خانواده
خانواده، اولین نهاد اجتماعی و کوچکترین واحد تشکیل دهنده جامعه است.
سلام.خسته نباشید.لطفا کمکم کنید.ج سوالم بدین.
میخوام با دختری ازدواج کنم که 6ماه ازم بزرگتره و تو دانشگاه همکلاسیم بود.راستش اون اولش به من تمایل داشت ولی من توجهی نمیکردم.2بار باهم حرف زدیم ولی سریع بهم زدیم رابطمون!
7ماه پیش بود که دیگه رابطمون خیلی صمیمی شد و میخوامش
ولی بابام نمیذاره ازدواج کنم میگه ازت بزرگه و سربازی نرفتی
من نمیخوام دچار گناه بشم میخوام یکی باشه که حلالم باشه
از نظر خانواده اونا مشکلی نیست
نمایش عمومی باشه.یا علی
باسلامکاربر گرامی برای داشتن یک ازدواج موفق مجموعه ای از عوامل و شرایط باید مهیا باشد تا زوجین به موفقیت در ازدواج دست یابد. علاوه بر تناسب اخلاقی ، خانوادگی ،اعتقادی، فرهنگی و .. رضایت خانواده های دو طرف نیز بسیار مهم است حال انکه به نظر می رسد خانواده شما به این ازدواج رضایت ندارند. در ضمن به نظر می رسد شما هنوز شرایط اولیه ازدواج (مانند داشتن حداقل درآمد و یا طی کردن خدمت سربازی) را کسب نکرده اید بنابراین دلیل ندارد که بخواهید تا این حد در امر ازدواج عجله داشته باشید.همچنین یک سوال بسیار مهم از شما دارم:آیا شما دو نفر به طور کامل یکدیگر را مورد ارزیابی قرار داده اید و به شناخت نسبتا منطقی از هم رسیده اید که تصمیم به ازدواج گرفته اید و یا اینکه تنها تحت تاثیر احساسات قرار رفته اید و قصد ازدواج دارید؟ازدواج کردن حق طبیعی همه انسانهاست و کسی نمی تواند مانع از این نیاز طبیعی شود اما فراموش نکنید که این ازدواج باید آگاهانه و با شناخت بوده و در ضمن یک سری از شرایط نیز باید مهیا باشد تا ازدواجی موفق داشته باشید.کمی صبر و تحمل و در ضمن تلاش برای کسب امکانات اولیه ، بسیار به شما کمک خواهد کرد.با تشکر از تماس شما
باسلامکاربر گرامی برای داشتن یک ازدواج موفق مجموعه ای از عوامل و شرایط باید مهیا باشد تا زوجین به موفقیت در ازدواج دست یابد. علاوه بر تناسب اخلاقی ، خانوادگی ،اعتقادی، فرهنگی و .. رضایت خانواده های دو طرف نیز بسیار مهم است حال انکه به نظر می رسد خانواده شما به این ازدواج رضایت ندارند. در ضمن به نظر می رسد شما هنوز شرایط اولیه ازدواج (مانند داشتن حداقل درآمد و یا طی کردن خدمت سربازی) را کسب نکرده اید بنابراین دلیل ندارد که بخواهید تا این حد در امر ازدواج عجله داشته باشید.همچنین یک سوال بسیار مهم از شما دارم:آیا شما دو نفر به طور کامل یکدیگر را مورد ارزیابی قرار داده اید و به شناخت نسبتا منطقی از هم رسیده اید که تصمیم به ازدواج گرفته اید و یا اینکه تنها تحت تاثیر احساسات قرار رفته اید و قصد ازدواج دارید؟ازدواج کردن حق طبیعی همه انسانهاست و کسی نمی تواند مانع از این نیاز طبیعی شود اما فراموش نکنید که این ازدواج باید آگاهانه و با شناخت بوده و در ضمن یک سری از شرایط نیز باید مهیا باشد تا ازدواجی موفق داشته باشید.کمی صبر و تحمل و در ضمن تلاش برای کسب امکانات اولیه ، بسیار به شما کمک خواهد کرد.با تشکر از تماس شما
عنوان سوال:
سلام.خسته نباشید.لطفا کمکم کنید.ج سوالم بدین.
سلام.خسته نباشید.لطفا کمکم کنید.ج سوالم بدین.
