قاعده نفی سبیل
سبيل در لغت به معناي راه [۱] و حجت [۲] و از نظر فقهي مراد از نفی سبیل اين است كه خداوند متعال حكمي جعل نكرده كه بر اثر آن، براي کفار، برتري بر مسلمانان ثابت كند. [۳] و در آن امور، کفار را به منزله مرده قرر داده اند که بود و نبودشان یکی است. [۴]اين قاعده شامل تمامي افراد و انواع کافر ميشود؛ چه کافر مادرزادی و چه مرتد و چه افرادي كه محكوم به کفر و منتحل به اسلام هستند، [۵] مثل افرادي كه در مورد ائمه غلو ميكنند و يا در مورد خداوند قائل به تشبيه هستند. اين حكم شامل همه مسلمانان ميشود و مختص به شيعيان نيست و اهل سنت هم داخل در عنوان مسلمان هستند. [۶] اين قاعده، حاكم بر ادله اولیه احکام است. يعني مفاد آنها تا جايي درست است كه موجب تسلط کفار بر مسلمانان نشود و در غیر این صورت اين قاعده جلوي آن ادله را ميگيرد و مفاد خودش را بر مفاد آن ادله مقدم ميكند. [۷]مثلا بر طبق اطلاق ادله صحت بیع، خريد قرآن توسط کافر بايد صحیح باشد ولي بر اساس اين قاعده، اين خريد و فروش ممنوع است. این قاعده، يكي از قواعدي است كه در بسياري از ابواب فقهي جريان دارد و فقها در بسياري از فروعات فقهی، به اين قاعده تمسك كرده اند و احکام آنرا نفي كرده اند.