تطبیق
به نهادن یکى از دو دست بر دیگرى و قرار دادن آن دو بین زانوها که در رکوع مکروه است و همسان کردن دو چیز با یکدیگر تطبیق گفته می شود.
با سلام
من یه ایده ای دارم که فکر می کنم برای شناخت خواستگارها کمک کننده باشه. من میگم یه وضعیت کوتاه از یه درگیری و دلخوری خانوادگی رو بنویسم بدم بخونه. بعد ازش بخوام که نظرش رو بگه که به نظر اون چه کسی مقصره یا نظرش رو درباره ی هر کدوم از طرف های ماجرا بگه. اون وقت من می تونم با نظری که خودم دارم نظرات اون رو تطبیق بدم. ببینم چقدر در بررسی مسائل شبیه به هم هستیم. یا اینکه نگاهمون به نقش و وظیفه ی زن و شوهر یا مادر زن و مادر شوهر چیه. اما مشکل اینجاست که من نمی دونم چه مشکلی رو بنویسم. از شما می خوام که در این مورد کمک کنید. یه ماجرای کوتاه از یه دلخوری و درگیری خانوادگی رو اگر لطف کنید برای من بنویسید ممنون میشم.
باسلامدوست گرامی مساله این است که در مشکلات و اختلافات زناشویی اصلا نباید به دنبال مقصر بود. مقصر یابی تنها در دادگاه و محکمه ارزش دارد ولی در زندگی خانوادگی اگر دایما به دنبال فرد تقصیر کار باشیم پس یعنی قرار است که در زندگی زناشویی ما محاکمه و توبیخ رخ دهد در حالی که این اتفاق نباید بیفتد.در بروز هر مساله ای بهتر است که زوجین به دنبال یافتن راه حل باشند بدون توجه به اینکه بخواهند مقصر را پیدا کنند. لذا توصیه من به شما این است که در زمینه مهارتهای زناشویی بیشتر مطالعه کنید و وقتی در این زمینه اطلاعات تان بالا رفت در این حیطه به صحبت و گفتگو با طرف مقابل بپردازید و نظر او را جویا شوید.بخش خانواده ایرانی سایت تبیان در زمینه زندگی زناشویی مطالب خوبی دارد.کلوب ازدواج تبیان هم در مورد ازدواج و انتخاب همسر می تواند راهنمای شما باشد.با تشکر از تماس شما
باسلامدوست گرامی مساله این است که در مشکلات و اختلافات زناشویی اصلا نباید به دنبال مقصر بود. مقصر یابی تنها در دادگاه و محکمه ارزش دارد ولی در زندگی خانوادگی اگر دایما به دنبال فرد تقصیر کار باشیم پس یعنی قرار است که در زندگی زناشویی ما محاکمه و توبیخ رخ دهد در حالی که این اتفاق نباید بیفتد.در بروز هر مساله ای بهتر است که زوجین به دنبال یافتن راه حل باشند بدون توجه به اینکه بخواهند مقصر را پیدا کنند. لذا توصیه من به شما این است که در زمینه مهارتهای زناشویی بیشتر مطالعه کنید و وقتی در این زمینه اطلاعات تان بالا رفت در این حیطه به صحبت و گفتگو با طرف مقابل بپردازید و نظر او را جویا شوید.بخش خانواده ایرانی سایت تبیان در زمینه زندگی زناشویی مطالب خوبی دارد.کلوب ازدواج تبیان هم در مورد ازدواج و انتخاب همسر می تواند راهنمای شما باشد.با تشکر از تماس شما
عنوان سوال:
با سلام
با سلام
من یه ایده ای دارم که فکر می کنم برای شناخت خواستگارها کمک کننده باشه. من میگم یه وضعیت کوتاه از یه درگیری و دلخوری خانوادگی رو بنویسم بدم بخونه. بعد ازش بخوام که نظرش رو بگه که به نظر اون چه کسی مقصره یا نظرش رو درباره ی هر کدوم از طرف های ماجرا بگه. اون وقت من می تونم با نظری که خودم دارم نظرات اون رو تطبیق بدم. ببینم چقدر در بررسی مسائل شبیه به هم هستیم. یا اینکه نگاهمون به نقش و وظیفه ی زن و شوهر یا مادر زن و مادر شوهر چیه. اما مشکل اینجاست که من نمی دونم چه مشکلی رو بنویسم. از شما می خوام که در این مورد کمک کنید. یه ماجرای کوتاه از یه دلخوری و درگیری خانوادگی رو اگر لطف کنید برای من بنویسید ممنون میشم.
پاسخ:
باسلامدوست گرامی مساله این است که در مشکلات و اختلافات زناشویی اصلا نباید به دنبال مقصر بود. مقصر یابی تنها در دادگاه و محکمه ارزش دارد ولی در زندگی خانوادگی اگر دایما به دنبال فرد تقصیر کار باشیم پس یعنی قرار است که در زندگی زناشویی ما محاکمه و توبیخ رخ دهد در حالی که این اتفاق نباید بیفتد.در بروز هر مساله ای بهتر است که زوجین به دنبال یافتن راه حل باشند بدون توجه به اینکه بخواهند مقصر را پیدا کنند. لذا توصیه من به شما این است که در زمینه مهارتهای زناشویی بیشتر مطالعه کنید و وقتی در این زمینه اطلاعات تان بالا رفت در این حیطه به صحبت و گفتگو با طرف مقابل بپردازید و نظر او را جویا شوید.بخش خانواده ایرانی سایت تبیان در زمینه زندگی زناشویی مطالب خوبی دارد.کلوب ازدواج تبیان هم در مورد ازدواج و انتخاب همسر می تواند راهنمای شما باشد.با تشکر از تماس شما
- [سایر] سلام.خسته نباشید من و همسرم3سال قبل با هم ازدواج کردیم.ایشون ترک هستن و من شمالی.من کرج زندگی کردم و بزرگ شدم و ایشون ارومیه.با توجه به تمام تفاوت های فرهنگی از نظر اعتقادی و اخلاقی خیلی بهم شبیه هستیم و تصمیم گرفتیم باهم زندگی کنیم.تقریبا یک سال و نیم هست که عروسی کردیم و توخونه خودمون هستیم.کرج زندگی میکنیم چون از ابتدا شرط من این بود که شهرستان نمیرم و ایشون هم قبلا5سال تهران کار کرده بودن و براشون سخت نبود که بیان اینجا.البته چون باید اینجا کارپیدا میکردن تقریبا از شهریور90تا فروردین91درگیریهای مالی زیادی داشتیم و چون قبلا ایشون ورشکست شده بودن و به من تمام ماجرا رو نگفته بودن یه مقدار زیادی مسائل مالی باعث شد که اختلاف پیدا کنیم که خداروشکر تونستیم حلش کنیم.ایشون مهندس هستن و من معلم. من با همسرم و یا پدرومادرش علی رغم تمام مسائل مالی.فرهنگی و زبانی مشکلی ندارم.مسئله من خواهرایشونه.چون یه خواهر دارن مادرشون فکر میکنه همه باید درخدمت یه دونه دخترشون باشن.و بعداز عقد مامشکلات مالی زیادی داشتیم وایشون همش برای من تعریف میکردن که برای خواهرم اینو خریدم.برای خواهرم اینکارو کردم.درصورتی که خواهرشون6سال بود ازدواج کرده بودو تو فرهنگ خانواده من دختری که شوهر میکنه وظیفه شوهرشه که براش ماهیتاج ضروری بخره نه برادر در صورتی که ایشون هنوز نمیتونست کارخاصی برای من بکنه...و چندتا مسئله دیگه خواهرشون پیش آورد وخودش هم قبول داره که کار اشتباهی کرده و به مادرش تذکر داد تا به خواهرش بگه...ولی همچنان هروقت میریم ارومیه کافی خواهرش یه حرف بزنه یا چیزی بخواد.بدونه در نظر گرفتن اینکه من هم اونجا هستم هرچیزی که اون میگه رو اجرا میکنه.حتی اگه اشتباه بگه...این مسئله منو خیلی ناراحت میکنه و دوست ندارم انقدر به حرف خواهرش گوش کنه.تاحالا چندبار سر این مسئله باهم بحثمون شده ولی گوشش بدهکار نیست و کار خودشو میکنه.و یه مسئله دیگه اینکه ایشون عادت دارن یه کاری رو شروع میکنن و نیمه کاره رها میکنن وقتی هم بهش میگم اینکارو مثلا باید چندماه پیش تموم میکردی ولی هنوز نصف بیشترشو شروع نکردی و بهم قول داده بودی که تمومش کنی ناراحت میشه و بامن دعوا میکنه و میگه بهش گیر میدم.اصلا هم حاظر نیست کتابهایی که برای شناخت خانمهاست رو بخونه و میگه اینا ترجمشون خوب نیست و تسلط کافی به زبان انگلیسی هم ندارن که متن اصلی رو بخونن....و تو فرهنگشون تقریبا هرکاری که مرد بخواد انجام میشه و کمتر به حرف زنشون گوش میدن.تو این3ساله خیلی از این مسائل و مشکلات مربوط که یکدندگیش حل شده ولی هنوز هم باعث میشه چندماه یک بار یه مشاجره داشته باشیم.دوست ندارم تو زندگیمون مشاجره باشه و میخواستم راهنماییم کنین تا حلش کنم.البته اینکه منم خیلی گیر میدم و حساسم هم علت این مسئله هست.در کل شوهرم خیلی مرد خوب و دوست داشتنی هست و هیچوقت فکر نمیکردم مردی بهتر از اون پیدا کنم...اینو به خودش هم میگم و اون هم معتقده که من زن خوبی براش هستم ولی دوست ندارم باهم دعوامون بشه...ممنون از لطفتون..
- [سایر] باز هم سلام شما جواب سلام و احوالپرسی و حرف های نه چندان مهم و..رو میدید اما اگه یکی یه سؤال مهم داشته باشه هزار بار باید براتون پیام بفرسته تا شاید جواب بدین. میدونم طولانیه و پیامها زیاد و وقت شما برای پاسخگویی کم، اما ما هم به جواب شما نیاز داریم. باور کنید کسی رو ندارم که باتجربه باشه وگرنه مزاحم شما نمی شدم. دوباره می فرستم به امید اینکه این بار جوابمو بدین: (لطفا همه پیام رو در سایت نذارید) من دختری 23 ساله هستم و خانواده ای مذهبی دارم(البته نه از نوع افراطیش). سال گذشته در راه دانشگاه پسری که اصلا نمی شناختمش جلوی من را گرفت و گفت که از در خانه تا اینجا(یعنی نزدیک دانشگاه)دنبال من برای امر خیر اومده و من به او گفتم که خیلی کار اشتباهی کرده و گذاشتم رفتم. حدود 1 ماه بعد خواهرش را فرستاد دم در خانه و با مادرم صحبت کرد و معلوم شد که خواهرش در کوچه ما می نشیند و این آقا حدود 1 ماه من را تحت نظر داشته و بعد برای خواستگاری اقدام کرده. آن زمان ما جواب رد دادیم به خاطر اینکه می خواستم درس بخوانم و قصد ازدواج نداشتم اما ناگفته نماند که بدم نمی آمد یک بار بیایند و بیشتر درباره اش بدانم و درباره اش فکر کنم. چون تقریبا موارد ظاهری و اولیه اش خوب بود: به گفته خواهرش فوق دیپلم ریاضی داشت و در یک شرکت عمرانی کار می کرد،اهل رفیق بازی و سیگار نبود و نماز و روزه اش هم به جا بود. یک خانه و ماشین هم داشت. اما مهم ترین دلیل ما برای رد کردن او این بود که من را در خیابان دیده و انتخاب کرده بود و این شیوه انتخاب او از نظر من و خانواده ام اصلا درست نبود. به نظر ما کسی که اینقدر راحت و از روی ظاهر همسرش رو انتخاب کنه و درباره زندگیش تصمیم بگیره، درباره مسائل مهمتر زندگیش هم مسلما همین طور تصمیم خواهد گرفت. خلاصه که گذشت و من پیش خودم فکر کردم که حتما کس دیگری رو میبینه و دنبال اون میره. اما بعد از یک سال دوباره دو تا از خواهرهاش اومدند دم در خانه(البته خودش و مادرش هم آمده بودند اما جلو نیامدند) و دوباره همان حرف ها را به مادرم زدند. نگو که آقا تو این 1 ساله تو فکر من بوده و هرچی دخترای دیگه رو بهش پیشنهاد می دادند قبول نمیکرده و خواهرش رو مقصر میدونسته که ما جواب رد دادیم وگفته که حتما خواهرش طوری صحبت کرده که ما قبول نکردیم. مادرم طبق حرف هایی که همیشه وقتی حرف ازدواج به میان می آمد، من می گفتم، به آنها گفته بود که من قصد ازدواج ندارم(اما مدتی است که این نظر من عوض شده ولی به مادرم هنوز نگفته ام). خلاصه، قرار شد که مادرم با من صحبت کند و به آنها جواب دهد. وقتی موضوع را با من درمیان گذاشت ازش پرسیدم نمیشه حالا بیایند و صحبت کنیم و درباره اش فکر کنیم؟ دلیلم هم این بود که مسائل اولیه که لازم است را ظاهرا این شخص دارد، و مادرم موافقت کرد اما وقتی موضوع را با پدرم درمیان گذاشت او مخالفت کرد و گفت کسی که همین طوری یکی رو می بینه و به همین راحتی انتخاب می کنه به درد زندگی نمی خوره. پدرم همون دلیلی رو آورد که پارسال خودم آوردم ولی الان اصلا بهش فکر نکردم. به نظر شما آیا این تفکر درسته؟ از طرفی فکر می کنم که کسی که یک سال سر تفکرش مونده و با اینکه جواب رد شنیده باز هم نظرش عوض نشده این انتخابش از روی احساس نبوده، چون بالاخره رفتار من رو در مدتی که تحت نظرم گرفته بوده، دیده و همین هم، تا حدی ولو کم، خصوصیات من رو نشونش داده. اما از طرفی هم حرف پدرم درست به نظر می رسه و الان نمیدونم چی کار کنم؟ 1- من چادری هستم و وقتی بیرون می روم آرایش نمی کنم و کلا ظاهری ندارم که توجه دیگران را جلب کنم و فکر نمی کنم که این آقا از روی قیافه من را انتخاب کرده باشد، و مسلما یکی از ملاک های ایشان همین چادری بودنم است و...، کسی را بخاطر چادرش و مذهبی بودنش انتخاب کند، لا اقل ارزش فکر کردن را دارد. آیا این نظرم درست است؟ 2- آیا پدرم درست میگه و دیگر نباید به این آقا فکر کنم یا اینکه نظر پدرم درست نیست و باید روی این مورد کمی بیشتر فکر کنیم؟ 3- اگر نظر پدرم (که زمانی نظر من هم بود و الان هم تا حدودی هست)درست نیست چه دلایل منطقی می تونم برایش بیارم تا هم خودم مطمئن تر قدم بردارم و هم پدرم راضی بشه که آنها بیایند و بیشتر با هم آشنا بشیم و بعد تصمیم بگیریم. پدرم آدم منطقی است و با دلیل و برهان میشه راضی اش کرد. 4- از طرفی اطراف ما در فامیل پسری که سن و سالش به من بخوره وجود نداره و کسی که در آینده همسر من میشه مسلما از فامیل نیست، یا از همکارانم خواهد بود که فعلا همچین آدمی در محل کارم نیست، یا از هم دانشگاهی هام، یا کسانی که توی مجالس و جاهای دیگه من رو می بینند، می خوام بگم این اتفاق ممکنه باز هم برام بیفته و بالاخره یکی از همین آدم هایی که یا خودشون یا خانواده شان منو می بینند و می پسندند، همسرم میشه و اگه ما بخوایم همشونو با همین تفکر رد کنیم که نمیشه، درسته؟ بالاخره یک اولین باری باید وجود داشته باشه، نه ؟ 5- یک مشکل دیگه هم دارم و اون اینه که چطوری می تونم به مادرم بگم که نظر من درباره ازدواج فرق کرده و قصد ازدواج دارم؟ نمی دونم چه طوری بهش بگم که خواستگارام رو رد نکنه، آخه همشونو که مثل این مورد من نمی فهمم که بخوام نظرم رو بگم. اصلا روم نمیشه و نمیدونم که چه طوری باهاش این موضوع رو مطرح کنم که یه وقت فکر نکنه من برای ازدواج عجله دارم و هول شدم. در ضمن اصلا دوست ندارم که دیر ازدواج کنم، چون در اطرافم می بینم کسانی که سنشون بالاست و هنوز ازدواج نکردند اولا توقعاتشون بالاتر میره یا اینکه از لحاظ فکری توی انتخاب دچار وسواس میشن، ثانیا افرادی که می آیند خواستگاریشون اغلب کسانی هستند که سنشون خیلی از اون ها بیشتره و من اصلا با فاصله سنی زیاد نمی تونم کنار بیام، ثالثا این افراد آخرش هم کسی رو که انتخاب می کنند کسی نیست که همیشه می خواستند، و من نمی خوام دچار این مشکلات بشم. باز هم متشکرم. اجرتون با خدا، چه جوابمو بدید چه نه.
مسئله مرتبط یافت نشد