میخوام با دختری ازدواج کنم که 6ماه ازم بزرگتره و تو دانشگاه همکلاسیم بود.راستش اون اولش به من تمایل داشت ولی من توجهی نمیکردم.2بار باهم حرف زدیم ولی سریع بهم زدیم رابطمون!
7ماه پیش بود که دیگه رابطمون خیلی صمیمی شد و میخوامش
ولی بابام نمیذاره ازدواج کنم میگه ازت بزرگه و سربازی نرفتی
من نمیخوام دچار گناه بشم میخوام یکی باشه که حلالم باشه
از نظر خانواده اونا مشکلی نیست
نمایش عمومی باشه.یا علی
پاسخ:
باسلامکاربر گرامی برای داشتن یک ازدواج موفق مجموعه ای از عوامل و شرایط باید مهیا باشد تا زوجین به موفقیت در ازدواج دست یابد. علاوه بر تناسب اخلاقی ، خانوادگی ،اعتقادی، فرهنگی و .. رضایت خانواده های دو طرف نیز بسیار مهم است حال انکه به نظر می رسد خانواده شما به این ازدواج رضایت ندارند. در ضمن به نظر می رسد شما هنوز شرایط اولیه ازدواج (مانند داشتن حداقل درآمد و یا طی کردن خدمت سربازی) را کسب نکرده اید بنابراین دلیل ندارد که بخواهید تا این حد در امر ازدواج عجله داشته باشید.همچنین یک سوال بسیار مهم از شما دارم:آیا شما دو نفر به طور کامل یکدیگر را مورد ارزیابی قرار داده اید و به شناخت نسبتا منطقی از هم رسیده اید که تصمیم به ازدواج گرفته اید و یا اینکه تنها تحت تاثیر احساسات قرار رفته اید و قصد ازدواج دارید؟ازدواج کردن حق طبیعی همه انسانهاست و کسی نمی تواند مانع از این نیاز طبیعی شود اما فراموش نکنید که این ازدواج باید آگاهانه و با شناخت بوده و در ضمن یک سری از شرایط نیز باید مهیا باشد تا ازدواجی موفق داشته باشید.کمی صبر و تحمل و در ضمن تلاش برای کسب امکانات اولیه ، بسیار به شما کمک خواهد کرد.با تشکر از تماس شما
- [سایر] سلام.خسته نباشید من و همسرم3سال قبل با هم ازدواج کردیم.ایشون ترک هستن و من شمالی.من کرج زندگی کردم و بزرگ شدم و ایشون ارومیه.با توجه به تمام تفاوت های فرهنگی از نظر اعتقادی و اخلاقی خیلی بهم شبیه هستیم و تصمیم گرفتیم باهم زندگی کنیم.تقریبا یک سال و نیم هست که عروسی کردیم و توخونه خودمون هستیم.کرج زندگی میکنیم چون از ابتدا شرط من این بود که شهرستان نمیرم و ایشون هم قبلا5سال تهران کار کرده بودن و براشون سخت نبود که بیان اینجا.البته چون باید اینجا کارپیدا میکردن تقریبا از شهریور90تا فروردین91درگیریهای مالی زیادی داشتیم و چون قبلا ایشون ورشکست شده بودن و به من تمام ماجرا رو نگفته بودن یه مقدار زیادی مسائل مالی باعث شد که اختلاف پیدا کنیم که خداروشکر تونستیم حلش کنیم.ایشون مهندس هستن و من معلم. من با همسرم و یا پدرومادرش علی رغم تمام مسائل مالی.فرهنگی و زبانی مشکلی ندارم.مسئله من خواهرایشونه.چون یه خواهر دارن مادرشون فکر میکنه همه باید درخدمت یه دونه دخترشون باشن.و بعداز عقد مامشکلات مالی زیادی داشتیم وایشون همش برای من تعریف میکردن که برای خواهرم اینو خریدم.برای خواهرم اینکارو کردم.درصورتی که خواهرشون6سال بود ازدواج کرده بودو تو فرهنگ خانواده من دختری که شوهر میکنه وظیفه شوهرشه که براش ماهیتاج ضروری بخره نه برادر در صورتی که ایشون هنوز نمیتونست کارخاصی برای من بکنه...