وقتی مأمون به مقاصدی که امام را به مرو هجرت داد نرسید ودید اگر به همین منوال ادامه بدهد نه تنها به مطلوب خود نخواهد رسید بلکه خلافت ودودمان عباسیان را نیز یک‌جا از دست خواهد داد؛ عباسیان دیگر که پیرامون مأمون بودند ویا طرفدار امین مدام به مأمون گوشزد می کردند که علی بن موسی الرضا (ع) خطر بزرگی برای حاکمیت عباسیان است؛ آوردن او به مرو نیز بدتر به زیان عباسیان شد؛ ایرانیان نیز با او از نزدیک آشنا شدند؛ از این‌روی مأمون خود نیز به نتایج مشابه دست یافت وبا انواع تدابیر وحیله ها دید که نمی تواند امام را کنترل کند ومحبوبیت او روزافزون است ؛ تصمیم گرفت مانند اجداد جنایت کار خود دست به جنایتی بزرگتر بزند وامام رئوفی از شیعیان را که دانش او در مدت اندک تمام دنیا را فرا گرفت به قتل برساند[1] ؛ بنا بر نظر مشهور که دیدگاه نوبختی است شهادت امام روزآخر صفر است چه ماه 29روزه باشد چه 30 روزه ؛ معیار آخر ماه صفراست[2]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1.حیات فکری سیاسی ائمه ؛رسول جعفریان ص425
2. طبرسی،اعلام الوری .
پی نوشتها:
[1] . ابوالفرج اصفهانی ، مقاتل الطالبیین ،ص315.
[2] . نوبختی ، فرق الشیعه ،ص96.
منبع: اندیشه قم
