محرمیت
مَحارِم (جمع مَحرَم) اصطلاحی فقهی، به معنای کسانی است که ازدواج با آنان حرام است و در گفتار عامیانه خویشاوندانی را گویند که احکام حجاب در مورد آنها جاری نیست.
عرفا این شخص آخری است، زیرا مغز که مرکز ادراکات است و قلب که مرکز حبّ و بغض است، باید با هم توأم باشد تا معلومات محفوظ بماند و احکام مشترکه بین آن دو نفر بر این شخص جاری است. ولی در احکام مختصّه، ظاهرا شخص ثالثی است که باید تمام تکالیف و وضعیّات را استیناف کند (دوباره آغاز کند)، مثلاً زنش را پس از عدّه دوباره عقد کند.