و چندتا مسئله دیگه خواهرشون پیش آورد وخودش هم قبول داره که کار اشتباهی کرده و به مادرش تذکر داد تا به خواهرش بگه...ولی همچنان هروقت میریم ارومیه کافی خواهرش یه حرف بزنه یا چیزی بخواد.بدونه در نظر گرفتن اینکه من هم اونجا هستم هرچیزی که اون میگه رو اجرا میکنه.حتی اگه اشتباه بگه...این مسئله منو خیلی ناراحت میکنه و دوست ندارم انقدر به حرف خواهرش گوش کنه.تاحالا چندبار سر این مسئله باهم بحثمون شده ولی گوشش بدهکار نیست و کار خودشو میکنه.و یه مسئله دیگه اینکه ایشون عادت دارن یه کاری رو شروع میکنن و نیمه کاره رها میکنن وقتی هم بهش میگم اینکارو مثلا باید چندماه پیش تموم میکردی ولی هنوز نصف بیشترشو شروع نکردی و بهم قول داده بودی که تمومش کنی ناراحت میشه و بامن دعوا میکنه و میگه بهش گیر میدم.اصلا هم حاظر نیست کتابهایی که برای شناخت خانمهاست رو بخونه و میگه اینا ترجمشون خوب نیست و تسلط کافی به زبان انگلیسی هم ندارن که متن اصلی رو بخونن....و تو فرهنگشون تقریبا هرکاری که مرد بخواد انجام میشه و کمتر به حرف زنشون گوش میدن.تو این3ساله خیلی از این مسائل و مشکلات مربوط که یکدندگیش حل شده ولی هنوز هم باعث میشه چندماه یک بار یه مشاجره داشته باشیم.دوست ندارم تو زندگیمون مشاجره باشه و میخواستم راهنماییم کنین تا حلش کنم.البته اینکه منم خیلی گیر میدم و حساسم هم علت این مسئله هست.در کل شوهرم خیلی مرد خوب و دوست داشتنی هست و هیچوقت فکر نمیکردم مردی بهتر از اون پیدا کنم...اینو به خودش هم میگم و اون هم معتقده که من زن خوبی براش هستم ولی دوست ندارم باهم دعوامون بشه...ممنون از لطفتون..
- [سایر] سلام! مزاحمت منو ببخشید . چند وقت پیش هم2بار براتون پیغامگذاشتم ولی خوب ماشالله با این حجم ورودی حدس میزدم که پیامم دیده نشه. موضوع مورد سوالم رو سرچ کردم و چندتا نمونه ی تقریبا مشابه دیدم ولی یه جاهایی ابهام داشتم پس با اجازه ی صاحب سایت : پسر عموم 5 سال بود که با سماجت خواستگاری میکرد ( از 21 سالگیش) ، اون اوایل همه مخالف این ازداج بودیم به جز خودش ، تا اینکه آذر 87 اومدن خونمون تا پرونده ی این خواستگاری لعنتی دوباره به جریان بیفته ! جواب من ( که الان 22 سالمه) مثل همیشه یه چیز بود ؛ نه ! اما این دفه همه راضی بودن ! تقریبا 6 ماه از اون موقع میگذره و چون شغل پسر عموم هنوز تثبیت نشده اجازه ی عقد ندادم و شکر خدا هی سنگ میافته جلوی قضیه و ماجرا عقب میفته ! من دلم میخواد که یک سرش کنم ولی مادرم نمیذاره و مدام این جمله ی عجیشو تکرار میکنه که : از این بهتر برای تو نمیاد و مطمئنم اینو به خاطر وضعیت خوب مادیشون میگه اما اینکه چرا این آقا به دل من نمیشینه به خاطر یه سری رفتاراشه که میخواستم چندتاشو براتون بشمرم تا نظر شمارم بدونم و ببینم که باید ازشون بترسم یا نه : ( اگرچه خانوادم میگن این حرفا چرنده ) 1) خیلی ضد نظام حرف میزنه که از اونجایی که من واقعا نظام کشورمو دوست دارم حرفاش برام سنگینه 2) هیچ اعتقادی به ... و روحانیت و مجالس اهل بیت نداره ، مثلا شما که اومده بودین همدان و سخنرانی داشتین ،هرچی سعی کردم بیاد باهم بریم قبول نکرد و با یه بهانه ایی به قول خودش پیچوندم یامثلا الان که آقای پناهیان اینجا سخنرانی دارن ، محض امتحان بهش گفتم بیا ، گفت : روضه موضه که ندارن ؟ حالم از روضه بهم میخوره !!!که البته اونم پیچوند . 3 ) توی گوشیش کلیپ های تصویری از خواننده های طاغوتی زن فراوونه که نسبت به یکیشون ارادت خاصی داره ! 4) 26 سالشه اما از زمانی که به سن قانونی رسیده تا الان هرگز و هرگز و هرگز دنبال کار ، حرفه ، هنر ،علم و... نبوده ، کارشو باباش میخواد براش جور کنه ، خونشو باباش براش خریده ، جورابشو باباش میخره خلاصه یه صد تومنی از خودش تو جیبش نداره . ( خانواده ی خوبی داره اما نمیدونم چرا بین خواهرو برادرش این یکی اینجوریه) 5) خیلی لوس بار اومده ، من بارها بهش گفتم این دوران قبل از عقد فقط برای شناخت بیشتره نه برای اینکه بهم محبت کنیم اما عملا به من فهمونده من وظیفمه از الان به آقا محبت کنم!( ... ) 6) من چادریم و به حجاب معتقد ومقیدم ، حتی عطر و آرایش هم بیرون از منزل ندارم، میگه \\\" آرایش کن بیا برون ببینم چه شکلی میشی ؟ \\\" یا \\\" نکنه مثه این بسیجی ها چادر بپوشی \\\" ینی کیپ چادر نپوش ! 7) یکی از آشناها بهم میگه نکنه نه بگی دلشو بشکنی ، پاشو میخوری اونوقت ! من با این بشر جه کنم آخه ؟ مادرمم اینجور موقع ها باز از اون جمله های شاهکارش میگه که : تو برو و اصلاحش کن ! ولی من نه توانش رو دارم ونه حوصله شو ، خانواده ی من مذهبی هستن باورم نمیشه موافقن ! شما بگید حاج آقا این آدم ترسناک نیست ؟ اصلا جوجوئه !میدونم طولانی شد .اگه تونستین سریع جوابمو بدین وقتم داره تموم میشه دیگه، حلالم کنید به قولی یک در دنیا صد در آخرت ! یا علی
- [سایر] الا بذکر الله تطمئن القلوب. با سلام و عرض ادب و خسته نباشید خدمت حاج آقای مرادی. نمی خوام زیاد وقت شریفتون رو بگیرم ، سر ِ یه دوراههیه بزرگم و به این امید که دری به روم باز کنین مزاحمتون شدم . 23 سال از خدای مهربونم عمر گرفتم. توی یه خونواده ی متدین و با ایمان بزرگ شدم . خونواده ای که سرمایشون مهر و محبت و عاطفه ایه که نسبت به همدیگه دارن و هر گز ، هرگز اونو از هم دریغ نمی کنن.نمی گم تمام عمرمو و نمی گم خیلی خوب و کامل ولی سعی کردم بیشتر وقتمو صرف عبادت همون خدایی بکنم که همیشه بهترینهاشو برام خواسته . و همیشه از بابت چیزایی که بهم داده ممنون دارش بودم و بابت چیزایی که از سر حکمتش نداده ، شکر گذارش . دو سال از تحصیلم توی دانشگاه میگذره.توی این 2 سال خیلی عوض شدم، سعی کردم هر روز خودمو بیشتر به خدا نزدیک کنم تا صداشو بشنوم، تا بتونم راهی رو که توش قدم گذاشتم به سر منزل مقصود برسونم. هیچ وقت چه توی این 2سال و چه قبل از اون به هیچ پسری هم صحبت نشدم ، نه اینکه موقعیتش برام پیش نیاد ، نه ، همیشه باورم بر این بوده که ارزش احساساتم خیلی بیشتر از این حرفاس که بخوام اونو بدم به دست کسی که معلوم نیست قدرش رو بدونه یا نه تا اینکه یکی از همکلاسی های پسرم نظرم به خودش جلب کرد ، من با وجود اینکه توی شهر کاملاً مذهبی و خونواده ی خیلی متدینی بزرگ شدم و لی کمتر پسری رو دیدم با این اعتقادات، پاک ، ساده ، با ایمان ، با خدا، سر به زیر .