امامت اشخاصی که در قرائت لهجه خاصی دارند و مخارج کلمات و حروف را کاملاً رعایت نمی کنند و یا به لحاظ کسالت چشم از سجده معمولی معذور هستند و همچنین افرادی که احیاناً بعضی از انگشتان را از دست داده اند آیا اقتداء به آنان صحیح است یا نه؟

بسمه تعالی: هرگاه مخارج حروف را صحیح اداء نمی کند، نباید امامت کند، و همچنین کسی که بخاطر بیماری چشم از سجده معذور است نمی تواند امام باشد ولی امامت کسانی که انگشتان خود را از دست داده اند اشکال ندارد. والله العالم