعمال ما را زیر نظر دارند که گفته‌اند: بچه های ما آن گونه می شوند که ما هستیم و نه آن گونه که می خواهیم باشند.
استاد مطهری می گوید: "متأسفانه ما بیش از اندازه از گوش و زبان، انتظار داریم. گاهی هم باید از راه عمل و چشم استفاده کنیم. ما با دست خود و عمل خویش، خوب رفتار کنیم تا آن ها با چشم خودشان ببینند. یک مقداری هم به این گوش و زبان بیچاره استراحت بدهیم ".
نکته مهم دیگر آن است که قبل از انتقال ارزش ها و مفاهیم اعتقادی باید زمینة لازم عاطفی و روانی آن برای کودک فراهم شده باشد. گرایش فرزندان به پذیرش دستورهای دینی در سایه احساس شخصیت و عزت نفس تحقق می یابد. ایجاد جوّ معنوی و احترام آمیز والدین، تشویق و ترغیب فرزندان، پرهیز از تحمیل عقاید و سخت گیری باجا، رفیق شدن با آن ها و اتخاذ روش آزاد منشانه در محیطی آرام، در پرورش دینی بسیار مؤثر است. امام علی(ع) می فرماید: "من کرمت علیه نفسه هانت علیه شهوات؛ کسی که از کرامت نفس برخوردار است، گرفتار شهوت ها نمی شود ".
نکته آخر، عادت دادن کودکان به عبادات و اجرای دستورهای دینی است. نباید انجام تکالیف را تا زمان بلوغ به تأخیر انداخت. اگر این کار در ایام کودکی انجام گیرد و به صورت عادت درآید، در زمان بلوغ انجام آن سخت نخواهد بود.
امام صادق(ع) می فرماید: "ما فرزندانمان را در سن هفت سالگی به مقدار توانشان دستور می دهیم که روزه بگیرند؛ تا نصف روز یا بیشتر یا کم تر. وقتی تشنگی یا گرسنگی بر آنان غلبه کرد، افطار می کنند. این عمل را به این جهت انجام می دهیم تا به تدریج به روزه گرفتن عادت نمایند و قدرت نمایند و قدرت آن را پیدا کنند، زیرا اگر صفات پسندیده به صورت عادت در آید، به آسانی قابل تغییر نیست ". یکی از راه های مفید در این راه استفاده از تشویق است. خانواده هایی که از فرصت دوران کودکی استفاده نمی کنند، در دوران بلوغ معمولاً با مشکلات جدی روبه رو می شوند. پدر و مادر باید فرزندان خود را به مجالس و مراسم دینی ببرند و در نماز جماعت شرکت کنند. این مراسم برای پرورش عواطف دینی کودکان بسیار مؤثر است. باید خلأهای فکری و اوقات فراغت و ... را با چیزهای خوب پر کرد. نباید تربیت صرفاً جنبه نهی و منع داشته باشد، بلکه باید با چیزهای مفید مانند ورزش، آموزش، تفریحات سالم، کتاب و برنامه های مفید پر شود و به گونه صحیح نیازهای آنها را برآورده کرد.
www.morsalat.com





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین