همسایه
جار، در لغت به معنای همسایه است. در باره همسایه و حقوق او مطالب و توصیه‌هایی در قرآن و حدیث و اخلاق آمده است.
با سلام
خسته نباشید خانم بهرامی
من الان خواهرم حدود یکسالی عروسی کرده اوایل با هم خوب بودند اما چند ماهی است باهم بحث و دعوا وتا جایی می رسد که شوهرش چند باردرخواست طلاق کرده اما اقدام نکرده البته اما پدر مادرشوهر خواهرم از اول با این وصلت راضی نبودن اما به اسرار خودش این وصلت سر گرفته اما خواهرم هر کاری می کند که او راضی باشد امافایده ای ندارد او هر روز یک بهانهه ای میاره .اما به نظرم تا هنوز بچه دار نشدن طلاق بگیرند بهتر نیست ؟
از یک نظر هم که طلاق بگیرند آبرویمان جلوی همسایه ها از بین می ره؟
لطفا راهنماییمان کنید
با سلام آقای محترم ، برای حل مشکلات زناشویی همیشه جدایی آخرین گزینه هست . زیرا پیامدهای منفی بسیار زیادی برای خود فرد ، خانواده و اجتماع دارد . در حال حاضر شما به عنوان یک شخص سوم بهتر هست در این رابطه جانب شخصی را نگیرید و به آنها پیشنهاد بدهید برای حل مشکلشان مراجعه حضوری نزد زوج درمانگر داشته باشند ، به آنها و به خصوص به همسر خواهرتان عنوان نمایید زمان برای جدایی هست و این مهم هر وقت اراده کنند میتواند انجام شود . اما برای اینکه پشیمانی به بار نیاید و آینده خودشان را بیهوده تخریب نکنند ، ابتدا این جلسات را داشته باشند و اگر مطمئن شدند تفاهم امکان پذیر نیست اقدام برای جدایی داشته باشند . توصیه میکنم به خواهرتان این سایت و خدمات مشاوره اش را معرفی کنید و از او بخواهید برای برخورد صحیحتر با این مشکل ، از مشاورین بخش پس از ازدواج کمک بگیرند . با آرزوی موفقیت برای شما
با سلام آقای محترم ، برای حل مشکلات زناشویی همیشه جدایی آخرین گزینه هست . زیرا پیامدهای منفی بسیار زیادی برای خود فرد ، خانواده و اجتماع دارد . در حال حاضر شما به عنوان یک شخص سوم بهتر هست در این رابطه جانب شخصی را نگیرید و به آنها پیشنهاد بدهید برای حل مشکلشان مراجعه حضوری نزد زوج درمانگر داشته باشند ، به آنها و به خصوص به همسر خواهرتان عنوان نمایید زمان برای جدایی هست و این مهم هر وقت اراده کنند میتواند انجام شود . اما برای اینکه پشیمانی به بار نیاید و آینده خودشان را بیهوده تخریب نکنند ، ابتدا این جلسات را داشته باشند و اگر مطمئن شدند تفاهم امکان پذیر نیست اقدام برای جدایی داشته باشند . توصیه میکنم به خواهرتان این سایت و خدمات مشاوره اش را معرفی کنید و از او بخواهید برای برخورد صحیحتر با این مشکل ، از مشاورین بخش پس از ازدواج کمک بگیرند . با آرزوی موفقیت برای شما
عنوان سوال:
با سلام
با سلام
خسته نباشید خانم بهرامی
من الان خواهرم حدود یکسالی عروسی کرده اوایل با هم خوب بودند اما چند ماهی است باهم بحث و دعوا وتا جایی می رسد که شوهرش چند باردرخواست طلاق کرده اما اقدام نکرده البته اما پدر مادرشوهر خواهرم از اول با این وصلت راضی نبودن اما به اسرار خودش این وصلت سر گرفته اما خواهرم هر کاری می کند که او راضی باشد امافایده ای ندارد او هر روز یک بهانهه ای میاره .اما به نظرم تا هنوز بچه دار نشدن طلاق بگیرند بهتر نیست ؟
از یک نظر هم که طلاق بگیرند آبرویمان جلوی همسایه ها از بین می ره؟
لطفا راهنماییمان کنید
پاسخ:
