اختلاف
اختلاف ضد اتفاق است.
سلام.لطفا در بخش عمومی جوابمو بدین.ممنون
حدود 5 ماهه عقدکردم اوایل فکرمیکردم شوهرم همونیه که میخواستم ولی کم کم خودشو نشون داد.بیش از 10 بار سر موضوعات پوچ کتک خوردم و شوهرم اصلا پشیمون نشد از کاراش.نمیتونم ادامه بدم ولی خانوادم اجازه طلاق نمیدن پس من با این همه اختلاف چه کنم؟حتی اجازه نمیده پیش برادرم بشینم میگه حسودیم میشه رفتارای زشتی داره میخواد همه جوره مطیعش باشم و حرفی نزنم خب منم نمیتونم اینجوری باشم.
با سلام خانم عزیز ،زندگی مشترک با فردی که پرخاشگری فیزیکی دارد ، کار بسیار دشواری است و در گذر زمان همسرچنین فردی از نظر روحی صدمه شدیدی خواهد دید و حتی ممکن هست دچار آسیب جسمی نیز بشود .من توصیه میکنم ، به عنوان یک فرد بالغ خودتان بیشتر به این موضوع دقت نمایید . از همسرتان بخواهیدتا باهم جلسات مشاوره حضوری را داشته باشید . اگر آمدند ازدواج را زمانی داشته باشید که ایشان تغییرات پایداری کرده باشند . اگر همکاری به هر عنوان نکردند ، بهتر هست با کمک از بزرگتری در فامیل که تاثیر گذار بر والدینتان هست ، این موضوع را پیگیری کنید . بهر حال در این مقطع تکلیفتان مشخص شود ، بهتر از این هست که فردا پای کودکی بی گناه وسط کشیده شود و با پر شدن ظرفیت روانیتان تازه بخواهید با مشکلی که همین حالا بدان واقف هستید برخورد کنید .منفعل نباشید و ازدواج را منوط به حل این مشکلات عنوان کنید .موفق باشید
با سلام خانم عزیز ،زندگی مشترک با فردی که پرخاشگری فیزیکی دارد ، کار بسیار دشواری است و در گذر زمان همسرچنین فردی از نظر روحی صدمه شدیدی خواهد دید و حتی ممکن هست دچار آسیب جسمی نیز بشود .من توصیه میکنم ، به عنوان یک فرد بالغ خودتان بیشتر به این موضوع دقت نمایید . از همسرتان بخواهیدتا باهم جلسات مشاوره حضوری را داشته باشید . اگر آمدند ازدواج را زمانی داشته باشید که ایشان تغییرات پایداری کرده باشند . اگر همکاری به هر عنوان نکردند ، بهتر هست با کمک از بزرگتری در فامیل که تاثیر گذار بر والدینتان هست ، این موضوع را پیگیری کنید . بهر حال در این مقطع تکلیفتان مشخص شود ، بهتر از این هست که فردا پای کودکی بی گناه وسط کشیده شود و با پر شدن ظرفیت روانیتان تازه بخواهید با مشکلی که همین حالا بدان واقف هستید برخورد کنید .منفعل نباشید و ازدواج را منوط به حل این مشکلات عنوان کنید .موفق باشید
عنوان سوال:
سلام.لطفا در بخش عمومی جوابمو بدین.ممنون
سلام.لطفا در بخش عمومی جوابمو بدین.ممنون
حدود 5 ماهه عقدکردم اوایل فکرمیکردم شوهرم همونیه که میخواستم ولی کم کم خودشو نشون داد.بیش از 10 بار سر موضوعات پوچ کتک خوردم و شوهرم اصلا پشیمون نشد از کاراش.نمیتونم ادامه بدم ولی خانوادم اجازه طلاق نمیدن پس من با این همه اختلاف چه کنم؟حتی اجازه نمیده پیش برادرم بشینم میگه حسودیم میشه رفتارای زشتی داره میخواد همه جوره مطیعش باشم و حرفی نزنم خب منم نمیتونم اینجوری باشم.
