با توجّه به این که تهمت زدن یکی از کارهای رایج و زشت در برخی افراد است چه موضعی را در قبال آنها باید اتّخاذ کرد؟

روشن است که در صورت امکان دفاع و اثبات خلاف، باید اقدام کرد تا اعاده حیثیّت شده، تهمت زننده رسوا گردد. این کار با مراحل قانونی یا گرفتن شاهدان حلّ می شود.
امّا گاهی هست که انسان توانایی برای اقدام ندارد یا اقدام کردن آثار بدتری دارد. بسیاری از بزرگان ما در این گونه مسایل، شکیبایی را پیشه کرده اند و این به چند دلیل بوده است:
1. مرور زمان بی گناهی شخص را ثابت می کند و این به دلیل پسمانی است که خداوند از آن خبر داده، که (این الله یدافع عن الذین آمنوا; خداوند از ایمان آورندگان دفاع می کند)( سوره حج).
2. ضربه ای که نهمت زننده به خود زده است زیاد است. در حدیث آمده است که ایمان در قلب اتهام زننده آب می شود، جنان که نمک در آب حل می شود.
3. پاداش عظیمی در نامه عمل شخص مورد اتهام ثبت می شود، به نحوی که او در روز قیامت از دین آن به شگفتی افتاده از علت آن می پرسد جواب می رسد این پاداش شکیبایی تو در آن تهمت هاست.
4. گاهی همین جریان، امتحان انسان مؤمن است و موفقیت از امتحان، صبوری و تدبیر لازم را می طلبد.
eporsesh.com