اگر همسرم از من یکسال و نیم کوچکتر باشد تا چه حدودی قابل قبول است و اگر نیست چه مشکلاتی برایم ایجاد می کند؟

باسلامدوست گرامی مساله بر سر اعداد و ارقامی که در شناسنامه نوشته می شود نیست مساله بر سر وجود تناسب و هماهنگی در کلیه زمینه هاست. اینکه شما دو نفر یکدیگر را خوب درک کنید، نیازهای یکدیگر را شناخته و پاسخ گو باشید. اگر صد سال هم از انتخاب تان بگذرد باز هم اگر فرصت انتخاب بود یکدیگر را انتخاب کنید. مثلا آیا این امکان وجود دارد که دختر خانم به خاطر از دست دادن فرصتهای ازدواج به چنین پیشنهادی پاسخ مثبت داده باشند؟یا اینکه پسر تنها از روی احساسات زیر بار چنین ازدواجی برود؟به نظر می رسد که سوال شما تبدیل به موضوع روز شده و در این زمینه سوالات زیادی از ما می شود. به نظر می رسد در حال حاضر مانند گذشته نیست که خانواده ها و افراد تاکید زیادی بر روی کوچکتر بودن دختر از پسر داشته باشند و گویی با این موضوع کنار امده اند. گویا معیارهای ازدواج قدری تغییر یافته .به طور کلی در مورد هر معیاری توصیه می شود که افراد به خواسته ها و تمایلات درونی خود رجوع کنند . ببینند که آیا با شرایط موجود می توانند سازگار شوند؟ زندگی کنند و احساس آرامش کنند؟نظر خود شما در مورد این مساله چیست؟ آیا کوچکتر بودنشان برای شما خیلی مهم است؟ تمایل دارید همسرتان چه فاصله سنی از شما داشته باشد؟ یا شاید مساله سن چندان برای شما مطرح نباشد؟توصیه می کنم کلیت این آقا را در نظر بگیرید. از شرایط فکری و خانوادگی و اعتقادی شان گرفته تا وضعیت ظاهر و سطح تحصیلات و توانایی اداره زندگی و استقلال مالی و ...اگر شرایط ایشان به طور کلی مورد پسندتان بود و از طرف دیگر با این اختلاف سنی مشکلی ندارید و یا برایتان مساله نیست کسی مانع شما نمی شود اما منوط بر اینکه انتخابتان از روی فکر ومنطق باشد نه احساسات. ولی توصیه می کنم که حتما با خودتان خوب فکر کرده و صادق باشید و به این سوال نزد خودتان پاسخ دهید که :در حالی که می توانم با مردی پخته تر و آماده تر ازدواج کنم، چرا این آقا را به همسری برگزیده ام؟ چه ویژگی از این اقا باعث شده که ایشان متمایز از سایر مردان بوده و ایشان را انتخاب کنم؟برای این سوال باید یک پاسخ منطقی و روشن داشته باشید که تا اخر عمر زندگی زناشویی تان برایتان معیار باشد.با تشکر از تماس شما