آیا نیاز خانمها به گفتگو ، می تواند توجیح کننده صحبتهای طولانی و مکرر تلفنی شان با دیگران باشد ؟

پاسخ از حجت الاسلام حسین دهنوی:
درست است که این در خانمها یک نیاز است و باید بر آورده شود ولی اگر تماس های طولانی تلفنی ، اختلال در نظام زندگی ایجاد بکند ، هرگز درست نیست و تجویز نمی شود . آقایان از این مسئله شکوه و گله دارند . آقا با منزل تماس می گیرند و پشت خط می ماند و کارشان انجام نمیشود. این باعث رنجش آقا میشود . الان همه تلفن همراه دارند و یا دو خط تلفن دارند . امکانات مخابراتی هم هست. اینها درست است ولی شما خانم محترم ، فکر نمی کنید با این تماسهای طولانی حقی از همسر و فرزندان خود ضایع می کنید. چون اگر وقت زیادی صرف این کار بشود ، خانم به کارهای خانه نمیرسد. حالا خانم ممکن است بگوید : من برنامه ریزی می کنم و به همه کارهایم می رسم و خیلی سریع کارهایم را انجام می دهم. خوب این درست است ولی شما به خانواده هزینه ای تحمیل می کنید. ممکن است وضعشان خوب است. خوب بالاخره اسراف است. اسراف گناه است. نفس پرگویی نهی شده است . روایت داریم: اگر کلام نقره است، سکوت طلا است.حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند: از پرگویی بپرهیز چون باعث لغزش میشود و تو را خسته می کند . حرف زدن از شما خیلی انرژی می گیرد . حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: زیادی حرف زدن باعث سرافکندگی میشود . وقتی عقل کامل می شود، حرف کم می شود . عاقل کسی است که به زبانش بند می زند . خانم ها دقت کنند . بابا افضل کاشانی می گوید: تو را دو گوش داده اند ویک زبان ، تو دو بشنوی و یک بگویی. در ضمن اینجا بحث افراط و تفریط هم مطرح است که بهترین کارها، حد وسط است .
www. ch3.iribtv.ir