با سلام،من در شیراز زندگی می کنم ،کارمند و با تحصیلات لیسانس روانشناسی عمومی و متاهل و از نظر اقتصادی در حد متوسط و در از نظر فرهنگی و خانوادگی (پدرو مادر خودم)مشکلی ندارم.مشکل من با شوهرم و خانواده شوهر و فکرهای وسواسی که در طول چندین سال با اونها درگیرم(فکرم در مورد بی مسئولیتی اونها و عدم توجه به آینده بچه هاشونه و پدر و مادر ایشون از هم جدا شدند و مادرش دوباره ازدواج کرده) چون عملاً با خانواده شوهرم تماسی ندارم ولی اگر شوهرم از اونها طرفداری کنه و کارها فداکاری هایی که من براش کردو رو نادی

سلام . اگر شما تصمیم به حفظ زندگی خود و فرزندانتان داشته باشید مطمئن باشید که می توانید . عمده ی مشکلات زندگی مشترک از این جا ناشی می شود که طرفین می خواهند با هم معامله کنند : من به تو خوبی می کنم تا تو هم به من خوبی کنی ! من در زندگی فداکاری می کنم تا تو هم در زندگی فداکاری کنی ! اگر تو قدر کارهای من را ندانی من هم مقابله به مثل می کنم!در حالی که پایه زندگی مشترک بر محبت کردن بدون هیچگونه انتظاری از طرف مقابل، شکل می گیرد ( همانگونه که به فرزندان محبت می شود )؛ یعنی من به او محبت می کنم چون او را دوست دارم ، نه این که چون می خواهم او هم به من محبت کند . اگر حتی یکی از طرفین اینگونه زندگی کند ، اثرش را در اصلاح طرف مقابل و نتیجتا شیرین شدن زندگی خواهد گذاشت . البته باید صبر داشت . با خدا معامله کنید؛ بدانید که گم نمی شود . نتیجه اش را در زندگی نیز خواهید دید . موفق باشید