از طریق اون با مسجد و مراسم امام زمان انس گرفتم ، ازم نخواس که چادر بزنم ولی وقتی برام از خوبی های چادر گفت ، با عشق به بی بی فاطمه چادری شدم . اینقدر برام از ارزش زن گفت که حتی الان دیگه حاضر نیستم یک تار از موهام رو هم نا محرم ببینه حاج آقا منو دلبسته ی اعتقاداتش کرد. تا اینکه تقریباً یکسال پیش به من پیشنهاد ازدواج داد ، با تمام مشکلاتی که داشتیم . اون 1.5 از من کوچیکتره و خونوادش هم نسبت به خونواه ی من نسبتاً مذهبی تر. وقتی که خونوادش رو در جریان قرار داد تقریباً همه مخالفت کردن ، به خاطر اختلاف سن و .. ولی ما تصمیممون واسه ازدواج بر مبنای 2-3 سال آینده بود ، چون ایشون واقعاً الان شرایط ازدواج رو ندارن ، سربازی ، کار و .. ولی خدایی داره که وقتی بهش توکل میکنه هر چیزی رو که بخواد بهش میده و این برای من خیلی مهمه .این ایمانی که داره برام قابل ِ ستایشه . ارتباط زیادی با هم نداشتیم گاهی تلفنی به خاطر اینکه از حال همدیگه با خبر بشیم . و گاهی ایمیل. یه رابطه ی کاملاً سالم بر پایه ی اعتقادات دینیمون برای شناخت بیشتر همدیگه . ما حتی همدیگه رو با اسم کوچیک هم صدا نزدیم . یه بار هم تو چشمای همدیگه نگاه نکردیم . نیت ما از اول با همدیگه به خدا رسیدن بود . ولی اون همش میگه که از این ارتباط احساس گناه میکنه ، حاج آقا ما هیچ کاری نکردیم که حتی زمینه ای برای ارتکاب به گناه باشه . به من بگید کجای این رابطه گناهه؟ آیا گناه که انسان با انگیزه برای رسیدن به کسی که قلباً دوسِش داره تلاش کنه و به هدفش برسه؟ کجای قرآن نوشته شده اگه یکی رو دوس داشته باشی و برای رسیدن بهش تلاش کنی گناه کردی؟ تا اینکه چند روز پیش تماس گرفته و با بغض میگه که یه اتفاقی افتاده که باید همدیگه رو فراموش کنیم . هرچه اصرار میکنم که چی شده جواب نمیده و میگه نمیشه بگم.قسمم میده که بدون اینکه چیزی بپرسم فراموشش کنم. من میدونم ، میدونم که اون اگر خواستار جدایی شده فقط به خاطر خودمه . چون همیشه میگه که ارزش تو بیشتر از منه ... به نظر شما من باید چیکار کنم ؟ مگه 2سال حرف کمیه ؟ مگه احساس چیز بی ارزشیه؟ حاج آقا من نمی تونم . من توی عمرم هیچ کسی رو به اندازه ی ایشون دوس نداشتم . به خاطرش پا روی خیلی چیزا گذاشتم . تمام سختیها رو حاضرم به جون بخرم ولی بدونم اون در کنارمه . به نظرتون اگه اختلاف سن 1.5 خیلی مهمه پس چطور بی بی فاطمه ثمره ی یه ازدواج با اختلاف سن 25 ساله؟ اکثر جوابهایی رو که به پیامهای مشابه داده بودین مطالعه کردم . میدونم که شما هم بر این عقیده هستین که اختلاف سن ممکنه دردسر ساز بشه ولی حاج آقا وقتی یکی عاقله و منطقی چه فرقی میکنه کوچیکتر باشه یا بزرگتر ؟ وقتی دو نفر در کنار هم میتونن به آرامش برسن و در سایه ی آرامش به اوج کمال ، چرا اینقدر مسئله ی اختلاف سن باید مهم باشه؟ چرا خونواده ها این چیزا رو درک نمیکنن ؟ چرا به جای اینکه دست جوونا رو بگیرن و کمکشون کنن اینقدر سر هر مسئله ای بهانه میگیرن و مخالفت میکنن ؟ حاج آقا کمکم کنید. یا علی .
مسئله مرتبط یافت نشد