با سلام آقای محترم ، برای حل مشکلات زناشویی همیشه جدایی آخرین گزینه هست . زیرا پیامدهای منفی بسیار زیادی برای خود فرد ، خانواده و اجتماع دارد . در حال حاضر شما به عنوان یک شخص سوم بهتر هست در این رابطه جانب شخصی را نگیرید و به آنها پیشنهاد بدهید برای حل مشکلشان مراجعه حضوری نزد زوج درمانگر داشته باشند ، به آنها و به خصوص به همسر خواهرتان عنوان نمایید زمان برای جدایی هست و این مهم هر وقت اراده کنند میتواند انجام شود . اما برای اینکه پشیمانی به بار نیاید و آینده خودشان را بیهوده تخریب نکنند ، ابتدا این جلسات را داشته باشند و اگر مطمئن شدند تفاهم امکان پذیر نیست اقدام برای جدایی داشته باشند . توصیه میکنم به خواهرتان این سایت و خدمات مشاوره اش را معرفی کنید و از او بخواهید برای برخورد صحیحتر با این مشکل ، از مشاورین بخش پس از ازدواج کمک بگیرند . با آرزوی موفقیت برای شما
- [سایر] سلام خسته نباشید خواهری دارم 27 ساله که 5 سال است ازدواج کرده قبل از ازدواجش ادمی بود که بعد از اینکه از مهمانی یا مکانی میامدیم از افراد از خانه انها میگفت به غیبت میرسید وبعد هم دعوا بین اعضا خانواده متاسفانه خانواده ام جلویش را نمیگرفتند بلکه گاهی هم همراهی اش میکردن نسبت به دیگران نیز حسادت داشت تا اینکه ازدواج کرد همسر عالی و خانواده ی همسرش بسیار خوبند ناز خواهرم هم خیلی خریدار داشت اما متاسفانه خواهرم خوی خشنی پیدا کرده بعد از هر مهمانی با شوهرش دعوا می‌کند اورا میزند حتی شوهرش وقتی میخاد بره از خانه بیرون تا این دعوا تمام شود نمیگذارد سر و صدا می‌کند جلو همسایه ها ابرو نگذاشته همسرش بهترین ها را برایش فراهم کرده پدر مادرم هم همینطور اما قدر نشناس است و هنوز میگه کاری برام نکردین وظیفتونه فرزندی 2 ساله دارد جلوی او دعوا می‌کند چاقو برداشته و میگوید رگم را میزنم !!!وقتی عصبانی می‌شود چیزی جلویش را نمیگیرد هر هفته یا دو هفته یکبار در خانه شان دعواست نمازش را میخواند ولی اینکارهارا هم می‌کند مادر و پدرم در گذشته اینگونه بودند اما نه به این شدت در حد دعوا فقط انها هم بد عصبانی میشدند اما نه چاقو بردارن حالا من با صحبتام بینشون خوبی را ایجاد کردم با خیلیا برا مشکلاتشون حرف زدم خوب شدن اما خواهرم یه گوشش دره یکی دروازه .تا یه هفته خوبه ولی باز همون ادم پر توقع اهل غیبت عصبی میشه دکتر کمکم کنید پدر مادرم شوهر خواهر و بچه اش دارن نابود میشن کمک کمک کمک
- [سایر] سلام خسته نباشید .دختری 30 ساله ساکن مشهد لیسانس و شاغل هستم 5 ساله که ازدواج کردم و 2 ساله که زیر یک سقف زندگی میکنیم .خونواده ی فرهنگی دارم ظاهرم بد نیست اما قد بلندی ندارم .شوهرم از شهرستان و 2 سال از من کوچکتر ظاهرا از من بهتر اما بسیار بی فرهنگ و بی اخلاق بی منطق و هوچی گر .در محل کارم با ایشون آشنا شدم .علاقه ی من به ایشون بیشتره و در زندگیم همه ی پول و پس اندازمو بابت خرید خونه و جشن عروسی به ایشون دادم و ایشون همه چیز رو به نام خودشون کردن چون می دونستن که اعتیاد دارند و ممکنه من روزی بفهمم و بخوام جدا شم چون بهشون گفته بودم که از اعتیاد متنفرم و هرگز حاضر به زندگی با معتاد نیستم چون پدر ایشون معتاد بود و من همیشه یه ترسی داشتم .از همون اوائل متوجه رفتارهای مشکوک ایشون شدم تا اینکه به سیگار کشیدن گهگاهی اعتراف کردن و تریاک هم هفته ای یکبار که به منزل پدرش میره .