علم قرایت
علم قرائت، علم به کیفیت ادای کلمات قرآن و شناخت اختلاف آنها به حسب راویان است. با توجه به عللی، از جمله: اختلاف لهجههای قبایل گوناگون عرب و نبودن اعراب در خط عربی صدر اسلام، بعضی از واژههای قرآن به گونههای متفاوت خوانده شده است. از این رو، برخی از قرآن پژوهان در اواخر قرن دوم و اوایل قرن سوم، به ثبت و ضبط قرائتها پرداختند و در قرن چهارم با توجه به بسیار شدن قرائتها از میان آنها ۷ قرائت به عنوان مرجع برگزیده شد. سند این قرائتها به صحابه پیامبر(ص) میرسد. بعدها سه قرائت دیگر نیز به اینها اضافه شد.