پاسخ:
با سلام خانم عزیز ،زندگی مشترک با فردی که پرخاشگری فیزیکی دارد ، کار بسیار دشواری است و در گذر زمان همسرچنین فردی از نظر روحی صدمه شدیدی خواهد دید و حتی ممکن هست دچار آسیب جسمی نیز بشود .من توصیه میکنم ، به عنوان یک فرد بالغ خودتان بیشتر به این موضوع دقت نمایید . از همسرتان بخواهیدتا باهم جلسات مشاوره حضوری را داشته باشید . اگر آمدند ازدواج را زمانی داشته باشید که ایشان تغییرات پایداری کرده باشند . اگر همکاری به هر عنوان نکردند ، بهتر هست با کمک از بزرگتری در فامیل که تاثیر گذار بر والدینتان هست ، این موضوع را پیگیری کنید . بهر حال در این مقطع تکلیفتان مشخص شود ، بهتر از این هست که فردا پای کودکی بی گناه وسط کشیده شود و با پر شدن ظرفیت روانیتان تازه بخواهید با مشکلی که همین حالا بدان واقف هستید برخورد کنید .منفعل نباشید و ازدواج را منوط به حل این مشکلات عنوان کنید .موفق باشید
- [سایر] با سلام و خسته نباشد.2 ساله ازدواج کردم.احساس میکنم سنگدل تر از شوهر من هیچ کسی تو دنیا پیدا نمیشه.اگه مثه ابر بهار جلوش گریه کنم ذره ای غصه نمیخوره..اگه 100 روز باهاش قهر باشم به خداوندی خدا یک بار نیومده از دلم در بیاره.اگه کاری کنه و من ناراحت باشم اصلا به روی خودش نمیاره.اگه جامو ازش جدا کنم نمیاد بگه بیا سرجات بخوابو خیلی راحت میخوابه.به خدا من همه زندگیمو براش گذاشته م.من کلا آدم مهربونو با محبتی هستم ولی وقتی میبینم اینجوری جواب محبتام داده میشه کفری میشم چون هیچ کسی نیست که باهاش حرف بزنم هی میریزم تو دلم هی اشک میریزم ولی اون کگشم نمیگزه و اصلا از ناراحتی من ناراحت نمیشه.وقتی عصبانیمو از شدت حرفایی که تو دلم گیر میکنه و بی اعتنایی اون جیغ میکشم بهم میگه تو موجیو روانی هستی باید بری دکتر...اینقدر خودشو جلو خونواده من خوب نشون داده که من هروقت ازش برای مامانم گفتم همیشه حقو به اون دادن...آه خدا...بعضی وقتا از محبتایی که بهش میکنمو بعد جوابمو اینجوری میگیرم از سادگی خودم بدم میاد.از من توقع داره تا سر کوچه میرم بهش خبر بدم هرکاری میکنم اون باید در جریان باشه .ولی خودش منو از هیچ چی باخبر نمیکنه و بارها شده که خیلی چیزا رو از بقیه که میشنوم باورشون نمیشه که شوهرم به من نگفته و وقتی ازش میپرسم میگه قرار نبود به کسی بگم و یعنی من براش کسی هستم نه همسرش.تا چشمش به کسی میفته میبینی تمام انرِژیو خنده هاشو میذاره واسه اونا و تا من یه کلمه باهاش صحبت کنم یا خسته است یا حوصله نداره و میبینی یکدفعه بهم میپره و با یه لحنی حرف میزنه انگار من کلفتشم. بهش میگم تو چرا به من که میرسی اینجوری میشی همیشه هم در جوابم میگه تو ناراحتم میکنی....به خدا نمیدونم چیکار کنم به هیچ کسیم نمیتونم حرفی بزنم.با خودش هم نمیشه اصلا صحبت کرد خیلی کینه ایه سر هر چیزی قهر میکنه و اگه بخوام باهاش حرف بزنم به دعوا کشیده میشه و همیشه هم که حداقل دو هفته ای یکبار با هم بحث میکنیم من کوتاه اومدمو حرفا عین یه تیکه سنگ تو دلم سنگینی میکنه.مهرش از دلم رفته و عشق اولو بهش ندارم.کمکم کنین
- [سایر] سلام. کمکم کنید...حاج اقا دارم میترکم.قضیه مربوط میشه به یه اشتباه،شاید،نمی دونم. من دختری هستم تو یه خانواده ی مذهبی..چند وقت پیش توی یه چت روم با یکی اشنا شدم..رئیس چت روم بود...و تقریبا همه دخترای اونجا دوسش داشتن..من ادمه مغروری بودم اونجا..اما کم کم از اون پسر خوشم اومد..اما نه مثله بقیه اویزونش شدم نه تو خصوصی چیزی براش نوشتم...فقط به یکی از دخترای اونجا که تقریبا باهاش رابطه دوستانه داشت..گفتم ازاش خوشم اومده..اون گفت می خوای بهش بگم؟گفتم اصلا.اونم چیزی نگفت بهش..فقط یه بار سر یه بحثی تو خصوصی چیزی براش نوشتم..اخه تو عمومی نوشت من یه ادمه تنهاهستم...منم بهش گفتم هر کسی یه جور تنهاست اما دلیل نمیشه چون کسی مثله تو جار نمی زنه تنها ام نباشه..همینو گفتم خب چون داشتم باهاش تو خصوصی حرف میزدم..بیشتر ازش خوشم اومد تصمیم گرفتم یه مدت نرم اونجاو نرفتم...شاید حدوده یه ماه شد سعی کردم فراموشش کنم..گفتم اصلا تیکه ی من نیست..