متاسفانه پدر اینقدر نفهم است که پسرش رو به بساطش دعوت میکنه .من نمیتونم با این موضوع کنار بیام و به خاطر این ترسم نتونستم به بچه دار شدن فکر کنم و 5 ساله که فکر طلاق تو سرمه اما نمیتونم اقدام کنم از آینده ام و تنهاییم می ترسم .شوهرم هرگز به طلاق تن نمیده و با التماس و چاخان همیشه می گه تو اشتباه می کنی من فقط گاهی مصرف میکنم 5 ساله ه مصرف می کنم چی شده تا آخر عمرم همین حد میمونه و بیشتر نمیشه قول می دم .اما من نمیتونم بپذیرم این مسائل تو 7 نسل ما هم پیدا نمیشه تحملش برام سخته .لازمه بگم که این 5 سال با بددلی و تهمت هاش پیرم کرد ام حالا که بهتر شده و من عادت کردم چون به اعتیادش اطمینان پیدا کردم ازش بدم اومده از اینکه این همه زجر کشیدم از خودم بدم اومده که کاش همون روزای قد که قرصهای ترامادول رو دیدم ازش جدا می شدم .کمکم کنین نمیتونم تصمیم بگیرم چون همیشه حرفای خوبش اما بدون عملش تو ذهنمه و دلم فقط به شعارهاش خوشه .تو کارش آدم موفقیه .فوق دیپلمه اما داره و اسه لیسانس تلاش میکنه و ناظر پروژه است .حقوقش ماهی 800 تومنه ومن 600 تومن .به لحاظ مالی خوبیم خونه و ماشین معمولی داریم .اما شوهرم کلا آدم افسرده و ناسپاسیه و دائم به خاط دوری از خونوادش به من غر میزنه با اینکه هفته ای یک بار میره شهرستان تنهایی و منو نمی بره .مشکلات زیادی داریم اما من با همش ساختم اما این یکی رو نمی تونم چون از آینده اش میترسم .کمکم کنین بگین چکار کنم .ممنون .منتظر جوابتون هستم .
- [سایر] با سلام من خانم متاهل دارای دو فرزند هستم 15 سال ازدواج کرده ام در این 15 سال سختی زیادی به همراه همسرم کشیدم تا الان تقریبا با عنایت خدا زندگی خوبی دارم من با همسرم به هیچ عنوان مشکل خاصی ندارم گه گاه از بابت تربیت بچه ها با هم هم فکری نداریم ولی خدا رو شکر از هیچ لحاظ دیگر مشکلی نیست ولی از ابتدای زندگی مشکلی داریم به اسم خانواده شوهر . خانواده ایشان بسیار پر توقع هستند من بعد از 15 سال خیلی چیزها را تشخیص می دهم در موقع که ما به کمکشان احتیاج داریم نیستند نه آن نبودن نبودنی با جنگ و دعوا بسیار خسیس هستند و همیشه کوس نداری سر می دهند در صورتی که در جامعه ما در طبقه مرفه قرار می گیرند از طلا وخانه و چیزهای دیگر ولی من اهل مادیات نیستم از طلا بدم می آید ولی باز بخاطر اینکه همسر خوبی دارم یا به عبارتی خوبیهایش بیشتر از نقایص است چشم بر روی هم می گذارم . از 6 سال پیش که برادر شوهرم ازدواج کرد و عروس دوم کاملا شبیه خودشان است و خیلی از او حساب می برند برادر شوهر خیلی رو زنش حساس است و حساب کار دست آنها آمده و آنها بیشتر روی من فشار می آورند و اوضاع خراب تر شده حامی شدید و اخلاق آنها هستند ولی با این حال آنها مدعی هستند و ما را متهم به فتنه و دو به همزنی می کنند روزها که ما سر کار هستیم با بچه ها تماس می گیرند و به عبارتی زیر زبان بچه ها را می کشند و اطلاعات زندگی را می گیرند و بعد اعصاب شوهرم را به هم می ریزند واز عاق والدین می ترسم از این اخلاق ها خسته شده ام من نه سن و سالم و نه شخصیتم اجازه هر کاری را می دهد و نه آنها به هیچ صراطی مستقیم هستم در ضمن من یک خواهر شوهر مجرد دارم که خیلی از این کارها از ذهن ایشان آب می خورد بسیار ادعای مسلمان و چادر و مقنعه دارند و اسلام را در همین چیزها می دانند ولی من ایمان دارم حق الناس خیلی خطر ناک تر از بی حجابی است هر چند من خودم محجبه هستم لطفا مرا راهنمایی کنید ولی خواهش می کنم خیلی روی دین و رفتار پدر و مارد مانور ندهید لطفا نسبت به شرایط جامعه و من و همسرم نظر بدهید
