. به‌طور کلی بازی با هر چیزی که مکلف تشخیص دهد از آلات قمار است و یا در آن شرط بندی شود به هیچ وجه جایز نیست، و بازی با هر وسیله‌ای که جزء آلات قمار به حساب نیاید بدون شرط بندی‌، اشکال ندارد.

آلات قمار همان ابزار و وسائل قمار بازی است که بازی با آنها خواه شرطبندی شود یا بدون آن حرام است. همچنین ساختن، نگهداشتن، هديه و قرض دادن و هر گونه اكتساب با آلات قمار مانند خريد و فروش، اجاره دادن، صلح كردن بر آن، اجیر شدن براى ساختن يا آموزش، حرام و باطل است. شکل ظاهری آلات قمار و نیز ماده آن در صورتی كه از بين بردن هيأت، متوقّف بر آن باشد مالیت ندارد و از بین بردن آنها در صورت توانايى واجب است و ضمان ندارد.

شرط بندى به شرط کردن مالی برای کسی که در مسابقه یا قمار برنده شود گفته می شود

تعیین یعنی متمایز کردن چیزى از غیر آن بوسیله خصوصیتی که در او است.

بازی، هرگونه فعالیتی به قصد سرگرمی و مشغولیت است که انگیزه آن دست یافتن به فایده، محصول یا نتیجه ای بخصوص نباشد. در جهان اسلام، بازی یکی از مفاهیم اساسی با دلالتهای متعدّد ضمنی و بسیار وسیع جامعه شناسی و روانشناسی است. در این مقاله تنها می توان به بعضی از جنبه های مهم آن پرداخت: الف . واژة بازی ب . بازی در تمدن اسلامی و مباحث دینی مربوط به آن. (برای آشنایی با بازی های ایرانی به مقاله بازی ایرانی مراجعه نمایید.)

تکلیف، اصطلاحی فقهی و کلامی و به معنای وظیفه‌ای است که از ناحیه دین بر گردن بندگان نهاده می‌شود که به واسطه آن انجام دادن یا ترک کاری بر فرد واجب می‌شود. در علوم اسلامی به تکلیف از دو منظر توجه شده است: نخست از منظر فقهی، و به تبع آن اصولی؛ دوم از منظر کلامی. در فقه و اصول ماهیت تکلیف و شرایط آن با توجه به وجه عملی موضوع بررسی می‌شود. در مقابل، در کلام به موضوعات مذکور به صورت نظری و انتزاعی‌ توجه می‌گردد. در بخش کلام از موضوعاتی چون غرض از تکلیف و راه شناخت تکلیف و اولین تکلیف آدمی بحث می‌شود.

قِمار یا قمار بازی در فقه اسلامی به معنای بازی با آلات مخصوص به همراه برد و باخت است. در اسلام قماربازی حرام است. در روایتی از پیامبر اسلام (ص) کلمه «مَیْسِر» در آیه ۹۳ سوره مائده بر قمار تطبیق داده شده است. احادیث متعددی با مضمون نهی از این عمل نقل شده است. در کتاب الکافی یک باب به قمار اختصاص یافته است. در فقه شیعه شرط‌بندی بر سر بازی‌های دیگر (به جز سه مورد) مثل قمار حرام است.

آلات جمع آلت، به ابزار و مصالحى گویند که در انجام دادن کارى یا ساختن چیزى بدان نیاز است، مانند آب در تطهیر اشیاى نجس و مصالح ساختمان، از قبیل آجر، گچ و خاک در ساختن آن به کار می‌رود و از این عنوان در باب‌هاى بسیارى، همچون طهارت، صلات، زکات، حج، جهاد، تجارت، اجاره، سبق و رمایه، نکاح، صید و ذباحه، ارث، شهادات، حدود و تعزیرات و قصاص، سخن رفته است.

عام، غير معين

پول، مبلغ صورت، چهره شيوه، طريق

جزء یکی از معیارهای تقسیم قرآن. هر جزء معادل یک سی‌ام قرآن کریم و تقریباً معادل بیست صفحه از آن به خط عثمان طه است. هر جزء به چهار حزب و هر حزب به چهار ربع حزب تقسیم می‌شود. جزء سی‌ام با داشتن ۳۷ سوره بیشترین تعداد سوره را دارا است. در برخی فرهنگ‌ها، جزء‌های قرآنی را به نام شماره آن جزء یا به نام کلمه آغازکننده جزء می‌خوانند.

آلات قمار همان ابزار و وسائل قمار بازی است که بازی با آنها خواه شرطبندی شود یا بدون آن حرام است. همچنین ساختن، نگهداشتن، هديه و قرض دادن و هر گونه اكتساب با آلات قمار مانند خريد و فروش، اجاره دادن، صلح كردن بر آن، اجیر شدن براى ساختن يا آموزش، حرام و باطل است. شکل ظاهری آلات قمار و نیز ماده آن در صورتی كه از بين بردن هيأت، متوقّف بر آن باشد مالیت ندارد و از بین بردن آنها در صورت توانايى واجب است و ضمان ندارد.