تا رفتم خودش اومد تو خصوصیم..گفت یکی خیلی وقته داره دنبالت می گرده..با اسمش که همیشه میومد نیومده بود..واسه همین گفتم مدل حرف زدنت برام اشناست میشه خودتو معرفی کنی؟خودش بود گفت من از تو خوشم اومده.خودتون میدونین عکس العمل من چی میتونست باشه...گفت می خوام بیشتر باهات اشنا شم..می تونم ایدیتو داشته باشم..منم ایدیمو دادم...دیگه شروع شد...با این تفاوت که من واقعا دوسش داشتم اما اونو نمی دونستم..اونم میگفت من عاشقتم و دوست دارم و..ازین حرفا. اصلا نمی خواستم ازش سوال کنم..گیج بودم..هنوزم احساس می کردم اون رئیسه.. چند وقت بعد گفت من سرطان خون دارم..بعضی وقتاام که چت می کردیم می گفت از بینیم داره خون میاد...تا اینکه کم کم شروع کرد به ایه یاس خوندن که دکترا گفتن تا یه ماهه دیگه بیشتر زنده نیست...گفت دکترا گفتن باید بستری بشی..چند روز بعد هرچی بهش اس ام اس دادم دیدم جواب نمیده..نگران شدم خیلی... تاحالا باهاش تلفنی حرف نزده بودم از نگرانی زنگ زدم یه پسر جواب داد اسمه خودشو گفتم به حالته سوال گفت نه من دوستش هستم فلانی بیهوشه... چون تاحالا باهاش حرف نزده بودم نمی دونستم خودش بود یا واقعا دوستش..چند وقتیم که راستو دروغشم هنوز نمی دونم بیمارستان بود من با دخترخالش در ارتباط بودم خودش اینطور میگفت اما اشتباهه من این بود که زنگ نزدم ببینم واقعا یه دختر بر میداره...یا حتی با یه شماره دیگه زگ بزنم ببینم قضیه راسته یا دروغ تا اینکه چند وقت بعدش گفت تشخیصه دکترا غلط بوده و این حرفا...به دوستم که گفتم گفت امکان نداره دروغ گفته بود گفت اولا که سرطان خوب شدنی نیست بعدشم دکتر که اینقدر خنگ نسیت ...شک کردم اما هیچی نگفتم. این یه ماهه اخر دعواهامون بیشتر شده بود اما بعضی وقتا که خوب بودو نمی پرید بهم می گفت من تورو برای اینده می خوام منم ازش پرسیدم منظورت از اینده ازدواج که نیست؟گفت اتفاقا هست..جاخوردم من سنم خیلی واسه این حرفاکمه خیلی...از طرفی خودش قبلا بهم گفته بود که مامانش مرده و باباش وضعه مالیش خوبه..اما اینا برا من مهم نبود من واقعا خودشو می خواستم...چند روز پیش که پیش یکی دیگه از دوشتام بودم در مورده این یارو ازم سوال کرد منم گفتم ااینجوریه اونجوریه میگه وضعه بابش توپه اما میگه رابطم باهاش خوب نیست..دوستم گفت نه بابا چاخان بسته وگرنه اگه باباش پول دار بود اویزونش می شدوپایین نمیومد..باز شک کردم..دیشب بهش اس ام اس دادم که بیا نت باهات کار دارم..طرفای ساعت 2 بود که شروع کردم تمامه این چیزارو گفتنو پرسیدن...گفتم من الان نمی دونم باید چیکار کنم اومدم از خودت سوالامو بپرسم...وقتی شروع کردم تند تند گفتن گفت یکی یکی...حالا اون داشت جوابه سوالامو میداد گفت قضیه سرطان ماله این بود که من پارسال میرفتم مهمانی های شبانه قرص مصرف می کردم...بعد از چند وقت که دیگه مصرف نکردم این جوری شدم گفت دکترا نفهمیدن از چی بوده...گفتم پس حتما خودت به این نتیجه رسیدی،گفتم تا اونجایی که من می دونم خونریزی از بینی از عوارضه مصرف کردن قرصه اکس نیست..باز پیچوند... گفت قرص اکس نبود یه اسمه دیگه گفت..گفتم در هر صورت تو پارتی ادویل یا استامینوفن که پخش نمی کنن بالاخره ارام بخشه دیگه...گفتم خوب این از این در این مورد که نتونستی قانعم کنی که حرفات راست بوده...حرفایی که دوستم در مورده باباش گفته بودو یکم تو لفافه پیچوندمو گفتم..گفت بابام سیاسیه که ازش خوشم نمیاد...جانبازه.. باور نکردم دیگه داشتم بهش مشکوک می شدم...بعد ازاین حرفا که تقریبا دیشب همش با دعوا زده شد..گفت اگه حرفی مونده بگو و برو..گفتم من فقط سوال پرسیدم مگه همیشه بهم نمی گفتی بیا از خودم بپرس..گفت تو به من شک کردی ..منو باور نکردی...گفت دیگه نمی خوام اسمی از تو توی زندگیم باشه...خوردم کرد..شکستم چون دوسش داشتمو دارم..من برام اینا مهم نبود خودشو می خواستم..که دیشب اینجوری ردم کرد..خیلی راحت..خیلی..حالا نمی ونم چیکار کنم..دیشب همش گریه کردم من ساده رفتم جلو اما اون باهام بد تا کرد...الانم حسابی بهم ریختم..لطفا کمکم کنید..منتظرم.خدانگهدارتون.
مسئله مرتبط یافت نشد