- [سایر] بسمه تعالی برادر و استاد محترم ؛ جناب اقای مرادی سلام و خداقوت ... جوانی هستم که ماههای پایان 26 سالگی را پشت سر میگزارم ، در ایام نوروز سال 83 به گروه کاری گلد کوئست پیوستم ، چند ماهی بعد کار ما غیر قانونی شد و من هم بالطبع غیر فعال ، اما در همان زمان در جمع بچه های گروه دوستای زیادی همه از قشر تحصیلکرده پیدا کردم ، من در خانواده ای متدین اما ضعیف از نظر مالی رشد کردم ؛ نان حلال و پاک مرحوم پدرم و مهر بی پایان مادرم ، از ما فرزندان این خونواده بچه هائی ساخت که مورد احترام و افتخار همه ، پدر و مادر بی سواد من ، با قدرت ایمان و عشق ، شاید در فاسد ترین نقاط جنوب شهر، فرزندانی رو تربیت کردند که فکر میکنم خدا از اونها راضی باشه مثل مردم ... اینها رو گفتم تا وقتی به مسئله من پی بردین ، راه حل مناسبی برام پیشنهاد کنید ، من ه بچه هیئتی و مثبت و به قول بعضی ها پاستوریزه ، به خانمی در اون جمع دل بسته شدم ، یه دخترکه فرزند شهید بود ؛ تحصیل کرده و اگرچه با هم تفاوت داشتیم اما از نظر اعتقادی نزدیک تر از بقیه ، دختر خانم 2 سال از من بزرگتر بود و لیسانسه ، من هم دیپلم داشتم و علت اصلیش عدم بنیه مالی برای ادامه تحصیل ... اما موضوع دیگری هم در بین بود ، دختر خانم تجربه تلخ یک جدائی رو تو زندگیش داشت که من از اولین روزی که دیدمش در جریان بودم . با قرار گرفتن تو جمع خیلی پیشرفت کردم ، تو دانشگاه ثبت نام کردم و شدم آدمی اهل مطالعه ، دوستان با سواد انگیزه خوبی برام ایجاد کرده بود ... چند ماهی از این همکاری میگذشت و من نسبت به اون خانم علاقه ای رو در خودم حس میکردم که نه جراتی برای بروزش داشتم و نه توانی و نه عقل تایید میکرد، اوایل فکر میکردم یه جور عادت که تو همکاری پیش اومده و از اونجا که رابطه ما تبدیل به رابطه ای صمیمی و خانوادگی شده بود ، یه دلبستگی معمولی و گزراست ... دختر مورد علاقه من برای تحصیل از ایران رفت و با رفتنش تازه فهمیدم که دلی برای من نمونده ، من جوانی احساسی بودم و حالا ، احساس تنفر آمیز تنهائی من رو آزار میداد ، هیچوقت نفهمیده بودم که کی یا چه جوری عاشق شدم ، اما کارم به جائی رسیده بود که هر نمازم رو با چندتا شک میخوندم ، خواب و خور نداشتم ، و زمان چیزی از حدت قضیه کم نمی کرد ، هر چه از ندیدنش میگذشت ، بیشتر دلتنگ میشدم و منتظر تر ، تنها رابطه ما تو این مدت ایمیل بود ، اون هم جسته و گریخته ، بنا به رسم روزگار ، این فاصله داشت کار خودش رو میکرد و اون از من دلسرد میشد و من هر روز دلداده تر ، بین ترم ، چند روزی اومد ایران و دوباره ارتباط ... تو این مدت خیلی تلاش میکردم و خدا هم چیزی از لطف برام کم نگذاشت ، من رشد میکرد م و نگار هم ... بعد از اون سفر ، داغ دلم تازه تر شد ، اینبار جور دیگه ای با خدا حرف زدم ، نذر کردم که خدایا تو از راز دل من با خبری ، و از خواسته ام و از ترسی که از آن ناگزیرم ، دل خانه تو بود من غیر تو را در آن جا دادم ، تو فرمودی که \" علی به ذکر الله...