این مسئله فلسفه متعدّدی می تواند داشته باشد، از جمله:
1. برقراری نوعی نظم و انضباط در حفظ و استحکام عقود و ضابطه مند کردن راه های فسخ آنها و به ویژه در شرایط صحّت طلاق، سخت گیری شده زیرا به عفاف و پاکدامنی ارتباط می یابد.
2. جلوگیری از پایمال شدن حقوق طرف مقابل. به عنوان مثال ممکن است کسی که ادّعا می کند در تاریخ معیّنی همسر خود را طلاق داده در حالی که شاهدی بر این مسئله ندارد. در اینجا زن همچنان زوجه او محسوب می شود و تمام حقوق زناشویی مانند نفقه را داراست.
3. وجود دو شاهد عادل می تواند نقش سازنده ای در جهت جلوگیری از طلاق های عجولانه و ناجوانمردانه داشته باشد. این مسئله با توجّه به مبغوض شمرده شدن طلاق در فرهنگ اسلامی و در چشم انداز مسلمانان بهتر می تواند خود را بنمایاند. در موارد بسیاری مراجعه به شاهد که باید عادل باشد، زمینه نوعی رایزنی و مساعدت فکری و عاطفی دیگران را در جلوگیری از طلاق پدید می آورد.
به تعبیر استاد مطهری (اسلام از هر عامل انصراف از طلاق استقبال می کند. اسلام علاوه بر اینکه به مجریان صیغه و شهود و دیگران توصیه کرده که با کوشش های خود، مرد را از طلاق منصرف کند، طلاق را جز در حضور دو شاهد عادل صحیح نمی داند، یعنی همان دو نفری که اگر بنا باشد طلاق در حضور آنها صورت بگیرد به واسطه خاصیت تقوی و عدالت خود منتهای سعی و کوشش را برای ایجاد صلح و صفا میان زن و مرد به کار می برند)نظام حقوق زن در اسلام، مرتضی مطهری، ص 298 و 299..
این روند باعث می شود از طلاق های بسیاری، بدون اجبار قانونی، بلکه با مساعدت مردمی جلوگیری شود و مرد در سایه ارشاد و پند دیگران بار دیگر به تداوم زندگی متمایل شود و بنیان خانواده استوار بماندبرای آگاهی بیشتر ر.ک: آزادی، عباس یزدانی، ص 121..
porseman.org
