با توجه‌ به‌ مفهوم‌ آزادی‌ با چه‌ معیار منطقی‌ و عقلی‌، برده‌داری‌ در اسلام‌ به‌ طور قطع‌، حرام‌ و ممنوع‌ نگردیده‌ است‌؟
در اسلام‌ یک‌ مورد برای‌ برده‌ گرفتن‌ وجود دارد و آن‌ این‌ است‌ که‌ مسلمان‌ها در جنگ‌ با کفّار حربی‌ پیروز شوند و در شرایط‌ خاصّی‌ از دشمن‌ اسیر بگیرند. از نظر منطقی‌، صرف‌ نظر از ادلّه‌ی‌ تعبّدی‌، به‌ چند شکل‌ می‌شود با اسیران‌ رفتار کرد: الف‌) آزاد شوند؛ در این‌ صورت‌ آنها دوباره‌ تجهیز قوا کرده‌ و خودشان‌ را آماده‌ی‌ جنگ‌ دیگری‌ می‌کنند و این‌، کار عاقلانه‌ای‌ نیست‌ که‌ دشمن‌ِ مغلوب‌ شده‌ را رها کنیم‌ تا جنگ‌ دیگری‌ به‌ راه‌ اندازد؛ ب‌) اسیران‌ را اعدام‌ کنند و بگویند: تا قبل‌ از پیروزی‌ حق‌ّ کشتن‌ آنها را داشتیم‌، حالا هم‌ که‌ تسلیم‌ شده‌اند، این‌ حق‌ را داریم؛ ج‌) از آن‌جا که‌ آزادسازی‌ اسیر با شرایط‌ خاص‌ّ خود، جایز است‌، اسیرها درجامعه‌ی‌ اسلامی‌، بین‌ مسلمان‌ها پخش‌ شوند، تا آنها را تربیت‌ کنند؛ چون‌ کم‌کم‌ تحت‌ تربیت‌ اسلامی‌، معارف‌ اسلامی‌ را فرا می‌گیرند و با مشاهده‌ی‌ اخلاق‌ اسلامی‌ و مهربانی‌ مسلمانان‌، اسلام‌ آورده‌ جزء افراد خدمت‌گزار می‌شوند. گاهی‌ با مسلمان‌ شدن‌ یا بنا به‌ مسائل‌ دیگری‌، از قبیل‌ استیلای‌ مکاتبه‌ و یا به‌ جای‌ کفّاره‌ی‌ گناهان‌، آزاد و حتّی‌ بسیاری‌ از آنها دارای‌ موقعیت‌های‌ مهمّی در کشورهای‌ اسلامی‌ می‌شوند. می‌دانید مادر چند تن‌ از امامان‌ ما از همین‌ کنیزها بودند؟ امام‌ او را خریده‌ است‌ یا به‌ مناسبتی‌ به‌ ایشان‌ واگذار شده‌ و بعد صاحب‌ فرزند شده‌اند. فرزند این‌ کنیز، امام‌ معصوم‌ و رهبر جامعه‌ شده‌ است‌. چه‌ موقعیتی‌ برای‌ یک‌ کنیز، اسیر و برده،‌ در یک‌ جامعه‌ای،‌ بالاتر از این‌ می‌شود فرض‌ کرد؟! پس‌ این‌ راهی‌ که‌ اسلام‌ برای‌ برده‌گیری‌ جایز شمرده‌، بزرگ‌ترین‌ خدمت‌ به‌ کفاری‌ است‌ که‌ در جنگ‌ شکست‌ خورده‌اند؛ چون‌ آنها هدایت‌ می‌شوند و زندگی‌ دنیایی‌ و آخرتی‌شان‌ تأمین‌ می‌شود. امّا سایر ابزارهای‌ بردگی‌ که‌ مربوط‌ به‌ نژادها و قومیّت‌هاست‌ به‌ طور کلّی‌ در اسلام‌ ممنوع‌ است‌؛ آنچه‌ که‌ قبل‌ از اسلام‌ واقع‌ می‌شد با تدبیرهایی‌ که‌ اسلام ‌اندیشیده‌ است‌ به‌ کلّی‌ از بین‌ رفته‌ است‌ و دیگر نمونه‌اش‌ هم‌ در دنیا یافت‌ نمی‌شود، مگر در آمریکا یافت‌ شود! منبع: دین و آزادی، آیت الله محمد تقی مصباح یزدی، نشر مرکز مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزه‌ علمیه (1381).
عنوان سوال:

با توجه‌ به‌ مفهوم‌ آزادی‌ با چه‌ معیار منطقی‌ و عقلی‌، برده‌داری‌ در اسلام‌ به‌ طور قطع‌، حرام‌ و ممنوع‌ نگردیده‌ است‌؟


پاسخ:

در اسلام‌ یک‌ مورد برای‌ برده‌ گرفتن‌ وجود دارد و آن‌ این‌ است‌ که‌ مسلمان‌ها در جنگ‌ با کفّار حربی‌ پیروز شوند و در شرایط‌ خاصّی‌ از دشمن‌ اسیر بگیرند. از نظر منطقی‌، صرف‌ نظر از ادلّه‌ی‌ تعبّدی‌، به‌ چند شکل‌ می‌شود با اسیران‌ رفتار کرد:
الف‌) آزاد شوند؛ در این‌ صورت‌ آنها دوباره‌ تجهیز قوا کرده‌ و خودشان‌ را آماده‌ی‌ جنگ‌ دیگری‌ می‌کنند و این‌، کار عاقلانه‌ای‌ نیست‌ که‌ دشمن‌ِ مغلوب‌ شده‌ را رها کنیم‌ تا جنگ‌ دیگری‌ به‌ راه‌ اندازد؛
ب‌) اسیران‌ را اعدام‌ کنند و بگویند: تا قبل‌ از پیروزی‌ حق‌ّ کشتن‌ آنها را داشتیم‌، حالا هم‌ که‌ تسلیم‌ شده‌اند، این‌ حق‌ را داریم؛
ج‌) از آن‌جا که‌ آزادسازی‌ اسیر با شرایط‌ خاص‌ّ خود، جایز است‌، اسیرها درجامعه‌ی‌ اسلامی‌، بین‌ مسلمان‌ها پخش‌ شوند، تا آنها را تربیت‌ کنند؛ چون‌ کم‌کم‌ تحت‌ تربیت‌ اسلامی‌، معارف‌ اسلامی‌ را فرا می‌گیرند و با مشاهده‌ی‌ اخلاق‌ اسلامی‌ و مهربانی‌ مسلمانان‌، اسلام‌ آورده‌ جزء افراد خدمت‌گزار می‌شوند.
گاهی‌ با مسلمان‌ شدن‌ یا بنا به‌ مسائل‌ دیگری‌، از قبیل‌ استیلای‌ مکاتبه‌ و یا به‌ جای‌ کفّاره‌ی‌ گناهان‌، آزاد و حتّی‌ بسیاری‌ از آنها دارای‌ موقعیت‌های‌ مهمّی در کشورهای‌ اسلامی‌ می‌شوند. می‌دانید مادر چند تن‌ از امامان‌ ما از همین‌ کنیزها بودند؟ امام‌ او را خریده‌ است‌ یا به‌ مناسبتی‌ به‌ ایشان‌ واگذار شده‌ و بعد صاحب‌ فرزند شده‌اند. فرزند این‌ کنیز، امام‌ معصوم‌ و رهبر جامعه‌ شده‌ است‌. چه‌ موقعیتی‌ برای‌ یک‌ کنیز، اسیر و برده،‌ در یک‌ جامعه‌ای،‌ بالاتر از این‌ می‌شود فرض‌ کرد؟!
پس‌ این‌ راهی‌ که‌ اسلام‌ برای‌ برده‌گیری‌ جایز شمرده‌، بزرگ‌ترین‌ خدمت‌ به‌ کفاری‌ است‌ که‌ در جنگ‌ شکست‌ خورده‌اند؛ چون‌ آنها هدایت‌ می‌شوند و زندگی‌ دنیایی‌ و آخرتی‌شان‌ تأمین‌ می‌شود.
امّا سایر ابزارهای‌ بردگی‌ که‌ مربوط‌ به‌ نژادها و قومیّت‌هاست‌ به‌ طور کلّی‌ در اسلام‌ ممنوع‌ است‌؛ آنچه‌ که‌ قبل‌ از اسلام‌ واقع‌ می‌شد با تدبیرهایی‌ که‌ اسلام ‌اندیشیده‌ است‌ به‌ کلّی‌ از بین‌ رفته‌ است‌ و دیگر نمونه‌اش‌ هم‌ در دنیا یافت‌ نمی‌شود، مگر در آمریکا یافت‌ شود!
منبع: دین و آزادی، آیت الله محمد تقی مصباح یزدی، نشر مرکز مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزه‌ علمیه (1381).





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین