خانواده
خانواده، اولین نهاد اجتماعی و کوچکترین واحد تشکیل دهنده جامعه است.
سلام و عرض ادب،
مدتیست نسبت به ازدواج احساس نیاز میکنم و خانواده ام از این مسئله آگاهند. اما مشکلات روحی و اضطراب که دلیل خاصی هم برایش پیدا نمیکنم به سراغم آمده و روی کار و زندگیم تأثیر منفی گذاشته بطوریکه ارتباط با افراد دیگر برایم سخت شده و همین مسأله مرا از درگیر شدن در امر ازدواج با روحیات فعلی میترساند. ممنون میشم راهنماییم کنید.
تشکر
با سلامانسان قبل از وارد شدن به رابطه با دیگران خصوصا در امر ازدواج لازم است مشکلات و اضطرابات درونی خود ار تا حدی رفع کندچراکه نفس رابطه خودش اضطراب زا هست و اگر شما با این حال وارد چنین اضطراب مضاعفی هم بشوید نه تنها رابطه مناسب و موفقی نخواهید داشت بلکه مشکلات خودتان هم بشتر خواهد شدلذا سعی کنید با مراجعه به یک مشاور یا روان شناس در قدم اول به یک ثبات نسبی برسید بعد از ان برای روابطتان اگاهانه تر اقدام کنیدموفق باشید
با سلامانسان قبل از وارد شدن به رابطه با دیگران خصوصا در امر ازدواج لازم است مشکلات و اضطرابات درونی خود ار تا حدی رفع کندچراکه نفس رابطه خودش اضطراب زا هست و اگر شما با این حال وارد چنین اضطراب مضاعفی هم بشوید نه تنها رابطه مناسب و موفقی نخواهید داشت بلکه مشکلات خودتان هم بشتر خواهد شدلذا سعی کنید با مراجعه به یک مشاور یا روان شناس در قدم اول به یک ثبات نسبی برسید بعد از ان برای روابطتان اگاهانه تر اقدام کنیدموفق باشید
عنوان سوال:
سلام و عرض ادب،
سلام و عرض ادب،
مدتیست نسبت به ازدواج احساس نیاز میکنم و خانواده ام از این مسئله آگاهند. اما مشکلات روحی و اضطراب که دلیل خاصی هم برایش پیدا نمیکنم به سراغم آمده و روی کار و زندگیم تأثیر منفی گذاشته بطوریکه ارتباط با افراد دیگر برایم سخت شده و همین مسأله مرا از درگیر شدن در امر ازدواج با روحیات فعلی میترساند. ممنون میشم راهنماییم کنید.
تشکر
پاسخ:
با سلامانسان قبل از وارد شدن به رابطه با دیگران خصوصا در امر ازدواج لازم است مشکلات و اضطرابات درونی خود ار تا حدی رفع کندچراکه نفس رابطه خودش اضطراب زا هست و اگر شما با این حال وارد چنین اضطراب مضاعفی هم بشوید نه تنها رابطه مناسب و موفقی نخواهید داشت بلکه مشکلات خودتان هم بشتر خواهد شدلذا سعی کنید با مراجعه به یک مشاور یا روان شناس در قدم اول به یک ثبات نسبی برسید بعد از ان برای روابطتان اگاهانه تر اقدام کنیدموفق باشید
- [سایر] سلام خسته نباشید میدونم که وقت ندارید باور کنید اگه مسئله مهمی نبود مزاحمتون نمیشدم خواهش میکنم راهنمائیم کنید آقای مرادی مشکل من اینه که در مقابل دختر ها خیلی ضعیفم اول اینکه دختری را که دوست دارم اصلا نمیتوانم با او ارتباط برقرار کنم و اگر هم ارتباط برقرار کنم به خاطر از دست ندادن او حاضرم هر کاری بکنم.آقای مرادی من آدم هوسبازی نیستم فقط به خاطر این احساس نیاز به جنس مخالف میکنم که تنهاییم پر بشه فقط زمانی احساس شادمانی میکنم که با دختر مورد علاقه ام صحبت میکنم وقتی نمیتوانم با او صحبت کنم حتی گریه هم میکنم و این برای یک پسر 24 ساله خیلی بده خانواده خیلی خوبی دارم اما گفتم فقط با صحبت کردن با آن دختره که از لحاظ روحی ارضا میشم در حال حاضر با دختری ارتباط دارم که خیلی دوستش دارم ولی شرایط ازدواج برایم مهیا نیست از طرفی او هم به خاطر شرایط خانوادگی نمیتونه صبر کنه . مسئله من این دختر نیست بلکه مهمتر از آن این است که چگونه میتوانم از این تفکرات بیرون بیام که اینقدر زود به دختری دل نبندم هر چقدر که او خوب باشد چون فکر میکنم که در زندگی هم آسیب پذیر باشم . استدعا میکنم راهنماییم کنید . قبلا از حسن نظر شما به مردم کمال تشکر را دارم
- [سایر] با عرض سلام و تشکر از شما من در گذشته گناهانی داشتم که به لطف خدا توبه کردم حالا اگر کسی راجع به گذشته ام سوال کند من باید چه جوابی بدهم؟چون یکبار خواستگارم از من سوال کرد ومن چیزی نگفتم ولی بعد مرا مجبور کرد تا تمامی خاطرات گذشته ام را برایش بگویم تا صداقتم ثابت شود این کار مشکلات بسیاری برایم ایجاد کرد و باعث یاداوری خاطراتی شد که بسیار آزار دهنده هستند. من با این آقا ازدواج کردم ولی نتوانستیم زندگی کنیم چون رفتار و فکرشان نسبت به من تغییر کرد الان چند ماهی است که جدا شده ایم و من نگرانم اگر کسی دیگری راجع به گذشته ام سوال کند چه بگویم؟در ضمن من نسبت به این آقا احساس گناه میکنم چون میگفت گذشته تو حال و آینده مرا تباه کرد. از لطف شما ممنونم
- [سایر] با سلام و عرض خسته نباشید. من چند تا مشکل دارم که با اجازتون همه رو اینجا مطرح می کنم. من یه دوستی دارم که خیلی باهاش صمیمی هستم. ولی یکی از مشکلات من با اون کم توجهی اون نسبت به منه. البته خیلی مواقع هم فکر اینکه دوستی اون با من به خاطر منافع خودشه منو آزار میده. چند بار هم به فکر تموم کردن دوستیمون افتادم ولی چون خیلی دوسش دارم نتونستم. چند بار هم باهاش صحبت کردم ولی دوباره همون کارهاشو تکرار کرد. خواهش می کنم کمکم کنید. مشکل بعدی من مربوط به درسم میشه. من تو دوران مدرسه درسم خیلی عالی بود و مدرک دیپلمم رو با معدل 17 گرفتم. ولی تو دانشگاه درسم خیلی افت کرد به طوری که معدل کاردانیم 13 شد. و الانم امیدی به قبول شدن واسه کارشناسی ندارم. مشکل بعدی من اینه که همش فکر می کنم اگه یه جا برم استخدام بشم واسه کار نمی تونم موفق بشم(رشته من حسابداریه). و همش فکر شکست تو سرمه. حتی فکر می کنم تو ازدواجم هم موفق نمیشم. فکر شکست همیشه باهامه. و اینکه من قبلا به راحتی با همه ارتباط بر قرار میکردم. ولی الان به سختی می تونم با دیگران ارتباط برقرار کنم. و همش تو خودمم. میدونم بیشتر اینا به شاخه شما مربوط نمیشه ولی اگر کمکم کنید ممنون میشم. این مشکلات خیلی منو درگیر خودش کرده به طوری که احساس میکنم از زندگیم موندم. پیشاپیش از کمکتون ممنون
- [سایر] با عرض سلام ،من دختری هستم تقریبا سنتی و معتقدم باید به مسائل ازدواج همان گونه که ائمه گفته اند پرداخت و تا 4 تا5 سال پیش مسئله ازدواج برام خیلی مهم بود و چند تا شکست عاطفی هم داشتم . و الان هم برام این مسئله مهم است ولی الان به مدت 3-4 سال است به بیماری کولیت عصبی دچار شدم . و هر گاه اسمی از ازدواج و خواستگاری پیش میاد به شدت حالم بد میشه دچار تهوع و بی اشتهایی شدید میشم تا حدی که این مسئله روی کارم تاثیر منفی گذاشته وحتی اگر لحظه ای به کسی که حتی شک دارم به من علاقه داره فکر کنم حالم بد میشه ،مشاوره رفتم گفتن اول باید به روانپزشک مراجعه کنی . ولی من امکان نداره این کاررو انجام بدم چرا که خواهری دارم که مشکلات عصبی زیادی داشت و از رفتن پیش روانپزشک غیر از سخت شدن زندگیش وزندگی ما هیچی دیگر نداشت .البته من در مورد مشکلات خواهرم خیلی سختی کشیدم ودر منزل هم به گونه ای حدود ده سال نقش مادر دوم خانواده رو داشتم و خواهرم که از من بزرگت است ازدواج کرده و همسر خوبی دارد به طوری که خواهر من معمولا خواب است ولی همسرش هیچ اعتراضی نداره وهمه کارهای منزل رو خودش انجام میده ولی من با خواهرم خیلی فرق دارم نمیتونم تو زندگی زناشویی آدم بی تفاوتی باشم .و نقش خودم رو تو زندگی دوست دارم پر رنگ ببینم چه در خانه پدرم و چه در خانه همسرم و حالا نمی دانم چرا از ازدواج با اینکه برایم همیشه مهم بوده به شدت واهمه دارم .ناگفته نماند که مقدار کمی داروی اعصاب استفاده می کنم فقط برای ناراحتی کولیت عصبی که دارم . لطفا کمکم کنید باتشکر
- [سایر] با سلام من فردی هستم با مشکلات فراوان . سالهاست از افرادی که اهل شرب خمر ومسکرات هستند احساس تنفر انزجار و چندش می کنم به طوری که این موضوع تمام عمر وزندگی مرا تحتالشاع قرار داده حالا هم در رشته ای که درس می خوانم باز هم با چنین افرادی همکلاس هستم این موضوع بی نهایت موجب رنج وعذابم میشود از انها از تمام در ودیوار دانشکده از وسایلی که مشترکا به صورت خیس و گروهی اجبارا استفاده می کنیم چندشم میشود اگر هم انجا تحمل کنم بعد از بر گشتن به خانه تمام وسایل دانشگاهی را جدا گذاشته یا باید بشورم این موضوع باعث شده هم باعث رنج افراد خانواده قطع ارتباط با دوستان و تنزل از دانشجوی ممتاز به زیر متوسط بشوم در ضمن نمی دانم چه رفتاری با این افراد از نظر انسانی اجتماعی اخلاقی عقلی بکنم و چون نمی دانم سعی میکنم از انها دایم فرار کنم که از درس وکارم عقب میافتم خواهش می کنم هر چه زودتر ودقیقتر به من بگویید من چکار کنم چون دارم همه چیز را از دست می دهم برایم واقعا عذاب اور وکشنده است که هر روز در کنار انها باشم اگر جواب را به ادرس ایمیلم بفرستید ممنون میشوم با تشکر
- [سایر] سلام 1.دانشجوترم اول ارشد24ساله 2. 4ماه نامزدم(نامزدی دانشجویی خواستگاری سنتی ). 3.مشخصات نامزدم : دانشجو ارشد، غریب ، بیکار ،در حال حاضر بی پول، آینده نامعلوم 4. مشکل بزرگ من بیکاری و بی پولی نامزدم است در صورتیکه قبل از نامزدی بیکاری را مشکل بزرگی نمی دیدم اما الان خیلی درگیرم به دلایل زیر : 1.مقایسه نامزدم با خواستگاران قبلی واینکه من می توانستم با شخص مناسبتری ازدواج کنم 2.تحت تاثیر حرفای دیگران در مورد همسر پولدار وو قرار می گیرم 3.احساسم نسبت به نامزدم به خاطر توان مالی کم و بیکاریش وآینده نا مشخصم خیلی کم شده است 4.وقتی ذهنم درگیر کار و پول می شود نمی تونم به ایشون ابراز علاقه کنم و به امید داشتن ازدواجی که از نظر مالی تامین و تمام امکانات زندگی را داشته باشم فکر میکنم 5.و تنها مشکلم با این شخص بخاطر پول است و گرنه من جذب صداقت ، ایمان ، تلاش و شخصیت ایشون شدم اما به دلیل حس حسادتم و مقایسه خودم با دیگران و این احساس که من لیاقتم از زندگی بیشتر است ،به پایان نامزدی با ترس از عواقب نامزدی نافرجام فکر میکنم. از شما استاد بزرگوار خواهشمندم پاسخی برای آرام شدنم بدهید و اینکه کدام راه را انتخاب کنم ، خیلی به مشاوره نیاز دارم، لطفا راهنماییم کنید. منتظر پاسخ شما هستم با تشکر
- [سایر] با سلام این مشاوره های قبلی شماست.گفتم کامل 2مشاوره رو براتون ارسال کنم تا بهتر منو راهنمایی کنید. با تشکر از شما کد مشاوره قبلی: 940955 سلام 23 سالمه. دانشجو هستم،درسم داره تموم میشه،در حال گرفتن معافیت سربازی هستم،یه کار با حقوق متوسط ماهیانه 200 هزار تومان و بیمه دارم.با پدرو مادرم زندگی میکنم.خواهرم ازدواج کرده یه دختر توی دانشگاه مد نظرمه. خونواده داره.هم سن منه. قبلا توی خونه (17،18 سالگی تا تقریبا 1سال پیش) مادرم میگفته که رو 27،28 سالگی به بعد برا ازدواج حساب کن(احتمالا برا اینکه نیام زود عاشق بشم و زود تصمیم بگیرم) اما تازگی میگه تا زمانی که فلان کارارو نکنی(مثلا آب میخوری لیوان رو سر جاش بذاری) برات خاستگاری نمیرم و فکر ازدواج به سرت نیوفته. منم دارم کم کم خودمو تو اینجور مسایل اصلاح میکنم. اما نگرانم که هم چگونه مطرح کنم هم اینکه اگه مطرح کنم پدر و مادرم مخالفت کنن برای الان!؟ چگونه میتونم به خانوادم بگم که قصد ازدواج دارم؟ ممنون میشم منو راهنمایی کنید. پیشاپیش تشکر h2mbe@yahoo.com یا حق پاسخ : باسلام کاربر گرامی نیاز به ازدواج یک نیاز طبیعی است که مسلما در مقطعی از زمان برای هر جوانی ایجاد می شود اما مهم این است که آیا این نیاز به موقع ایجاد شده و فرد آمادگی لازم را برای ازدواج دارد؟ مثلا شما از لحاظ مالی، سطح شناختی و رفتاری، حتی از لحاظ عاطفی و ... به بلوغ لازم رسیده اید یا اینکه صرفا می خواهید بدون بررسی لازم ازدواج کنید؟ ضمنا شما در مورد ازدواج و انتخاب همسر به اندازه کافی مطالعه و بررسی کرده اید؟ معیارهایتان را مشخص کرده اید؟ می دانید چه نوع فردی را برای همسری می خواهید برگزینید؟ و ... اگر بدانید در چه راهی می خواهید قدم برداشته و هدف و برنامه ریزی روشنی داشته باشید حتی با مخالفت خانواده تان می توانید با ارایه دلیل و منطق آنها را راضی کنید که آمادگی لازم را برای ازدواج دارید. در غیر این صورت با دلایل مخالفت خانواده تان بیشتر فکر کنید و ببینید که آیا منطقی است یا تنها سنگ اندازی است؟ بسیاری از مواقع والدین دلایل منطقی ارایه می دهند که فرزندان باید مورد توجه قرار داده و با رفع این موانع برای ازدواج اقدام کنید. با تشکر از تماس شما کد مشاوره قبلی: 930417 من وقتی با خوانواده ام می خواهم مسئله ازدواج را صحبت کنم سریع میگن: که الان اصلا حرفش رو نزن یا میگن:باشه واسه 6،7 سال دیگه یا یا 28،29 سالگی به بعد. من با این طرز فکرشون چیکار باید بکنم؟ الان احساس میکنم دارم بیهوده زمان رو سپری میکنم.احساس میکنم نیاز به کس دیگه ای دارم که بتونم هدفمندتر باشم. پاسخ : باسلام کاربر گرامی شرایط فعلی شما چیست؟ ایا آمادگی ازدواج را در زمینه های مختلف دارید؟ تصور می کنید چرا خانواده تان تا این حد با ازدواج شما مخالفند؟ شرایط تان برای ازدواج مهیا نیست یا اینکه شرایط تان مطلوب است اما خانواده تصور می کنند که شما بلوغ فکری لازم را ندارید؟ لطفا توضیحات بیشتری دهید تا بتوانم راهنمایی تان کنم. منتظر تماس بعدی شما هستم. با تشکر از تماس شما
- [سایر] سلام حاج آقا من پسری 23 ساله هستم حدود 2سال پیش در یک ...در جنوب تهران به عنوان ... مشغول کار شدم که دراین مدت با دخترهای زیادی همکاری میکردم ولی بااینکه من دست وپاشکسته نماز می خواندم وهمیشه توذهنم خاهان ارتباط بادخترها رو داشتم ولی همیشه جلوی خودم رومی گرفتم تااینکه ماه رمضان پارسال دختری به کادر درمانگاه اضافه شد ومن ازهمون روز اول احساس خاصی نسبت به او داشتم وهمکارهای دیگم به این احساس دامن زدند تااینکه یک ماه بعداز ماه رمضان با او طرح دوستی ریختم واو بلا فاصله جواب مثبت دادکه البته ایکار من بیشتر برای ازدواج بود که پس از دو هفته اینمطلب را یهش گفتم ولی بعداز مدت کوتاهی باتوجه به گیردادنهای من نسبت به حجاب و----و حرفهایی که درموردش شنیدم باپیشنهاد خودش ازاون به بعد رابطه ما تلفنی شد ولی باز ازخوداو حرف هایی درمورد خودش وخانوادش شنیدم که فهیمیدم من گول ظاهر کاری اونو خورده بودم ولی دیر شده بودم ومن گیر کرده بودم وهمیشه باشنیدن حرفهاش غذاب میکشدیم وازنظر روانی روی من تاثیر منفی گذاشته بود آخه من تویک خانواده مذهبی بزرگ شده بودم ولی اون---تا اینکه برج 2من به خدمت سربازی رفتم وبه همین بهونه سعی کردم ازش دور بشم ولی حس همصحبتی باجنس مخالف وارضای عاطفی خیلی عذابم میده که باعث میشد من وسوسه بشم وبهش زنگ بزنم ولی فقط یکبار---میخاستم ازشما راهنمایی بگیرم ببینم من باید با این احساس چیکارکنم؟ درضمن من بعد مدتی (قبل عید)ازمادرم راهنمایی خواستم ولی جوابی نگرفتم که فکر میکنم بزرگترین مشکل من درحال حاضر همینه خانوادم بامشکلم خوب برخورد نکردند---؟\"لطفاً کمکم کنید!\"(من دوست دارم پدرو مادر هم ازراهنمایی شما استفاده کنند)
- [سایر] برای آخرین بار برایتان میفرستم : با سلام: جوانی17ساله ام و در رشته ی ریاضی کلاس دوم را به پایان رسانده ام وامسال دیپلم میگیرم. می خواستم درباره ی مشکلم با شما صحبت کنم ومیدانم که شما حالت جوانان رامی فهمید.(با این اوضاع جامعه و تهاجم فرهنگی) من هم مانند خیلی از جوانهای دیگر وقتی در حال راه رفتن در خیابان هستم با دیدن صحنه هایی از بد حجابی ها و بدن نمایی ها احساس شهوت پیدا میکنم. اما سعی میکنم خودم را کنترل کنم وبه خدا نیز توکل دارم اما این توکل باید با تلاش و کنترل همراه باشد که (این تلاش وکوشش)برای من سخت است .میترسم کاری د ست خودم بدهم و مرتکب گناهی بشوم . گناهی که تاکنون توانسته ام خودم را از آن حفظ کنم (مثلا:دوست دختر گرفتن.حرف زدن با دختران و... ). میدانم که ازدواج مرا از این پل صراط جوانی به راحتی عبور میدهد.ولی شرایط آن (از طرف خانواده) مقدور نیست. می‌گویند یکی دو سالی سنت کم است ولی می ترسم تا آن موقع کار از کار بگذرد. هرچند که بر خدا توکل کردم ولی خود را قادر به کنترل نمیدانم . میخواستم از شما اجازه ای بگیرم واگر صلاح میدانید با خانواده حرف بزنم درباره ی انتخاب دختری (محجبه) به عنوان همسر آینده ی خودم البته من نمیخواهم سفره ی عقد بچینم ویا سالن عروسی رزرو کنم تنها می خواهم دختری را به عنوان همسر آینده ی خویش انتخاب کنم تا در مواقع(( نزدیکی به گناه)) به یاد او بیافتم . مطمئن باشید هیچ هوسرانی در این کار نیست و نخواهد بود.اگر بدانید که چه بلاهایی در این چند روز به سر من آمده است میترسم وضع از این بدتر شود. 1-اگر نظرتا ن مثبت است راه وروش آنرا به من یاد دهید وچگونگی گفتن موضوع به خانواده و... 2-اگر نظرتا ن منفی است د لیل خود را مفصلا برایم بگویید. (معمولا جوانان را به سختی می توان قانع کرد) ازنامه ی طولانی خود معذ رت میخواهم واز پرسش وپاسخ غیر حضوری شما بسیار تشکر میکنم زیرا من روی گفتن این چیزها را به هیچ روحانی آشنا وغریبه ای نداشتم. با تشکر
- [سایر] با سلام و عرض خدا قوت پدر و مادر من مدت 27 سال است که ازدواج کرد اند صاحب 5 فرزند دختر هستند و زندگی خیلی خوب و بدون مشکلات روانی داشتند.پدرم اخلاق خاصی دارد مثلا اینکه اصلا خیلی رفتار خشک پدرانه ای دارد و با ما که دختر هایش هستیم رابطه عاطفی و صمیمی و متقابلا ما نیز با پدرم صمیمی نیستیم و بیشتر با مادرم دم خورهستیم. البته پدرم را خیلی دوست داریم. پدرم در ظاهرا هیچ مشکلی با دختر بودن فرزندانش نداشت البته بسیاردوست داشت که پسری داشته باشد. ولی در کل زندگی شیرینی داشتیم تا ینکه حدود 9 سال پیش مادرم متوجه شد که پدرم خانمی را به عقد موقت خود دراورد البته این مساله هیچوقت اثبات نشد ولی باعث بدبینی و سو ء ظن مادرم شد و پس از ان به رفتارها و رفت و امد پدرم را خیلی کنترل می کرد و دائما به پدرم گوشزد میکرد که کی برود و کی بیاید و با کی نشست و برخاست کند که این مساله پدرم را خیلی ناراحت می کرد. تا اینکه از سه سال پیش رفتار پدرم خیلی عوض شده و دائما از خونه فراری هست و اهل رفیق بازی شده وحتی دو س شب منزل نمی امد، که باعث مشاجره و دعوابین انها و تشنج خاطر ما میشه. اوایل ما حق را به پدرم داده و رفتار نا مناسب مادرم را نکوهش می کردیم. تا اینکه 1سال پیش متوجه شدیم ک پدرم خانمی را عقد کرده ب بهانه پسر دار شدن و مدتیست گاهی که منزل نمی اید و منزل او می رود که با تهدید های مادرم برای طلاق و...پدرم او را با صرفه هزینه سنگینی طلاق داد. بعد از این اتفاق ما خیلی سعی می کنیم پدرم را به فضای منزل علاقمند کنیم و مادرم خیلی رفتارش را بهتر کرده و سعی در برقراری روابط عاطفی بهتر با پدرم دارد ولی متاسفانه پدرم با اینکه در تمام این قضایا مقصر هستند اولا سرکارنمی رن و دائما خودش رو با رفقا و زمین زراعی مشغول می کنه با اینکه درامدی نداره و بهان میکنه که من با 50 سال سن پیر شدم و توان کار کردن ندارم.دوما ب هیچ طریقی به خونه اومدن و با خانواده بودن ترغیب نمیشه و سوما جدیدا احساس میکنیم به مواد مخدر روی اورد و از لحاظ دینی اعتقاداتش ضعیف شده ( البته این رو احساس می کنیم مثلا ماه مبارک رمضون یکی دو بار گرمای هوا رو بهونه کرده و روزه خودش رو شکست) خیلی سپاسگذار میشم اگه راهنمایی کنید که با پدرم چکار کنیم و چه رفتاری درست و مناسب هست تا این رفتار های پدرم اصلاح بشه ودوباره فضای خوب خانواده خودمون رو پیدا کنیم.
مسئله مرتبط یافت نشد