\" و من ذکر میگیرم برای تو ، 40 روز و هر روز 100 بار تسبیحات اربعه ، و خواسته ام در پایان چهله این است که اگر به صلاح من است ، تو خود کارگزار و وکیل من باش و خودت مرا به مراد دل برسان و اگر نه ، دلم را از او خالی کن ... 40 روز گذشت و من روزانه شاید بیش از 1000 بار ذکر میگفتم ، و خدا خدا میکردم ،اما در پایان چیزی از مهر او کم که نشد ، که بیشتر شد ، باز هم با کسب اجازه از خدایم با یکی از معتبر ترین روانشناسان و مشاوران این امر که خدا را شکر از نظر مذهبی هم مورد وثوق بودند ( دکتر رضا پور حسین ) مشورت کردم ، داستان را گفتم و ایشان پس از پرسشهای معمولشان ، عشق من را تایید کردند و مرا برای رسیدن به او راهنمائی نمودند . با هزار مکافات و گذر از هفتصد خوان رستم ، نظر مساعد خانواده را برای خواستگاری گرفتم و در اولین سفر نگار به تهران توسط خانواده اقدام به خواستگاری نمودم ، جواب نگار ، علی رغم نظر مثبت خانواده اش منفی بود و اظهار کرد که من را مانند برادر دوست دارد اما در مورد ازدواج ... احساسم این بود که او نیز این ازدواج را عقلانی نمی داند و به واسطه تجربه تلخ زندگیش ، نمی خواهد این بار درگیر احساسات شود و مشاور هم احساسم را تائید کرد ، جواب اگرچه نه ، اما واقعیت چیز دیگری بود . من به تلاشهایم ادامه دادم ، و می دهم ، و خدا را شکر در زندگی آدم موفقی شدم ، خانه کوچکی تهیه کردم تا در پایان تحصیلش زندگیم را شروع کنیم ، اما او دانشجوی ممتاز دانشگاه شد و موفق به کسب بورسیه رایگان دکترا ، من حالا فوق دیپلم دارم و هنوز تلاش میکنم . امروز یک سال از خواستگاری من می گذرد ، ما هنوز با هم ارتباط داریم و نمی توانیم دل از هم بشوئیم ، اما نمی دانم چرا نمی توانم به او ثابت کنم که من ریسمانم نه مار ، که انتخابم اگرچه احساسی اما نا معقول نیست ... نگار من ، امروز مسائلی را مطرح می‌کند که هر چه تلاش میکنم راه حل موثری برایش نمی یابم ، او میگوید که از نظر اعتقادی تغییر کرده ، اما هنوز به ارزشهایش پایبند است ، نامه ام طولانی شده ، اما در پایان بگویم که رابطه ما به عنوان دو جوان ، یک رابطه کاملا انسانی ، و خدا را شکر خالی از انحراف ( ان شاالله ) بوده است و تحت نظر خانواده ها . من از او حجاب با چادر را خواسته ام و او این را نمی پذیرد . خانواده من حتی یک زن مانتوئی هم ندارد ... غیر از این ، او مسائلی را مطرح می کند که از دست من و خودش خارج است ... نه جوابی میگیرم که منفی کامل باشد و نه مثبت به آن حد که موجب کمال ، به نظر مشاور او با این بازی برای خودش زمان میسازد تا تصمیم بگیرد اگرچه نا خودآگاه ... و متاسفانه دود این آتش در چشم من میرود و البته خودش ، این همه تنش و فرسایش باعث ایجاد زمزه های مخالفتی در اطرافیان من گشته و از سوئی خودم نیز نیاز بیشتری نسبت به ازدواج احساس میکنم . باید گفت بدون احتساب سالهای قبل از خواستگاری رسمی ، یک سال است که بین هوا و زمین معلق مانده ام ، نه میتوان دست کشید و دل شست و نه می‌شود با این وضع ادامه داد ... شما میگوئید چه باید بکنم ؟ نمی دانم ... لطفا ضمن راهنمائی ، من را هم دعای خاص کنید ... برادر کوچک شما ( لطفا اندازه خط سایت را درشت تر کنید ، خیلی ریزه )
مسئله مرتبط یافت نشد